Στο απυρόβλητο παραμένουν οι χιλιάδες offshore εταιρείες που λειτουργούν στη χώρα μας και οι οποίες κατά κύριο λόγο έχουν δημιουργηθεί για λόγους φοροαπαλλαγής. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών παραδέχεται με σχετικό έγγραφο στη Βουλή πως ο φορολογικός έλεγχος των συγκεκριμένων εταιρειών είναι περιορισμένος, από τις 6.575 εταιρείες έχουν διερευνηθεί μόνο 34! Ακόμα και γι' αυτές, όμως, παραμένει αδιευκρίνιστο το ποσό που έχει εισρεύσει στα δημόσια ταμεία μετά τον σχετικό έλεγχο και τον καταλογισμό προστίμων που έγινε.
Πρόκειται για μια πρόκληση η οποία αποκτά έντονα χαρακτηριστικά στις ημέρες μας όπου χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη τους κατοικία λόγω αντικειμενικής αδυναμίας να εξοφλήσουν τα δάνειά τους. Η προστασία από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας λήγει στο τέλος της χρονιάς και ήδη στην κυβέρνηση μηχανεύονται σχέδια για άρση της προστασίας αυτής. Ο ίδιος ο κ. Στουρνάρας, που ομολογεί πως δεν είναι επαρκής ο έλεγχος των offshore εταιρειών, έχει προαναγγείλει την άρση αυτή καταργώντας ουσιαστικά κάθε στοιχειώδη έννοια δικαίου.
Πίσω από τις offshore εταιρείες κρύβονται συνήθως πολυτελείς κατοικίες και άλλες ακίνητες περιουσίες που βρίσκονται στη χώρα μας. Ο νόμος επιτρέπει σε ιδιοκτήτες μεγάλων περιουσιών να δημιουργούν ανάλογες εταιρείες. Ο νόμος όμως, αλλά και το Σύνταγμα επιβάλλουν και την ίση κατανομή των φορολογικών βαρών. Και κάτι τέτοιο δεν τηρείται στην περίπτωση των ιδιοκτητών αυτών των εταιρειών που εδρεύουν σε υπεράκτιους παραδείσους.
Στα χρόνια των μνημονίων, δεν ήταν λίγοι οι υπουργοί που έδιναν αφειδώς ανέξοδες υποσχέσεις για φορολογικό έλεγχο εκείνων που διαφεύγουν. Η πράξη δεν έδειξε κάτι τέτοιο, το αντίθετο. Η τύχη που είχε η έρευνα για τη λίστα Λαγκάρντ είναι ενδεικτική. Η μεγάλη φοροδιαφεύγουσα ύλη δεν προέρχεται από τους μικρούς επαγγελματίες που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στα στοιχειώδη. Ούτε βέβαια από τους μισθωτούς και συνταξιούχους που δέχονται κύματα επιβολής φόρων σε σημείο αδυναμίας να ανταποκριθούν. Η ύλη αυτή, η οποία μπορεί να φορολογηθεί και φτάνει σε ιλιγγιώδη ποσά, βρίσκεται σε παραδείσους όπως αυτοί που το υπουργείο Οικονομικών αδυνατεί ή δεν θέλει να ελέγξει.
Είναι απορίας άξιο πώς το οικονομικό επιτελείο επιβάλλει φόρους για κάθε διαμέρισμα στο Περιστέρι ή αγροτεμάχιο στην ηπειρωτική Ελλάδα και αφήνει χωρίς ουσιαστικό έλεγχο χιλιάδες μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων που κρύβονται πίσω από τις offshore εταιρείες. Αντιλαμβάνεται άραγε πως με τέτοιες πολιτικές όχι απλά εξαντλεί ολοένα και μεγαλύτερα κοινωνικά στρώματα οδηγώντας τα στο περιθώριο, αλλά παράλληλα ενισχύει την ασυδοσία των ισχυρών και εκείνων που έχουν τη δυνατότητα φοροαποφυγής; Και σε τέτοιους χαλεπούς οικονομικά και κοινωνικά καιρούς, τα περιθώρια να συνεχιστούν αυτές οι προκλήσεις είναι ελάχιστα…
