To δίλημμα των προσεχών εκλογών θέτει το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Πουλάκης, υποστηρίζοντας ότι θα είναι «συνέχιση των μνημονίων ή διάνοιξη ενός δρόμου για την ακύρωσή τους;». Δεσμεύεται ότι «την κοινωνία που μας παρακολουθεί και ελπίζει σε μας δεν πρόκειται να την απογοητεύσουμε», επισημαίνει ότι «η κυβέρνηση φοβάται το Κοινοβούλιο, τη δημοκρατία και τον ίδιο τον λαό» και, αναφερόμενος στη Χρυσή Αυγή, τονίζει ότι «ο φασισμός νομιμοποιείται από την ακροδεξιά στροφή της κυβέρνησης».
Συνέντευξη στον Φώτη Παπούλια
• Είστε ο «εκλογολόγος» του ΣΥΡΙΖΑ. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν προβάδισμα του κόμματός σας έναντι της Ν.Δ. Ελπίζετε σε αυτοδυναμία;
Δεν ξέρω αν ο χαρακτηρισμός «εκλογολόγος» είναι ακριβής, πάντως, έχω την ευθύνη για την ανάλυση των δημοσκοπήσεων. Τα συμπεράσματα των τάσεων θέλουν ιδιαίτερη προσοχή. Επί ένα χρόνο, όλες οι έρευνες δείχνουν ότι διαμορφώνεται ένας νέος εν δυνάμει ισχυρός διπολισμός, που όμως σε καμιά περίπτωση δεν έχει τα «βολικά» για το σύστημα χαρακτηριστικά του δικομματισμού της μεταπολίτευσης. Δύο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται. Από τη μία ο παλιός κόσμος, που φεύγει αφήνοντας πίσω του συντρίμμια, και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, που καταφέρνει να ενώνει τον λαό σε ένα ευρύ μέτωπο ελπίδας, νίκης και ανατροπής. Στις προσεχείς εκλογές το δίλημμα θα είναι, συνέχιση των μνημονίων και της υποταγής ή διάνοιξη ενός δρόμου για την ακύρωσή τους, για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια. Και σε αυτό οι πολίτες θα δώσουν ηχηρή απάντηση. Εμείς, λοιπόν, παλεύουμε να αναδειχθεί στις επόμενες εκλογές ισχυρός ο ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς γιατί επιδιώκουμε να είναι αυτοδύναμος ο λαός.
• Με ποιους θα κυβερνήσετε; Η ΔΗΜΑΡ μπορεί να είναι συνομιλητής σας;
Στο συνέδριό μας απαντήσαμε ξεκάθαρα ότι θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα, από τα αριστερά της Αριστεράς ώς τα αριστερά του σοσιαλιστικού χώρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλλου έχει διαρκή πρόταση συνεργασίας και κοινής δράσης με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς που βρίσκονται στο πλευρό της δοκιμαζόμενης από τα μνημόνια κοινωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να γίνει ο πολιτικός εκπρόσωπος μιας ευρείας λαϊκής και κοινωνικής συμμαχίας.
Σ’ αυτές λοιπόν τις κοινωνικές δυνάμεις, στους αριστερούς, τους δημοκράτες, σε όλους τους πολίτες που αγωνιούν και αγωνίζονται απευθυνόμαστε κατά προτεραιότητα. Το δικό τους ανατρεπτικό και ταυτόχρονα ενωτικό μήνυμα είναι αυτό που πιστεύουμε ότι θα οδηγήσει τις ηγεσίες των υπόλοιπων δυνάμεων που κινούνται στο πλαίσιο που διέγραψα να υπερβούν είτε διχαστικές στάσεις και νοοτροπίες είτε την επιμονή τους στη στήριξη των μνημονιακών αναδιαρθρώσεων.
• Λέτε ότι «και μπορείτε και θέλετε να κυβερνήσετε», όμως σας κατηγορούν για υποσχεσιολογία, ότι θυμίζετε το παλιό ΠΑΣΟΚ. Ποιο θα είναι το νέο μοντέλο εξουσίας;
Μπορούμε και θέλουμε να κυβερνήσουμε. Ομως ούτε είμαστε, ούτε θέλουμε, ούτε και μπορούμε να γίνουμε ΠΑΣΟΚ. Γιατί κουβαλάμε τις απόψεις, την ιστορία και τους αγώνες μας. Γιατί θέλουμε να κοιτάμε στα μάτια το 1,6 εκατομμύριο πολίτες που μας εμπιστεύτηκαν, όχι γιατί τους τάξαμε «λαγούς με πετραχήλια», αλλά γιατί διαισθάνθηκαν ότι την ανατροπή μπορεί να την κάνει μόνο μια κυβέρνηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς που έχει καθαρά χέρια και ανοιχτό μυαλό.
Την κοινωνία λοιπόν που μας παρακολουθεί και ελπίζει σε μας δεν πρόκειται να την απογοητεύσουμε. Υποσχόμαστε –και δεν μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει για «υποσχεσιολογία»– ότι είμαστε πιστοί και έτοιμοι για την ανατροπή της μνημονιακής τυραννίας και της παλαιοκομματικής φαυλοκρατίας.
• Η κυβέρνηση πολιτεύεται με προεδρικά διατάγματα, οι απολύσεις είναι πλέον ενδημικό φαινόμενο, όμως γιατί η κοινωνία δείχνει να αναδιπλώνεται στον εαυτό της;
Η κυβέρνηση φοβάται το Κοινοβούλιο, φοβάται τη δημοκρατία, φοβάται τον ίδιο τον λαό. Και για να τον παρακάμψει, κυβερνά συνεχώς με διατάγματα και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Σήμερα βρισκόμαστε για άλλη μια φορά σε οριακό σημείο. Οι ανθρωποθυσίες που ετοιμάζονται με τις απολύσεις στο Δημόσιο, ως αντάλλαγμα για μια ακόμη δόση, δεν έχουν κοινωνική αποδοχή. Και παρόλο που, κάτω από το βάρος της συστηματικής της ταπείνωσης και τρομοκράτησης, η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται προς στιγμήν «μουδιασμένη», εντούτοις η κοινωνική αναστάτωση είναι υπαρκτή και αναζητά την αγωνιστική της αποτύπωση. Οι μήνες που έρχονται θα προδιαγράψουν το τέλος της κυβερνητικής πολιτικής.
• Η Αριστερά δεν έχει ευθύνες γι’ αυτή την παθητικότητα;
Μπορούμε, να συζητήσουμε για επιμέρους λάθη ή αδυναμίες της Αριστεράς, και του δικού μας χώρου ειδικότερα. Νομίζω όμως ότι ο αποφασιστικός παράγοντας που αποτρέπει τους πολίτες από το να αντιδράσουν πιο ενεργά στην εγκληματική κυβερνητική πολιτική είναι η εικόνα της πολυδιάσπασης και, άρα, της απομαζικοποίησης και της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Και το φαινόμενο αυτό, ξέρετε πολύ καλά ότι εμείς, ως ΣΥΡΙΖΑ, το αντιπαλεύουμε συστηματικά, με την πρότασή μας για κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς στο κοινωνικό πεδίο και τους αγώνες.
• Η Χρυσή Αυγή προκαλεί, λαϊκά στρώματα τη στηρίζουν – γιατί της παραχωρήσατε ζωτικό χώρο;
Η άνοδος του νεοναζισμού είναι ένα φαινόμενο εξαιρετικά ανησυχητικό, αλλά και πολύ σύνθετο, οι δε αιτίες της ακροδεξιάς ψήφου δεν εντοπίζονται μόνο στην κρίση και την ανέχεια των λαϊκών στρωμάτων. Ο φασισμός νομιμοποιείται καθημερινά και συστηματικά στη συνείδηση των πολιτών μέσα από τη γενικότερη ακροδεξιά στροφή της κυβέρνησης, την ένταση του αυταρχισμού και την εκδήλωση φαινομένων κοινωνικού ή και φυλετικού ρατσισμού μέσα στο ίδιο το κυβερνητικό στρατόπεδο.
Ο φασισμός νομιμοποιείται με τη βοήθεια εκείνων που σκόπιμα καλλιεργούν την ανιστόρητη και αντιεπιστημονική θεωρία «των δύο άκρων». Είναι μάλλον άδικο να μιλάμε, λοιπόν, για «ζωτικό χώρο», τον οποίο δήθεν παραχώρησε η Αριστερά στη Χρυσή Αυγή. Ισα-ίσα, σας θυμίζω ότι η μόνη πολιτική δύναμη που απάντησε με αποφασιστικότητα και όχι με μισόλογα στις προκλήσεις της είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – ακόμα και με προσωπικό κόστος, όπως του Γιάννη Δραγασάκη και της οικογένειάς του. Και όχι μόνο μέσα στη Βουλή, αλλά και καθημερινά στις γειτονιές, αντιπαλεύουμει τον φόβο και το μίσος που καλλιεργούν οι χρυσαυγίτες, οικοδομώντας δεσμούς πραγματικής αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων που έχασαν τη «γη κάτω από τα πόδια τους», λόγω της κρίσης και των μέτρων.
