ΙΝFOWAR

 

Του Αρη Χατζηστεφάνου

 

«Οι καθηγητές ενώθηκαν και ο δήμαρχος εξοργίστηκε. Προωθεί την ατζέντα των εταιρειών. Νεοφιλελεύθερε παραβάτη, σταματά να μας προσβάλλεις

 

Rebel Diaz

 

………………………….

 

Αισθάνεστε ότι ζείτε σε μια χώρα όπου απαγορεύονται οι απεργίες, η κυβέρνηση ρίχνει χρήματα της εκπαίδευσης στις τράπεζες, ενώ το μόνο κομμάτι του πληθυσμού που δείχνει έτοιμο να αντισταθεί παρά τις εσωτερικές προδοσίες είναι οι εκπαιδευτικοί; Τότε μάλλον ζείτε στο Σικάγο της δεκαετίας του ’30.

 

Για ορισμένους είναι απλώς η πόλη των ανέμων και για άλλους η πόλη των μπλουζ. Κάποιοι τη θυμούνται γιατί εδώ δόθηκαν οι μεγαλύτερες μάχες για την κατάκτηση της 8ωρης εργασίας και άλλοι γιατί στα πανεπιστήμιά της γεννήθηκε ο νεοφιλελευθερισμός, από ομάδες καθηγητών όπως ο Μίλτον Φρίντμαν. Αυτό που οι περισσότεροι ξεχνάνε είναι ότι το Σικάγο είχε ίσως το ισχυρότερο τοπικό συνδικάτο εκπαιδευτικών, το οποίο συνδιαμόρφωσε όχι μόνο το εργατικό αλλά και το φεμινιστικό κίνημα των ΗΠΑ.

 

«Εμαθα να γράφω και να διαβάζω από έναν δάσκαλο στο Σικάγο και γι’ αυτό οι αγώνες τους πάντα με ενέπνεαν», τραγουδούσε το 2012 το συγκρότημα Rebel Diaz. Τραγουδούσαν για τη μεγαλύτερη απεργία εκπαιδευτικών που είχαν γνωρίσει οι ΗΠΑ στο τελευταίο τέταρτο του αιώνα, καθώς χιλιάδες δάσκαλοι και καθηγητές βγήκαν στους δρόμους ζητώντας βελτίωση των συνθηκών διδασκαλίας στις πιο φτωχές γειτονιές της πόλης και αποσυμφόρηση των αιθουσών. «Οι καθηγητές ενώθηκαν και ο δήμαρχος εξοργίστηκε», συνέχιζαν οι Rebel Diaz περιγράφοντας τις προσπάθειες του δημάρχου να επιστρατεύσει τους απεργούς. Το δικαστήριο όμως στο οποίο κατέφυγε ο Ραχμ Εμάνουελ, αρνήθηκε ακόμη και να εξετάσει την υπόθεση για δύο εβδομάδες, γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στους απεργούς να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους. Οσο για τις διοικήσεις των συνδικάτων, δεν είχαν ούτε την πρόθεση αλλά ούτε και το δικαίωμα να κάνουν πίσω, αφού οι εκπαιδευτικοί ψήφιζαν για συνέχιση των απεργιών σε ποσοστά που ξεπερνούσαν το 90%.

 

Η ιστορία που διηγούνται οι Rebel Diaz είναι απλώς η τελευταία σελίδα στο τεράστιο βιβλίο απεργιών των καθηγητών του Σικάγου που ξεκινά στα τέλη του 19ου αιώνα. Μητέρα του σημερινού συνδικάτου των εκπαιδευτικών ήταν η Ομοσπονδία Δασκάλων του Σικάγου – μια ένωση γυναικών που συμμετείχε στο κίνημα για την αναγνώριση δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες, τις περίφημες σουφραζέτες. Το 1900 η ομοσπονδία τοποθετεί ως επικεφαλής την Κάθριν Γκόγκιν και τη Μάργκαρετ Χάλεϊ, δύο σουφραζέτες οι οποίες δίνουν τις πρώτες τους μάχες για να εξασφαλίσουν ισότητα στους μισθούς των γυναικών εκπαιδευτικών. Σύντομα όμως προσθέτουν και νέα αιτήματα όταν συνειδητοποιούν ότι μεγάλες εταιρείες του Σικάγου φοροδιαφεύγουν την ίδια στιγμή που η πόλη περικόπτει τους μισθούς των καθηγητών και τις δαπάνες για τα σχολεία. Υστερα από μάχες χρόνων τελικά κατορθώνουν να εξασφαλίσουν ένα σημαντικό τμήμα αυτών των χρημάτων για τα σχολεία της πόλης και έτσι ανοίγουν τον δρόμο για ακόμη πιο μαχητικές κινητοποιήσεις.

 

Στη Μεγάλη Υφεση της δεκαετίας του ’30 τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών στο Σικάγο αποτελούν πλέον ένα από τα πιο μαχητικά τμήματα του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ. Εκείνη την εποχή τα σχολεία έχουν μετατραπεί σε γιαπιά. Οι μαθητές στοιβάζονταν στις λιγοστές αίθουσες, οι καθηγητές δεν επαρκούσαν και πολλοί από αυτούς, παρά τους πενιχρούς μισθούς τους, αναγκάζονταν να φέρνουν τρόφιμα από το σπίτι για να βοηθάνε μαθητές που λιποθυμούσαν από την πείνα.

 

Η πόλη του Σικάγου ήταν υπερχρεωμένη στις τράπεζες, οι οποίες ως αντάλλαγμα έλαβαν ντε φάκτο το δικαίωμα να διαχειρίζονται το εκπαιδευτικό σύστημα ολόκληρης της Πολιτείας. Ακολουθώντας όμως το παράδειγμα της Κάθριν Γκόγκιν και της Μάργκαρετ Χάλεϊ το συνδικάτο έφερε στο φως στοιχεία όχι μόνο για τη φοροδιαφυγή αλλά και για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με 90 εκατομμύρια δολάρια.

 

Καθώς όμως οι εκπαιδευτικοί του Σικάγου ετοιμάζονταν για τη μεγάλη μάχη, έχοντας εξασφαλίσει τη συμπαράσταση και των μαθητών, που κατέβαιναν μαζί τους στις διαδηλώσεις, η ηγεσία του συνδικάτου άρχισε να τους καλεί σε αυτοσυγκράτηση και τερματισμό των απεργιών. Τίποτα δεν μπορούσε όμως να σταματήσει εκείνο το ποτάμι της οργής. Πολύ γρήγορα δημιουργήθηκαν νέα συνδικάτα βάσης τα οποία σε μεταξύ τους συνεννόηση κατάφερναν να οργανώνουν τους απεργούς χωρίς την παρέμβαση της παλιάς συνδικαλιστικής ηγεσίας.

 

Αποκορύφωμα αυτής της μάχης ήταν η εισβολή των εκπαιδευτικών σε υποκαταστήματα τραπεζών στο κέντρο της πόλης, από τις οποίες απαίτησαν να δώσουν στον δήμο τα εκατομμύρια δολάρια που συγκέντρωναν εκεί οι φοροφυγάδες επιχειρηματίες. Αν και αρκετές από αυτές τις κινητοποιήσεις οδήγησαν σε ανελέητες συγκρούσεις με την αστυνομία, πολλές φορές οι αστυνομικοί του Σικάγου, που επίσης είχαν δει τους μισθούς τους να ψαλιδίζονται, έδειχναν πρωτόγνωρη ανοχή στις μαχητικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι τράπεζες αναγκάστηκαν να δώσουν χρήματα στον δήμο αγοράζοντας ουσιαστικά τμήμα του χρέους που προερχόταν από τη φοροδιαφυγή μεγάλων επιχειρήσεων.

 

Εκεί, βλέπετε, ήταν Αμερική, Δεν ήταν Βαλκάνια.

 

………………………………………………………………………. 

 

 INFO

 

Ακούστε

 

Chicago Teacher

 

Οι Rebel Diaz από το Μπρονξ της Νέας Υόρκης τραγουδούν για τη μεγάλη απεργία των εκπαιδευτικών.

 

………………………………………………………………………. 

 

Διαβάστε

 

Η αμερικάνικη εργατική τάξη τη δεκαετία του ’30. Αντεπίθεση, John Newsinger, Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο.

 

Η ιστορία των μαχητικών απεργιών και καταλήψεων που συγκλόνισαν τις ΗΠΑ στην καρδιά της Μεγάλης Υφεσης της δεκαετίας του ’30.

 

……………………………………………………………………….

 

Δείτε

 

Ταξισυνειδησία (2013)

 

Το ελληνικό ντοκιμαντέρ για τη δράση Ελλήνων κομμουνιστών στην Αμερική της δεκαετίας του ’30, σε σκηνοθεσία Κ. Βάκκα, μοντάζ Ν. Σκαρπέλη και έρευνα του ιστορικού Κ. Καρπόζηλου.