Του Οδυσσέα Βουδούρη*
Δύο ερμηνείες μπορούν να δοθούν για την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Η πρώτη είναι πως πρόκειται για στρατηγική στροφή, η δεύτερη πως πρόκειται για τακτικό ελιγμό.
Στρατηγική απόφαση σημαίνει ότι ο Φώτης Κουβέλης αντιλήφθηκε πως η κυβερνητική πολιτική είναι αδιέξοδη και οδηγεί νομοτελειακά στην ύφεση, χωρίς προοπτική ανάκαμψης. Στην περίπτωση αυτή, η αποχώρηση από την κυβέρνηση σηματοδοτεί ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ για τη ΔΗΜΑΡ.
Στον αντίποδα, τακτικός ελιγμός σημαίνει ότι ο Φ. Κουβέλης αλλάζει τον δρόμο με τον οποίο επιδιώκει την ίδια πολιτική. Σ’ αυτή την εκδοχή, θεωρεί πως πρόβλημα δεν είναι η κυβερνητική πολιτική, αλλά ο τρόπος που την εφαρμόζει ο επικεφαλής της, δηλαδή ο πρωθυπουργός.
Επειδή είναι δύσκολο να μπει κάποιος στο μυαλό του Φώτη Κουβέλη, ο μόνος τρόπος ανίχνευσης για το ποια εκδοχή ισχύει βρίσκεται στην ανάγνωση των γεγονότων και στην παρακολούθηση των άμεσων εξελίξεων.
Ο Φ. Κουβέλης ενέκρινε το 3ο Μνημόνιο, τον προϋπολογισμό, τον φοροεισπρακτικό νόμο, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. Εσβησε κάθε «κόκκινη γραμμή» που ο ίδιος έθετε. Δέχτηκε την σκανδαλώδη ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Και όταν εξέφρασε κάποιες διαφωνίες, το ψιθύρισε διακριτικά με το «παρών», επαναλαμβάνοντας σταθερά ότι η κυβέρνηση έχει βάθος τετραετίας. Για τα θέματα δημοκρατίας, ενέκρινε δεκάδες κυρώσεις υπουργικών αποφάσεων, διαδικασίες «κατεπείγοντος», εμφανώς καταχρηστικές κ.ο.κ. Διέγραψε δύο βουλευτές της κοινοβουλευτικής του ομάδας, παραβιάζοντας τις αρχές της Δημοκρατικής Αριστεράς, για να προστατεύσει τον κυβερνητικό εταίρο του στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.
Εξαιρετικά βαρύς απολογισμός! Να δεχτούμε όμως ότι όλοι έχουν δικαίωμα να κάνουν (ακόμα) ένα λάθος. Υπό αυτόν τον όρο, μπορεί να σταθεί η ερμηνεία της στρατηγικής στροφής; Θεωρητικά, ναι, υπό δύο προϋποθέσεις όμως. Πρώτον, αν η ΔΗΜΑΡ επαναξιολογήσει τη μέχρι τώρα πορεία της και, λογικά, καταλήξει σε μια γενναία αυτοκριτική. Και δεύτερον, αν επαναπροσδιορίσει την πολιτική της και τις συμμαχίες της, με ξεκάθαρο στόχο την αναχαίτιση της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ.
Απουσία αυτών των δυο όρων, προφανώς η επιλογή του Φώτη Κουβέλη είναι τακτική. Αιτία της αποχώρησής του είναι απλώς η προσπάθεια του κ. Σαμαρά να μονοπωλήσει την εξουσία. Σε αυτή την εκδοχή, ο Φώτης Κουβέλης, συνεχίζοντας την πολιτική που επέλεξε τον Ιούνιο 2012, διαλέγει τώρα να μπει σε εφεδρεία. Διαπιστώνοντας ότι οι παρορμητικές και ακραίες κινήσεις του κ. Σαμαρά έχουν δυσαρεστήσει τους υποστηρικτές του, ξένους (Μέρκελ, τρόικα) και εγχώριους (οικονομικοί παράγοντες, συγκροτήματα), θεωρεί ότι η αντίστροφη μέτρηση για τον πρωθυπουργό έχει αρχίσει. Εστω και αν επί του παρόντος συνεχίζει να απολαμβάνει υποστήριξη για την αποτροπή απρόσμενων εκλογών. Οπως και οι προκάτοχοί του, όμως, είναι αναλώσιμος. Και επειδή οι εκλογές, όποτε και να γίνουν, είναι πλέον μια ριψοκίνδυνη ζαριά για το μνημονιακό μπλοκ, η λύση θα είναι η αλλαγή πρωθυπουργού με την υπάρχουσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Γεννιέται βέβαια το ερώτημα γιατί τα μνημονιακά ΜΜΕ εξακολουθούν να σχολιάζουν επικριτικά τον κ. Κουβέλη. Η απάντηση είναι αυτονόητη. Πρώτον, πρέπει να στηριχθεί το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, όσο μπορεί να κερδηθεί χρόνος. Δεν θα ήταν επικοινωνιακά κατανοητό να συνυπάρχει αυτή η στήριξη μαζί με την αποδοχή της απόφασης Κουβέλη. Δεύτερον, διότι, στην εκδοχή της τακτικής επιλογής του Φ. Κουβέλη, στόχος είναι να «ξεπλυθεί» η ΔΗΜΑΡ από τις κυβερνητικές της αμαρτίες, ώστε ως εφεδρεία, να παρουσιαστεί την κρίσιμη στιγμή ανανεωμένη. Δεν είναι κακό λοιπόν να φανεί μια αντιπαράθεση (ήπια) με τις μνημονιακές δυνάμεις. Για τον ίδιο λόγο, ο Φ. Κουβέλης θα αφήσει να αιωρείται και ένα φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ, στον βαθμό βέβαια που του το επιτρέπουν οι οξείς εσωκομματικοί διαγκωνισμοί της ΔΗΜΑΡ.
Οσοι από μας επέλεξαν ξεκάθαρα την αντιπαράθεση, όχι μόνο με τον κ. Σαμαρά αλλά και με την πολιτική του, καθώς και με όποιο σχήμα στο μέλλον επιχειρηθεί η παράτασή της, απευθυνόμαστε στα στελέχη και στα μέλη της ΔΗΜΑΡ, λέγοντάς τους: Διευκρινίστε τη θέση σας. Αν η ΔΗΜΑΡ αλλάζει πολιτική, δηλώστε το ξεκάθαρα.
Αν δεν το κάνει, δεν θα αφήσουμε αυτό το κόμμα και τον πρόεδρό του να ξεγελάσουν για δεύτερη φορά τον κόσμο της Αριστεράς και τον ελληνικό λαό.
……………………………………………………………………………………………………………………….
* Ανεξάρτητος βουλευτής, συνιδρυτής της πολιτικής κίνησης «Κοινωνία Πρώτα»
