Του Τάσου Παππά

Πού ποντάρουν οι πολιτικοί όταν αποφασίζουν να ξεχάσουν τις δεσμεύσεις τους; Στο ότι ο καταιγισμός των γεγονότων θα σκεπάσει τις παλιότερες υποσχέσεις τους και έτσι, επικαλούμενοι την κρισιμότητα της συγκυρίας, πιστεύουν ότι μπορούν να την κάνουν γυριστή, αδαπάνως, παραπέμποντας στις ελληνικές καλένδες όλα εκείνα που κάποτε είχαν εξαγγείλει με στόμφο, αλλά σήμερα δεν τους συμφέρει να τα θέσουν στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης.

Δεν μιλάμε για τις αποτυχίες μιας πολιτικής –μπορείς να αναγνωρίσεις την προσπάθεια που σκόνταψε είτε στους καταναγκασμούς της πραγματικότητας είτε στο έλλειμμα προγραμματικής επεξεργασίας είτε στις αστοχίες του δρώντος υποκειμένου. Αναφερόμαστε στους χυδαίους οπορτουνισμούς, που γίνονται για εκλογική σκοπιμότητα ή για να υπηρετηθεί το στενό κομματικό συμφέρον.

Δουλειά της δημοσιογραφίας είναι να τα θυμίζει, υποχρέωση των πολιτικών είναι να απαντούν, καθήκον των πολιτών είναι να κρίνουν. Απαιτούνται λοιπόν απαντήσεις σε τρεις πρόσφατες ιστορίες, για τις οποίες οι εμπλεκόμενοι ποιούνται την νήσσαν:

● Ο Αντ. Σαμαράς είχε δηλώσει ότι μία και μόνο εξεταστική επιτροπή πρέπει να γίνει. Αυτή που θα διερευνήσει το πώς μπήκε η χώρα στο μνημόνιο. Θα πει κάποιος, «είναι δυνατόν να συγκροτηθεί εξεταστική με αυτό το αντικείμενο, αφού το κόμμα, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, που μας έβαλε στα μνημόνια, σήμερα βρίσκεται στην εξουσία μαζί με τη Νέα Δημοκρατία του κ. Σαμαρά;». Και συμπληρωματικά: «Πώς θα φωτιστεί αυτή η υπόθεση, από τη στιγμή που ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς, από το πόστο του πρωθυπουργού πια, στηρίζει τα μνημόνια και έχει μεταπηδήσει από τη θέση του κατήγορου στη θέση του κατηγορούμενου;». Δύσκολα πράγματα όντως. Τουλάχιστον, ας βγει δημοσίως να πει ότι άλλαξε γνώμη. Μέχρι να το κάνει, θα είναι ευάλωτος στην υποψία ότι έχει συμβιβαστεί.

● Πριν από τον σχηματισμό της δικομματικής κυβέρνησης, Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν δεσμευθεί ότι το νέο σχήμα θα κινηθεί στη βάση μιας πολιτικής συμφωνίας, την οποία είχαν αναλάβει να συντάξουν κορυφαία στελέχη των δύο κομμάτων. Ακόμη και αν παραμερίσουμε τη δικαιολογημένη ένσταση, ότι το σωστό είναι, πρώτα να καθοριστεί το περιεχόμενο της συμφωνίας και στη συνέχεια να σχηματιστεί η κυβέρνηση, το ερώτημα κραυγάζει: «Πού είναι το περιβόητο πλαίσιο συνεργασίας;». Χάθηκε στη μετάφραση; Τον δίσκο της Φαιστού αποκωδικοποιούν και θέλουν τόσο χρόνο; Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι όλα αυτά είναι τρίχες κατσαρές. Τι να την κάνουν την πολιτική συμφωνία οι δύο εταίροι; Εχουν το μνημόνιο, που δίνει απαντήσεις σε όλα και ρυθμίζει τα πάντα στη λειτουργία της κυβέρνησης. Είναι κι αυτή μια άποψη.

● Στο χρηματοκιβώτιο του ΠΑΣΟΚ, στη Χαρ. Τρικούπη, είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Είναι όμως βέβαιο ότι «αναπαύεται» εδώ και μερικές εβδομάδες ένας ογκώδης φάκελος που περιλαμβάνει το πόρισμα των έξι ελεγκτικών εταιρειών για τα οικονομικά πεπραγμένα του κόμματος τα τελευταία δέκα χρόνια. Οσοι έχουν πρόσβαση στα στοιχεία κάνουν λόγο για «σημεία και τέρατα». Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει πει ότι το πόρισμα θα συζητηθεί πρώτα στο Πολιτικό Συμβούλιο και μετά θα γίνουν οι δέουσες ενέργειες. Εσχάτως πάντως ακούγονται προτάσεις του τύπου ότι «το ΠΑΣΟΚ θα δώσει το πόρισμα στη δημοσιότητα, όταν κάνουν το ίδιο και τα άλλα κόμματα με τα οικονομικά τους». Συγγνώμη, αλλά δεν μιλάμε για κομματικό χρήμα. Μιλάμε για δημόσιο χρήμα, και όποιος το διαχειρίζεται είναι υποχρεωμένος να λογοδοτεί στα θεσμικά όργανα της πολιτείας. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.