Τρίτη ματιά
Της Βένας Γεωργακοπούλου
Προσεύχομαι με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου οι τρομοκράτες της Βοστόνης να είναι τίποτα ντόπια, αρειμάνια, βλαχαδερά φασισταριά, απ' αυτά που συλλέγουν αυτόματα όπλα και νομίζουν ότι ζουν ακόμα την εποχή που καβάλαγαν βοϊδάμαξες και όρμαγαν προς την κατάκτηση της Δύσης. Χωρίς κράτος, νόμους και εξουσία.
Οχι ότι εμένα προσωπικά θα με χάλαγε να ήταν μανιακοί ισλαμιστές οι perpetrators (να μια λεξούλα που έμαθα χάρη στον Μπους τον νεότερο). Αιγύπτιοι, Σαουδάραβες, Υεμενίτες, Πακιστανοί, Ιρανοί. Γραμμένους κανονικά τους έχω όλους τους φανατικούς. Κι άλλωστε δεν έχουν ανάγκη τη Βοστόνη για να ξεδιπλώσουν και να τελειοποιήσουν το ταλέντο τους. Κάθε τόσο ξεκληρίζουν και από μια συνοικία της Βαγδάτης.
Την ψυχική μου ηρεμία απλώς θέλω να προφυλάξω, που εσχάτως κρέμεται από μια κλωστούλα. Το είδα εγώ το έργο την αμέσως επόμενη μέρα της επίθεσης. Αρχισαν στο facebook οι γνωστές καφρίλες. Εκλεπτυσμένες και προχωρημένες. Τσάμπα θα πήγαινε τόσο φροντιστήριο κυνισμού τότε με τα θύματα της Marfin;
Ετσι και αποδειχτεί ότι οι φονιάδες του 8χρονου Μάρτιν είναι άξια τέκνα του Μπιν Λάντεν, πάλι θα αρχίσουμε να σκοτωνόμαστε εμείς οι Ελληνες. Θα πηγαίνεις, ας πούμε, να εκφράσεις τη θλίψη και την οργή σου για την τρομοκρατική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστόνης και θα σου ζητάνε πιστοποιητικά αντιαμερικανικών φρονημάτων Πρώτα θα πρέπει να αποκηρύξεις κάθε στρατιωτική τους επιχείρηση, από τον πόλεμο της Κορέας και δώθε. Μετά θα πρέπει να δηλώσεις φιλοπαλαιστίνιος, φιλοκουβανός, φιλοϊρακινός, μη σου πω και φιλοταλιμπάν. Στη συνέχεια θα πρέπει να βάλεις λίγη αντιμνημονιακή σάλτσα. Μόνο τότε θα λογίζεσαι έτοιμος. Ελεύθερος. Να πεις και να γράψεις ό,τι θέλεις.
Ουφ. Ξεθεώθηκα και μόνο που το σκέφτηκα όλο αυτό το νταραβέρι. Αντίθετα, οι Αμερικανοί φασίστες πιο ξεκούραστοι και βολικοί είναι για όλους μας (πλην του Κασιδιάρη, δεν θυμάμαι να είχε ταραχτεί ιδιαίτερα τότε με τον Μπρέιβικ). Σφυρηλατούν μια νέα εθνική ενότητα. Από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι την άκρα Αριστερά όλοι μαζί, με μια ψυχή, με μια καρδιά, θα σκύψουμε χωρίς καμιά απολύτως επιφύλαξη πάνω από κομμένα πόδια, σακατεμένα κορμιά και εκείνα τα τρία πτώματα, το ένα τόσο δα μικρούλι.
Θα ξεδιπλώσουμε περήφανοι και την ελληνικότητά μας. Κι εμάς χτύπησαν οι Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών και των μαραθωνοδρόμων. Δική μας εφεύρεση είναι αυτό το άθλημα, δικό μας ήταν ο Φειδιππίδης, δικός μας και ο Κυριακίδης. Δικός μας ακόμα και ο αρχι-χειρουργός στο Νοσοκομείο της Βοστόνης. Δικά μας όλα.
Η ελληνική πατέντα του μαραθωνίου πάντως σαν κάπως να μας μπέρδεψε ευθύς εξαρχής λιγάκι. Το έζησα. Εκεί που πήγαινε, Δευτέρα βράδυ, να μου θυμίσει ο ταξιτζής τα παιδάκια στη Σερβία, να τα ζυγίσει και να τα βγάλει βαρύτερα απ' όλους τους Βοστονέζους με τα σπορτέξ και τα κοντά παντελονάκια, αλλά και τους Αιθίοπες και τους Νιγηριανούς και τους Κινέζους, του πέταγα μια αρχαιοελληνική μελούρα, κάτι για το Καλλιμάρμαρο, που μόλις είχαμε περάσει, κάτι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την εκεχειρία, κι αμέσως έβλεπα το μάτι του να αλλάζει. Να πέφτει σε περισυλλογή.
Γι' αυτό σας λέω, Αμερικανοί φασίστες και πάλι Αμερικανοί φασίστες. Είναι μια κάποια λύσις.
