Συνεπής η κυβέρνηση ως προς τις υποχρεώσεις της απέναντι στην τρόικα στο θέμα των μετακινήσεων και απολύσεων στο Δημόσιο, επέλεξε και αυτή τη φορά τη μέθοδο του «μαύρου στην ΕΡΤ», δηλαδή τον «ξαφνικό θάνατο» των εργαζομένων. Το άγχος της ήταν να φανεί συνεπής, όχι για άλλον λόγο, παρά για να πάρει τη δόση της εκταμίευσης, ύψους 8,1 δισ. ευρώ. Αλλά αυτό, καθώς φαίνεται, δεν ήταν αρκετό, αφού οι δανειστές της κυβέρνησης συμφώνησαν την εκταμίευση σε δύο υποδόσεις όχι για το ποσό των 8,1 δισ. ευρώ, αλλά για 6,8 δισ. ευρώ. Επιπλέον, για να καταβληθεί η κάθε υποδόση οι εταίροι απαιτούν να επανεξετάσουν εάν έχουν τηρηθεί οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση.
Η τελευταία, μπροστά στο χάος που έχει να αντιμετωπίσει εάν δεν εισπράξει το δάνειο, αρκείται και στα ψίχουλα, εν προκειμένω στο «κούρεμα». Εχει καταντήσει όχι μόνο κουραστικό το «παιχνίδι» της τρόικας, αλλά και εξευτελιστικό για τη δικομματική κυβέρνηση της χώρας. Οσο οι διαδικασίες στο φορολογικό παραμένουν σε ισχνά επίπεδα αναδιάταξης και όσο δεν επιταχύνονται οι ιδιωτικοποιήσεις (το εθνικό ξεπούλημα με άλλα λόγια), η κυβέρνηση θα αναγκάζεται να επαιτεί και να δεσμεύεται ότι θα κάνει το παν προκειμένου να ευαρεστηθούν οι δανειστές της.
Μόνο έτσι ερμηνεύεται η σκληρή στάση που ακολουθεί στο θέμα των απολύσεων, τόσο στην ΕΡΤ όσο και στους δημοτικούς υπαλλήλους αλλά και στους εκπαιδευτικούς. Δεν δείχνει να φοβάται ότι η πολιτική της και οι αποφάσεις της μπορεί να είναι «αιτία πολέμου», όπως λένε από την ΠΟΕ-ΟΤΑ. Αυτό φαίνεται να το καταλαβαίνουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, γι' αυτό και ζητούν να απαντήσουν σκληρά οι ίδιοι μπροστά «στον κυκεώνα των αρνητικών εξελίξεων».
Είναι εκτεθειμένη η κυβέρνηση, αδυνατώντας να «χωνέψει» ότι, ενώ είναι υπάκουη και συνεπής, δεν ανταμείβεται αναλόγως, δεν παίρνει δηλαδή τα συμπεφωνημένα… Αυτά υφίσταται όποιος δεν διαθέτει διαπραγματευτική ικανότητα και δεν προτάσσει μια εθνική πολιτική που θα διεφύλασσε τον συνεκτικό ιστό της κοινωνίας και το κοινωνικό κράτος. Απολύουν με «γενναιότητα» αλλά, δεν πληρώνονται αναλόγως. Μπορεί να φαίνεται ευτράπελο, είναι όμως πραγματικότητα την οποία οι ίδιοι οι κυβερνώντες έπλασαν. Μια πραγματικότητα τελείως διαφορετική απ' αυτήν που υπάρχει σε ένα ελεύθερο, ανεξάρτητο, δημοκρατικό καθεστώς. Οφείλουν ανά πάσα στιγμή να (σχεδόν) ζητιανεύουν και να εισπράττουν εξευτελιστικά «κουρέματα» και συνεχείς νουθεσίες. Αλλά τέτοιοι κυβερνώντες οφείλουν να παραδώσουν σε άλλους.
