Του Γιώργου Σταματόπουλου
Κυριολεκτικά πάγωσε την ελληνική κοινωνία η απόφαση του Αρείου Πάγου, που επιτρέπει, τελικά, στη ΔΕΗ να εισπράττει το χαράτσι μέσα από τους λογαριασμούς της. Κυριολεκτικά, διότι ουδείς, σχεδόν, θα μπορέσει να πληρώσει και θα περάσει παγωμένα Χριστούγεννα εάν η ΔΕΗ κόψει το ρεύμα. Βέβαια, δεν θα το τολμήσει, δεδομένου ότι έρχονται έως και 50% αυξήσεις στα τιμολόγιά της.
Κρίμα, διότι η Ενωση Εισαγγελέων Ελλάδας είχε υπερασπιστεί την τιμή της Δικαιοσύνης με το να κρίνει αντισυνταγματική την είσπραξη του χαρατσιού, επισημαίνοντας ταυτόχρονα τις ποινικές ευθύνες του υπουργού Οικονομικών.
Εύστοχος ο χθεσινός τίτλος της «Εφ.Συν.»: «Στουρνάρειος Πάγος». Τα λέει όλα. Δεν χρειάζονται επεξηγήσεις. Είναι ταυτόχρονα επεξηγηματικός και πολύσημος, υπαινικτικός και περιπαικτικός. Δικαιοσύνη υπάκουη (και υπήκοη;). Πάνω απ' όλα το συμφέρον του κράτους, αναφώνησαν οι ανώτατοι δικαστές μας και δεν παν να ξεπαγιάσουν οι καταναλωτές… Η αμερικανική «φιλοσοφία» στις δόξες της: «ο φτωχός φταίει που είναι φτωχός (loser!)» και όχι κάποιο σύστημα που επιτρέπει να υπάρχουν φτωχοί κι ένα εκατομμύριο άλλες ανισότητες.
Θα σωθεί, νομίζουν οι δικαστές, το κράτος; Σφάλλουν σφάλμα μέγα διότι αλλού είναι το πρόβλημα: στην ανικανότητα των κυβερνώντων να ανατάξουν την ελληνική οικονομία, να προωθήσουν την ανάπτυξη, να προγραμματίσουν μακροπρόθεσμα. Το να εισπράττουν, με βία σχεδόν, το υστέρημα των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων, χωρίς κάποια εθνική συναίνεση, χωρίς καμιά προειδοποίηση, μόνο τους ανίκανους (και τους κυνικούς) χαρακτηρίζει, αυτούς που αρέσκονται (;) να δημιουργούν κοινωνική, ανθρωπιστική κρίση.
Το να επισκέπτεται ο πρωθυπουργός τα υπουργεία του νομίζοντας ότι θα αλλάξει την εικόνα του μόνο θλίψη προκαλεί, διότι η ζημιά έχει ήδη γίνει, ειδικώς στους τομείς που θέλει να δώσει έμφαση: Υγεία, Παιδεία και Δημόσια Ασφάλεια. Για ανάπτυξη δεν γίνεται λόγος παρά τους κυβερνητικούς κομπασμούς αφότου αποφασίστηκε ότι θα πάρουμε την περιβόητη κοινοτική δόση.
Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι θα χαθεί εντελώς το εορταστικό κλίμα των ημερών. Η κοινωνία πάντα βρίσκει τρόπους να δείξει ότι επιμένει να διασώζει ό,τι την κρατά ως κοινωνία, την αλληλεγγύη δηλαδή και την ανταλλαγή δώρων (μια μέγιστη κοινωνική, μυστική, τρυφερή συμφωνία όλων να δείξουν έμπρακτα την προσοχή και το ενδιαφέρον και την αγάπη στον διπλανό τους).
Η ανταλλαγή δώρων είναι κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα για μια κοινωνία. Καταδεικνύει την ομόνοια και το πείσμα να μην καταστραφεί η ειρηνική συνύπαρξη, ακόμη και όταν επικρατούν κραυγαλέα άνισες σχέσεις μεταξύ εξουσιαστών και εξουσιαζομένων.
Αυτά σε τοπικό, λαϊκό επίπεδο, αλλά εκεί δρα, μορφώνεται και διαμορφώνεται η κοινωνία. Στις γιορτές, στη σύμπνοια, ακόμη και στις ενδοοικογενειακές συγκρούσεις γύρω από το εορταστικό τραπέζι.
