Προτού καλά καλά σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση άρχισαν τα όργανα στα εσωτερικά των κομμάτων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Με αιχμή τη δυσφορία που προκάλεσε στα στελέχη της Ν.Δ. το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός υπέκυψε στις αξιώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, ξεκίνησε ένα «γαϊτανάκι» διαμαρτυριών και πιέσεων προς το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Πεποίθηση των διαμαρτυρόμενων και ενοχλημένων στελεχών είναι ότι ο σφυγμός της βάσης βρίσκεται σε αναβρασμό, ότι δηλαδή η βάση είναι δυσαρεστημένη από την τοποθέτηση στο κυβερνητικό σχήμα τόσων πολλών υπουργών και υφυπουργών από ένα μικρό, πλέον, κόμμα και ειδικά από την προώθηση Βενιζέλου στην καρέκλα της αντιπροεδρίας.
Αλλά και ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δέχεται πολλά πυρά από τα κομματικά του στελέχη, ενώ ορατή είναι η πιθανότητα να αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ η Αριστερή Πρωτοβουλία για να μην καταγραφεί σαν σωσίβιο του Σαμαρά.
Το έδαφος βράζει και στα δύο κόμματα και προοιωνίζεται σημαντικές εξελίξεις στη μελλοντική μορφή και δομή τους. Οι «κομματικοί» της Ν.Δ. θεωρούν ότι η τοποθέτηση στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση «νεκρανασταίνει» το μισητό κόμμα και δίνει το δικαίωμα στα «ρετάλια» του να κυβερνάνε ακόμη. Αλλά και οι «παλιοί» του ΠΑΣΟΚ θεωρούν τη συνεργασία πλήρη υποταγή της ηγετικής του ομάδας στη φιλελεύθερη εκδοχή του πολιτικού συστήματος και ειδικά σε μια σκληρή δεξιά απόκλισή της. Βαριές οι κατηγορίες ένθεν κακείθεν προς τις ηγεσίες των δύο κομμάτων, οι αρχηγοί των οποίων εξακολουθούν να επικαλούνται την εθνική σωτηρία μας (στην ουσία πρόκειται για τη δική τους πολιτική σωτηρία).
Είναι χαρακτηριστική η ταραχή και η αγωνία που διακατέχουν τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο. Ο πρώτος μίλησε πάλι γενικά και μουδιασμένα, αλλά αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τα νέα μέτρα είναι προ των πυλών. Ο δεύτερος χαρακτήρισε γι' ακόμη μια φορά τη δικομματική κυβέρνηση ως εθνική ανάγκη.
Οι εσωτερικοί αυτοί τριγμοί είναι δηλωτικοί του νέου πολιτικού κλίματος της χώρας, χωρίς κόκκινες γραμμές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση της συγκυβέρνησης. Ο χρόνος θα δείξει εάν αυτού του είδους οι συνεργασίες θα αποτελέσουν τη ζύμη του πολιτικού μέλλοντος της χώρας. Το απογοητευτικό είναι ότι σ' αυτές τις ζυμώσεις απουσιάζει επιδεικτικά η βάση των δύο κομμάτων και ας ισχυρίζονται το αντίθετο τα κομματικά στελέχη. Τη στιγμή που οι ηγεσίες τους φέρονται αποφασισμένες να υπηρετήσουν αγόγγυστα την πολιτική των μνημονίων, η «βάση» υποφέρει από το κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, από ασταμάτητες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, από την ανεργία, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Ολα αυτά έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική των δύο ηγετών, που έχουν να αντιμετωπίσουν ένα πραγματικά καυτό καλοκαίρι.
