Χρονογράφημα

Του Πέτρου Μανταίου

Ενδιαφέρον το διπλό ερώτημα που έθεσε (υποθέτω, σε τόνο επιτακτικό) σε τηλεοπτική συζήτηση («Σκάι» 17/4, «Παρασκήνια» «Εφ.Συν.» 18/4) ο γραμματέας της Ν.Δ. Μανώλης Κεφαλογιάννης στο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη: «Καταδικάζετε τον Στάλιν; Καταδικάζετε τον Γιαρουζέλσκι;». Ενδιαφέρον, διότι, στο πρόσωπο του κατ’ εξοχήν ιδεολογικού εκπροσώπου ενός κόμματος –και δη κυβερνώντος– όπως, εξ ορισμού, είναι ο γραμματέας του, ένα μεστό ερώτημα, ως το ανωτέρω, ασφαλώς αναβαθμίζει την ιδεολογική διαπάλη σ’ αυτόν τον τόπο, την βγάζει από τις αγκυλώσεις της μικροπολιτικής και την τοποθετεί στο ευρύ δημοκρατικό πλαίσιο του καλόπιστου διαλόγου και της γόνιμης αντιπαράθεσης μεταξύ κομμάτων –και δη του κυβερνώντος και αυτού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως– προαπαιτούμενα αμφότερα για την εθνική συνεννόηση που έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος!

Επί πλέον, το δομικό αυτό ιστορικό ερώτημα του κ. Κεφαλογιάννη, πολλώ μάλλον απευθυνόμενο προς ιδεολογικό αντίπαλο που, γενικώς, θεωρείται καθήμενος αριστερά του κόμματός του, αποτελεί, τρόπον τινά, υπέρβαση των γνωστών έως τώρα στερεοτύπων, την ακαλαισθησία δηλαδή και τη βαρβαρότητα, βάσει των οποίων διεξαγόταν ενταύθα η ιδεολογική πάλη μέχρι προσφάτως. Γεγονός που, ασφαλώς, υπογραμμίζει την καλαισθησία και την ευγένεια του γραμματέως της Ν.Δ. και, αυτόχρημα, του προσάπτει τιμήν ιδιαιτέραν.

Εξ όλων αυτών, όσο και αν συμφωνώ, θεωρώ άνευ ουσίας την κατακλείδα του σχολίου στην «Εφ.Συν.»: «Μήπως όμως τα μπέρδεψε (ο κ. Κεφαλογιάννης) και αυτές οι ερωτήσεις έπρεπε (αντί στον κ. Λαφαζάνη) να απευθυνθούν στον Περισσό;». Και θεωρώ την κατακλείδα άνευ ουσίας, διότι, κατά τη γνώμη μου, η ουσία –μαζί και η ελπίδα για ευόδωση της εφεξής υγιούς ιδεολογικής διαπάλης– είναι πως ο κ. Κεφαλογιάννης γνωρίζει, έστω κατ’ όνομα, τον Στάλιν και τον Γιαρουζέλσκι (τον δεύτερο τον είχα σχεδόν ξεχάσει!). Και είναι κρίμα που ο κ. Λαφαζάνης δεν αντέδρασε ακαριαία με ένα μεγαλοπρεπέστατο: «Οχι! Δεν τους καταδικάζω!». Αν η Αριστερά είχε χιούμορ…