«Από πού και ώς πού άραγε προσδιορίζεται ότι η Αριστερά που θέλει να είναι Αριστερά της ευθύνης πρέπει πάση θυσία να συμμετέχει στην κυβέρνηση; Και γιατί αν δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση θα επιστρέφει de facto στα ειωθότα του αριστερού αρνητισμού;»

Του Δημήτρη Χατζησωκράτη*

Για την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση εθνικής ευθύνης (όρος που προτάθηκε από τη ΔΗΜΑΡ ακριβώς έναν χρόνο πριν) έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Θα γράφονται και θα λέγονται ακόμη περισσότερα τις ημέρες που έρχονται, καθώς θα παρακολουθούμε και τα έργα και τις ημέρες της νέας δικομματικής κυβέρνησης για τη Δεύτερη Πράξη (το grecovery), δηλαδή για την ολοκλήρωση της οριστικής αποφυγής της πτώχευσης και της χρεοκοπίας της χώρας (το grexit).

Το «άλμα στο κενό», όπως με πολλή ευκολία, εν γένει, χαρακτηρίζεται κάθε πράξη τομής και α-συνέχειας, δεν προέκυψε σαν κεραυνός εν αιθρία. Προφανώς «δεν θα έπεφτε η κυβέρνηση για την ΕΡΤ»! Συσσωρεύονταν, όμως, καθ’ όλο τον χρόνο που πέρασε, όταν τα σενάρια για τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ ήσαν στο τραπέζι, δυσπιστία και δυσανεξία για αιφνιδιασμούς, αυθαιρεσίες, αυταρχισμούς και πολιτικές που προωθούσαν κομματικές επιλογές και δεν υπηρετούσαν την ανόρθωση της χώρας, της κοινωνίας και τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Ακριβώς στη φάση αυτή, καθώς έκλεινε ο ένας χρόνος, ενώ αγωνιζόμασταν για το δημιουργικό ξεπέρασμα της δύσκολης συμβίωσης, για την ανανέωση της συμφωνίας συγκυβέρνησης και την ισορροπία αυτής της συνεργασίας, για πιο ενεργή συμμετοχή μας για την επιτάχυνση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων με προοδευτικό πρόσημο, ήλθε η αλαζονική μονομερής κίνηση Σαμαρά με την ΕΡΤ και το μαύρο στις οθόνες. Και προ πάντων η ουσιαστική άρνησή του για έναν έντιμο συμβιβασμό: Να «πάρει» την κατάργηση της ΕΡΤ και τη μείωση των θέσεων εργασίας. Να «πάρουμε» τη διαχείριση ολόκληρου του ανθρώπινου δυναμικού της ώστε οι αναγκαίες αναδιαρθρώσεις να γίνουν ομαλά και προπάντων με σχεδιασμό ώς το τέλος του 2013.

Ως Αριστερά της ευθύνης πορευτήκαμε επί έναν χρόνο βλέποντας να υλοποιούνται λίγα από την Προγραμματική Συμφωνία, σε αρκετά σημεία της να προωθούνται στην πράξη τα αντίθετα. Παραμέναμε πάντα με την προσδοκία της υλοποίησης σε βάθος χρόνου, μια και το τρέχον κάθε φορά ήταν οι ακραία πιεστικές απαιτήσεις της τρόικας και η διασφάλιση των δόσεων.

Είμαστε όμως και Αριστερά της δημοκρατίας, Δημοκρατική Αριστερά, και δεν είναι καθόλου εύκολο και ουδόλως αποδεκτό να συμβιώνουμε με μια παγίωση της διακυβέρνησης με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με σχεδιαζόμενες συντηρητικές αλλαγές στον νόμο της ιθαγένειας, με πρακτικές και μεθοδεύσεις στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, με το πρωτοφανές μαύρο στις οθόνες!

Ενα βασικό ερώτημα τώρα αναδεικνύεται από φίλους και… άσπονδους φίλους! «Τι θα κάνει τώρα η Δημοκρατική Αριστερά;». Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, που συνέρχεται το προσεχές Σάββατο, θα προσδιορίσει τις κεντρικές κατευθύνσεις.

Θα ήθελα όμως εδώ, από τις φιλόξενες στήλες της εφημερίδας, να προδιαγράψω πώς εγώ βλέπω την πορεία μας.

Και πρώτα απ’ όλα, μια και αρκετοί/ές φίλοι/ες μας το θέτουν. Από πού και ώς πού άραγε προσδιορίζεται ότι η Αριστερά που θέλει να είναι Αριστερά της ευθύνης πρέπει πάση θυσία να συμμετέχει στην κυβέρνηση; Και γιατί αν δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση θα επιστρέφει de facto στα ειωθότα του αριστερού αρνητισμού;

Εχουμε ήδη κατακτήσει, για πρώτη φορά, μια εμπειρία και μια αίσθηση των απαράμιλλων δυσκολιών που συνεπάγεται η διακυβέρνηση της χώρας για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα. Εχουμε ήδη δεσμευτεί για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που είναι αναγκαίες για την πορεία της χώρας στην πολύ δύσκολη κατάσταση που βιώνει. Εχουμε επεξεργαστεί με τους υπουργούς και υφυπουργούς, αλλά και με τους γενικούς και ειδικούς γραμματείς που συμμετείχαν από την πλευρά μας στην κυβέρνηση, πολιτικές και προτάσεις αλλά και σχέδια νόμων που αφορούν σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και τη διακυβέρνηση του τόπου, που δεν κατάφεραν να προωθηθούν από την τρικομματική κυβέρνηση. Αυτά θα τα ολοκληρώσουμε, θα τα παρουσιάσουμε και θα διεκδικήσουμε τη θεσμική ολοκλήρωσή τους.

Δεν πρόκειται να μετακινηθούμε κατ’ ελάχιστον από:

- τον αριστερό μεταρρυθμισμό

- την ευρωπαϊκή προοπτική

- τον πολιτικό κοινωνισμό.

Οι βουλευτές μας στη Βουλή, στη βάση των παραπάνω, έχοντας ήδη αποκτήσει μια πρωτόγνωρη εμπειρία ως συμπολιτευόμενοι/ες σε δύσκολες μάλιστα αποφάσεις, μπορούν με τις πρωτοβουλίες τους, αλλά και την ψήφο τους σε συγκεκριμένα νομοσχέδια να αντεπεξέρχονται με επιτυχία και να αντιμετωπίζουν και τους όποιους ελέγχους του ΣΥΡΙΖΑ για έλλειμμα αντιπολιτευτικού οίστρου αλλά και τυχόν έγκλησή τους από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ για ενδεχόμενη μη στήριξή τους σε πολιτικές πρωτοβουλίες που είχαν ήδη συναινέσει.

Δείξαμε ότι έχουμε υψηλή αίσθηση ευθύνης συμμετέχοντας στην κυβέρνηση. Οφείλουμε να αναλάβουμε και το στοίχημα της ευθύνης και από τη νέα θέση μας, τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία.

……………………………………………………………………

*Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς και υπεύθυνος του Προγράμματος