Τους τελευταίους μήνες γίναμε όλοι μάρτυρες της διαφορετικής αντιμετώπισης εκ μέρους της πολιτείας όχι μόνο των θυμάτων αλλά και των παραβατών του ποινικού κώδικα. Δράκος και τέρας χαρακτηρίζεται ο αλλοδαπός που διαπράττει ένα φρικτό έγκλημα, ενώ στα μαλακά πέφτει ο ντόπιος εγκληματίας και πολλές φορές τα ΜΜΕ πρόθυμα αναλαμβάνουν και την «αναβάθμιση» του προφίλ του δράστη.

Καμία αντίρρηση φυσικά και μακριά από μας η άρση της δυνατότητας ενός υπόδικου να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Η υποκρισία όμως και η απάνθρωπη συμπεριφορά επιλεκτικά απέναντι σε όσους έχουν ήδη περάσει το κατώφλι της Δικαιοσύνης και, πολύ περισσότερο, η βάρβαρη συμπεριφορά θεσμικών οργάνων απέναντί τους αποτυπώνουν τον πολιτισμό μιας χώρας. Το να γράφουν τα ΜΜΕ ανάλογα με την κάθε περίπτωση για το πόσο είναι θέμα τιμής για την ΕΛ.ΑΣ. να διαλευκάνει το τάδε έγκλημα ή να συλλάβει τον τάδε εγκληματία ειδικά αν πρόκειται για αλλοδαπό, στην ουσία κατευθύνει την κοινή γνώμη σε εγκληματικές υποθέσεις δύο ταχυτήτων. Αν ο εγκληματίας είναι αλλοδαπός και βιάζει το παιδί του προβάλλεται αμέσως η εθνικότητά του. Αν το θύμα είναι Ελληνας, τότε αμέσως γίνεται θέμα τιμής, αν το θύμα είναι αλλοδαπός και ο θύτης Ελληνας, τότε τα πράγματα είναι πιο…βατά. Ολα αυτά είναι φυσικά βούτυρο που αλείφεται σιγά σιγά στο ψωμί της κάθε ναζιστικής συμμορίας και θα πρέπει να ξεμπερδεύουμε κάποτε μήπως και επανέλθει ένα στοιχειώδες αίσθημα δικαιοσύνης για όλους. Οσον αφορά όμως τα ρατσιστικά εγκλήματα, όταν μια ομάδα ξυρισμένων ή και ένας μόνος του χτυπάει ανελέητα, μαχαιρώνει και συχνά δολοφονεί έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο, εκεί τα πράγματα όφειλαν να είναι περισσότερο ξεκάθαρα και να είναι περισσότερο θέμα τιμής από οποιοδήποτε άλλο έγκλημα πάθους, έγκλημα από ψυχικές διαταραχές ή έγκλημα με κίνητρο τη ληστεία κ.λπ.

Το τσουβάλιασμα των φρικιαστικών εγκλημάτων που έχουν τελευταία διαπραχθεί στην Ελλάδα στη βάση της εθνικότητας είναι σκόπιμο ή ακόμα χειρότερα και τυχαίο. Αρχισε να γίνεται σχεδόν στερεότυπο. Από τα προσωπικά ιστολόγια του μίσους μέχρι και τις έγκυρες εφημερίδες σήμερα εγκαλούνται η κοινωνία, οι επιχειρηματίες, ακόμα και η υπουργός Τουρισμού, για το γεγονός ότι ένας ψυχοπαθής ή και απλά αδίστακτος δολοφόνος μαχαίρωσε το παιδάκι από τη Ρωσία, όπως πέρσι ένας άλλος ψυχοπαθής ή αδίστακτος δολοφόνος βίασε και κακοποίησε βάναυσα τη μικρή Μυρτώ. Τονίζεται ότι είναι Αλβανός πατέρας-τέρας που βίαζε την κόρη του στη Θεσσαλονίκη, την ίδια ώρα που το φαινόμενο ισχύει δυστυχώς και μάλιστα σε ανατριχιαστικά νούμερα και στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες. Ενα έγκλημα έχει δράστη, θύμα και κίνητρο. Η εθνικότητα έχει σημασία μόνο στην εξιχνίαση του ρατσιστικού εγκλήματος.