Του Φώτη Παπούλια

Ακροβάτης: επαγγελματίας του θεάματος που εκτελεί επικίνδυνα κόλπα και φιγούρες στηριζόμενος στην ισορροπία και τη δύναμή του.

Ακροβατισμός: επιδέξια ενέργεια, πονηρό τέχνασμα, σκέψη που εκφράζεται με σοφιστικά επιχειρήματα.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν διακρίνεται από τις παραπάνω «αρετές». Οσοι οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχαν εκτιμήσει την καθαρότητα του πολιτικού λόγου που εξέπεμπε, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, αναζητώντας νέους κώδικες πολιτικής επικοινωνίας ανάμεσα σε μια κοινωνία που χειμάζεται και έναν πολιτικό φορέα που φέρνει το νέο και που φιλοδοξεί να ανατρέψει παθογένειες σχεδόν μισού πολιτικού αιώνα.

Ομως αμφισημίες, πολυγλωσσία, διαφορετικές προσεγγίσεις σε καθ' όλα κρίσιμα ζητήματα αρχίζουν να σπέρνουν την αμφιβολία «για το τι ακριβώς θα κάνει» και μάλλον θολώνουν αντί να ξεκαθαρίζουν το τοπίο. Δεν είναι κρίσιμο το ζήτημα αν η κυβέρνηση αναζητεί τις διαφοροποιήσεις για να την «πέφτει» στον ΣΥΡΙΖΑ, κρίσιμο είναι το πώς η κοινωνία εισπράττει αυτό το «ναι μεν, αλλά…».

Από την πλήρη κατάργηση του Μνημονίου, έφτασε στην αναστολή, και από το Μνημόνιο και ΣΥΡΙΖΑ έννοιες ασύμβατες στην επαναδιαπραγμάτευση (η σειρά απλώς ενδεικτική). Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα λόγο να προσαρμόζει τον πολιτικό του λόγο ανάλογα με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται, πολύ δε περισσότερο να «στρογγυλεύει» τον Λόγο που κέρδισε τον περασμένο Μάιο. Ακόμα και η εκ των υστέρων παραδοχή περί «λεκτικού λάθους» δεν αθωώνει τον Αλέξη Τσίπρα. Γνωρίζει καλύτερα από όλους ότι στην πολιτική και το παραμικρό λάθος μπορεί να στοιχίσει, πόσο μάλλον όταν αυτό διορθώνεται με ένα ακόμα λάθος επικοινωνιακού χαρακτήρα όπως το «λεκτικό».

Ο Αλέξης Τσίπρας αποκτά ακροατήριο για το «νέο» που επαγγέλλεται και η δύναμή του αντλείται από την κοινωνία και όχι απο τα «κλειστά λόμπι», υπεύθυνα για τα χάλια της χώρας. Στην κοινωνία αναζητά στηρίγματα και όχι σε φθαρμένα κονκλάβια και συναγωγές, στην κοινωνία αναζητά συμμάχους για το κυβερνητικό αύριο, για να στηρίξει τις επιλογές του. Αν επικρατήσει η καθαρότητα της άποψης, τότε κερδισμένος δεν θα είναι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά συνολικά η χώρα. Οσο όμως θα απαιτούνται «διευκρινίσεις» τόσο η ομίχλη θα καλύπτει και τις άριστες των προθέσεων και θα κινδυνεύει να ακυρωθεί ο Λόγος χάριν του οποίου σήμερα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται.