Του Φώτη Παπούλια
Ποιος θα το πίστευε τελικά! Οτι δηλαδή η ΕΡΤ θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για την τρικομματική κυβέρνηση, ότι το «ατύχημα» δεν ήταν και τόσο ατύχημα, αλλά ένας κάκιστος χειρισμός του πρωθυπουργού ο οποίος πίστευε ότι θα έβαζε στη γωνία, στο όνομα της κυβερνητικής σταθερότητας, τους δύο άλλους εταίρους.
Οπως λέει ο λαός, «όταν τεντώνεις το σκοινί, σίγουρα αυτό σπάει». Ο Α. Σαμαράς αγνόησε το προφανές, ότι δηλαδή το όριο αντοχής των δύο εταίρων του είχε πλέον σπάσει. Η ουσία είναι ότι, πίσω από το προφανές της ΕΡΤ, παίζεται ένα πολιτικό παιχνίδι σκοπιμοτήτων το οποίο ενδεχομένως να μην οδηγήσει σε εκλογές, αλλά ουσιαστικά πρόκειται για ένα παιχνίδι διαρκών εκβιασμών. Οι «κρίσιμες συναντήσεις» κινδυνεύουν να μετατραπούν σε ένα θέατρο παραλόγου, όπου οι τρεις εταίροι επιδιώκουν, ο καθένας για λογαριασμό του, να εμφανιστούν εν δυνάμει σωτήρες ενός κυβερνητικού σχήματος, το οποίο καθημερινά χάνει την αξιοπιστία του και κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια κακόγουστη θεατρική παράσταση.
Τρεις πολιτικοί αρχηγοί να χρειάζονται τρεις μέρες για να αποφασίσουν επί της ουσίας αν μπορούν να συνυπάρξουν στο κυβερνητικό σχήμα, είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Ξεχνούν ή προσποιούνται ότι ξεχνούν πως όταν οι διαφορές είναι αγεφύρωτες, τότε υπάρχει ο δρόμος της έντιμης παραίτησης και ο καθένας τους επωμίζεται τις ευθύνες που του αναλογούν. Διαφορετικά θα μπορεί ο καθένας να ισχυριστεί ότι όλη η «κουβέντα» γίνεται απλώς και μόνο για το ποιος θα εμφανίζεται κατά περίπτωση φιλολαϊκότερος του άλλου ή ποιος θα επιδείξει πυγμή στο σώμα μιας χειμαζόμενης κοινωνίας.
Η παράσταση που παρακολουθούμε κινδυνεύει στο τέλος να παίζεται μπροστά σε άδεια καθίσματα, αφού η κοινωνία έχει πλέον βαρεθεί τα «πήγαινε-έλα» χωρίς αποτέλεσμα και ουσία. Αν στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα, τότε η λύση είναι εκλογές, αφού το γυαλί έχει πλέον οριστικά ραγίσει και απλά επιδιώκεται να κερδηθεί χρόνος μέχρι το φθινόπωρο. Αυτό όμως που και οι τρεις φαίνεται να αγνοούν είναι η λαϊκή παροιμία που λέει «ο έξυπνος αν γελαστεί για λίγο, δεν γελιέται για πάντα…» Και ο ελληνικός λαός δεν είναι πάντα ευκολόπιστος και αφελής.
