«Γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες ενός μεθοδευμένου, αδίστακτου και εντεινόμενου πολέμου κατά των δημοκρατικών θεσμών που εγκαθιδρύθηκαν μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, κατά των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που με αγώνες και θυσίες κατέκτησε ο λαός μας». Αυτά τόνιζε στην «Πρόσκληση αντίστασης» η «Πρωτοβουλία μελών του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974» που οργάνωσε χθες ημερίδα με τίτλο «Κρίση και δημοκρατική νομιμότητα».
Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη η δυναμική εμφάνιση των αντιστασιακών στις δύσκολες στιγμές που περνά ο τόπος μας, γιατί έδειξαν ότι δεν είναι κάποιοι απόμαχοι που επαναπαύονται στις δάφνες τους -κάτι που δεν επιδίωξε η συντριπτική πλειονότητά τους-, αλλά συνειδητοποιημένοι πολίτες που νιώθουν πάντοτε πως χρέος τους είναι να δίνουν το «παρών» σε όλους τους αγώνες.
«Στον πόλεμο αυτό», προσθέτουν στο κείμενό τους, «οι ενορχηστρωτές του έχουν αναθέσει σταδιακά, άλλοτε με την υπερπροβολή και άλλοτε με την αποσιώπηση, κεντρικό ρόλο στους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής. Αμεσος στόχος τους είναι η σπίλωση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η συκοφάντηση και απαξίωση συνολικά της αντιδικτατορικής Αντίστασης 1967-74, η απάλειψη από τη συλλογική μνήμη των θηριωδιών που διέπραξαν στη διάρκεια της Κατοχής οι κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, η αποκαθήλωση της Αντίστασης 1940-44 από τη συνείδηση των Ελλήνων».
Γι' αυτό και η ημερίδα που οργάνωσαν στην επέτειο της νίκης κατά του ναζισμού και του φασισμού ήταν μια καίρια παρέμβαση την κατάλληλη στιγμή. Δεν έχει σημασία ούτε η σημερινή πολιτική ένταξη των εκατοντάδων αντιστασιακών που στηρίζουν την Πρωτοβουλία ούτε ο ευρύτερος χώρος από τον οποίο προέρχονται. Το βασικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι όλοι τους έσπευσαν στα δύσκολα εκείνα χρόνια της τυραννίας να παλέψουν μέσα από μια πληθώρα οργανώσεων ενάντια στη χούντα και τους προστάτες της. Και γνωρίζουν πολύ καλά γιατί το ένιωσαν κυριολεκτικά στο πετσί τους τι σημαίνει φασισμός και ωμή βία των ποικιλώνυμων στρατοκρατών.
Εκείνο που πρέπει όλοι να καταλάβουμε είναι ότι η διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών και η υπονόμευση των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών περνούν μέσα και από τη συκοφάντηση και την προσπάθεια απαξίωσης της αντιδικτατορικής Αντίστασης 1967-1974. Η φωνή και η έμπρακτη παρουσία των αντιστασιακών στις σημερινές συνθήκες είναι όχι μόνο παρήγορο σημάδι αλλά και εγγύηση για τους ίδιους τους θεσμούς της δημοκρατικής πολιτείας.
Οπως έγραψε χθες η Ελένη Πορτάλιου στην «Αυγή», αναφερόμενη σε μια συνάντηση νέων του αντιδικτατορικού αγώνα με σημερινούς νέους: «Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσα νοήματα, πόσα άμεσα και καθαρά διδάγματα, μπορούν να μεταδώσουν οι εμπειρίες του αντιδικτατορικού αγώνα στη σημερινή εποχή. Κι όμως, όταν πήραν τον λόγο όσοι και όσες, ανυπότακτοι σε σκλαβωμένους καιρούς, κράτησαν τη φλόγα της νιότης τους δυνατή και άσβεστη, όπως γεννήθηκε μέσα σε ιδέες αμάραντες και ηρωικές πράξεις με τίμημα αίμα και πόνο, αισθάνθηκα ότι έχουμε σταθερές για να υπάρξουμε και να αγωνιστούμε σήμερα».
Συμφωνούμε απολύτως.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Βροντερό όχι στο νεοναζισμό
