Yποσημειώσεις
Του Γιώργου Σταματόπουλου
Εχει γούστο όλο αυτό το υποτίθεται ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας που επιχειρούν κομματάνθρωποι ή που έχουν, απλώς, κομματική νοοτροπία. Αλλοι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, άλλοι από τη ΔΗΜΑΡ, άλλοι από τους Ανεξάρτητους Ελληνες, άλλοι από σχήματα της Αριστεράς. Ολοι προσπαθούν, τάχα, να καλύψουν το πολιτικό κενό, που όλοι ομονοούν ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα. Ουδείς φαίνεται εαυτοσκοπημένος ή σοβαρός` εάν ήταν θα ήξερε, πώς να το κάνουμε, ότι ο ίδιος (ο οποίος) με τη στάση του νομιμοποίησε ένα πολιτικό σύστημα που ουδόλως ενδιαφερόταν για την κοινωνία, παρά μόνο για την κομματοκρατία. Η τελευταία αποδείχτηκε η ταφόπλακα της δημοκρατίας και ας μηρύκαζε ότι, ως αντιπροσώπευση, ήταν η γραμμή του Διαφωτισμού και του μεγάλου χώρου (χώρας) όπου η αθηναϊκή δημοκρατία (εκείνη η παλιά, ναι, αυτή με τους δούλους και με την άρνηση παρουσίας της γυναίκας στην αγορά και στο ψηφίζειν) δεν μπορούσε τάχα να εγκαθιδρυθεί.
Οσο αστείοι είναι αυτοί που απεγνωσμένα προσπαθούν να διατηρηθούν στους κομματικούς θώκους με προοπτική κάποια στιγμή να αρπάξουν την εξουσία, άλλο τόσο αστείοι είναι όσοι τάχα, λόγω δημοκρατικής ευαισθησίας, φεύγουν από τα κόμματα-σχήματα-οχήματα και προετοιμάζουν νέες μορφές κόμματος, πιο δημοκρατικές, παρακαλώ, πιο κοντά στην κοινωνία, μακριά από τη μνημονιακή πολιτική. Αυτοί, οι επήλυδες της δημοκρατίας, τα πιόνια της κομματοκρατίας, οι δήθεν γενναίοι θρασύδειλοι. Φουσκωμένα παγόνια οι πλείστοι, ψωνισμένοι για τα καλά ότι μπορούν να είναι οι σωτήρες της χώρας ή να την κυβερνήσουν, εύκολα εκστομίζουν ασυναρτησίες χωρίς να πατάνε κάπου σταθερά. Τούτο λένε μόνο, ή κάπως έτσι: Η χώρα, μάλλον η κοινωνία, έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ έναν δυνατό πολιτικό πόλο, που θα προωθήσει μια τέτοια πρόταση και ταυτόχρονα θα συμβάλει σε μια ευρεία συμμαχία, η οποία θα αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση στην τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, «πιάσε λύκο και καβάλα». Για ποια κοινωνία μιλάνε, ουδείς γνωρίζει. Τώρα έμαθαν ότι η κοινωνία είναι εκτός πολιτικού συστήματος; Αυτοί οι ίδιοι δεν βοήθησαν αυτό το σύστημα ώστε να εδραιωθεί έχοντας τους ίδιους μέσα και την κοινωνία εκτός; Δεν ντρέπονται που μιλάνε στο όνομα της κοινωνίας; Ποια Κοινωνία Πρώτη και κουραφέξαλα; Να επανενταχθούν οι ίδιοι στο πολιτικό σύστημα επιθυμούν, αυτή τη φορά, όμως, θέλουν και το λαϊκό έρεισμα. Ο,τι κι αν ζυμώνεται και προέρχεται από πολιτικούς με κομματική νοοτροπία και φιλοσοφία είναι καταδικασμένο να αντιμετωπίσει τη χλεύη και την απαξία της κοινωνίας. Ο,τι προέρχεται από τα πάνω είναι αντικοινωνικό. Μπορούν οι κύριοι αυτοί να μπουν μέσα στην κοινωνία; Να λειτουργήσουν μαζί της από τα κάτω; Δεν λένε να βάλουν μυαλό οι «πολιτικοί» μας (θου Κύριε… κ.λπ.).
