Του Γαβριήλ Σακελλαρίδη*
Η ολοκλήρωση των διαδικασιών του 1ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ σήμανε το τέλος ενός κύκλου για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά κυρίως την απαρχή ενός νέου. Η διαδικασία της «βίαιης ωρίμανσης» -όπως ορθά χαρακτηρίστηκε η διαδικασία οργανωτικής, πολιτικής και προγραμματικής εμβάθυνσης- μετέτρεψε μέσα σε έναν χρόνο, έναν συνασπισμό πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων σε ένα ενιαίο κόμμα με ξεκάθαρο ριζοσπαστικό, δημοκρατικό και ανοιχτό χαρακτήρα. Σε ένα κόμμα που θέλει να αντλήσει τη δύναμή του από την κοινωνία, να δώσεις όλες τις μάχες μαζί της και εντέλει να αποτελέσει την πραγματική φωνή της.
Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως του 1ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι η επισφράγιση αυτής της «βίαιης ωρίμανσης» δεν έγινε μέσω της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα που προσιδιάζει σε αυτά της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά διατηρώντας αναλλοίωτες τις αξίες της ριζοσπαστικής Αριστεράς, οξύνοντας τις προγραμματικές του αιχμές και διαμορφώνοντας ένα καταστατικό που τον διακρίνει παρασάγγας από τα υπόλοιπα κόμματα σε σχέση με τη σημασία των μελών και των οργανώσεών τους, τις ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά και στον σεβασμό στη διαφορετική άποψη.
Εδώ και καιρό καλλιεργείται ένα κλίμα, από ένα ετερόκλητο μπλοκ δυνάμεων του πολιτικού και μιντιακού συστήματος που προέβλεπε την «πασοκοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ. Και όσο αυτή η «πασοκοποίηση» αργούσε να εμφανιστεί, κάποιο έτρεχαν να την ανακαλύψουν με κατασκευασμένες μεταγραφές στελεχών του ΠΑΣΟΚ που πρωταγωνίστησαν κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, είτε ανιχνεύοντας δήθεν μετατοπίσεις στην πολιτική κατεύθυνση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει μέχρι σήμερα ότι με άξονά του την ηθική της Αριστεράς –που σφυρηλατήθηκε με τις αξίες της προσφοράς, της ανιδιοτέλειας, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας- μπορεί να ξεπεράσει αλώβητος της σειρήνες της «πασοκοποίησης» και να καθιερώσει ένα νέο μοντέλο κόμματος στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Ενα κόμμα που θα είναι ανοιχτό προς την κοινωνία, όχι με σκοπό να τη βολέψει, αλλά να την ξεβολέψει από τον καναπέ της και να κάνει την ίδια διεκδικητή των συμφερόντων της.
Δύο είναι τα βασικά σημεία που προέκυψαν από το συνέδριο, που επιβεβαιώνουν τους παραπάνω ισχυρισμούς. Το πρώτο είναι το ίδιο το κείμενο της Πολιτικής Απόφασης, το οποίο επιβεβαιώνει με απόλυτη σαφήνεια το -προ έτους- προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά σε σχέση με τα σημεία που αφορούν την ακύρωση του Μνημονίου και την επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων με σκοπό τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Καθίσταται σαφές ότι η αριστερή κυβέρνηση δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να υποχωρήσει στους εκβιασμούς και στις απειλές των δανειστών, επειδή ακριβώς διαθέτει διαφορετική ιεράρχηση των στόχων της και κατατάσσει τις κοινωνικές ανάγκες πάνω από τους δανειστές.
Το δεύτερο σημείο είναι η ουσία της εσωκομματικής δημοκρατίας. Οσοι έχουν συνηθίσει σε μονολιθικά κόμματα, ενδεχομένως να ξενίζονται από τον πλούτο του συνεδριακού διαλόγου του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως οι διαφωνίες που δεν μπαίνουν κάτω από τα χαλάκια, αλλά συζητιούνται ανοιχτά στο προσκήνιο του συνεδρίου, αποτελούν την καλύτερη απόδειξη για το συλλογικό ήθος που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να το εμφυσήσει στην κοινωνία. Γιατί η δημοκρατία μπορεί να παιδεύει ενδεχομένως, αλλά πάνω από όλα εκπαιδεύει. Και το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία εκπαίδευση στη δημοκρατία. Και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για την κοινωνία.
* Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
