Θέλει θάρρος να βγει αρχηγός κόμματος και να καταγγείλει τον ρόλο των media σε μια εποχή που ψάχνει να βρει τον δρόμο της ως προς τη διαφάνεια και τη σωστή ενημέρωση. Το έπραξε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος, με παρρησία, δεν εφείσθη σκληρής κριτικής ως προς τον τρόπο που έχουν παρεισφρήσει τα media στο πολιτικό σύστημα. Ο κ. Τσίπρας χρησιμοποίησε τη σωστή έννοια, αυτή της δημοκρατικής ενημέρωσης, αντί της προπαγάνδας.
Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αποφασιστικότητα που επεδείχθη από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να συγκρουστεί με τις ομάδες προπαγάνδας (τις εντοπίζει στο τρίγωνο επιχειρηματίες – τραπεζίτες – καναλάρχες). Είναι μια δυναμική παρέμβαση. «Αν δεν το κάνουμε εμείς -τόνισε- κανείς άλλος δεν θα βρεθεί. Γιατί δεν ελπίζουμε σε στήριξη από κανέναν ιδιοκτήτη καναλιών, αλλά δύναμή μας είναι ο λαός».
Πράγματι, τα πολιτικά κόμματα, ειδικώς αυτά της αντιπολίτευσης, δεν χρειάζονται καμιά προώθηση των στελεχών τους στα τηλεοπτικά κανάλια όταν αποφασίσουν να συνομιλήσουν με την ίδια την κοινωνία, γιατί εκεί συμβαίνουν όλα και όχι στην εικονική πραγματικότητα. Δεν είναι σύνηθες φαινόμενο αρχηγός κόμματος να ασκεί (ουσιαστική) κριτική στην κοινωνία του θεάματος, και μάλιστα σε ένα μέσον (ΕΡΤ) που θεωρείται ότι υπερασπίζεται και προάγει το δημόσιο αγαθό της πληροφόρησης, αλλά στην ουσία έχει μετατραπεί σε «όχημα προπαγάνδας, πολιτιστικής παρακμής και μηχανισμό πελατειακών εξυπηρετήσεων». Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν παρέμεινε στη διαπίστωση της παθογένειας του μιντιακού κόσμου, αλλά προχώρησε σε προτάσεις για την εύρυθμη και δημοκρατική λειτουργία του.
Εχει πολύ μεγάλη σημασία ότι μίλησε για αξιοποίηση του υπάρχοντος δυναμικού της ΕΡΤ, για αύξηση της εσωτερικής παραγωγής, για αυστηρότερο έλεγχο στις προμήθειες και τις εξωτερικές παραγωγές, για εγγύηση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων της. Σε ό,τι αφορά τα (παράνομα) τηλεοπτικά κανάλια πρότεινε τη διαδικασία αδειοδότησης από μηδενική βάση και τον αποκλεισμό από διαγωνισμούς όσων καναλιών έχουν οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία και εργαζομένους.
Μίλησε για πολλά. Ευχάριστη και ευπρόσδεκτη μια τέτοια παρέμβαση που ανοίγει ταυτόχρονα τον δρόμο και στην καθιέρωση καθαρά δημοσιογραφικών εγχειρημάτων, έξω από επιχειρηματικές ή κομματικές εξαρτήσεις, αφού εκείνο που προέχει είναι το δημόσιο αγαθό της πληροφόρησης, της αχειραγώγητης τέτοιας. Ο κόσμος πρέπει να εμπιστευτεί ξανά τον δημοκρατικό ρόλο των media ενάντια στον αυταρχισμό και τις αυθαιρεσίες της (πολυπλόκαμης) εξουσίας. Η διαφάνεια επιστρέφει κατ' αυτόν τον τρόπο και οι δημοσιογράφοι ξαναγίνονται οι κύριοι εκφραστές της πάσχουσας κοινωνίας.
