Του Πέτρου Θ. Πιζάνια*

Είναι προφανώς δύσκολο ένας διανοούμενος να συμβουλέψει ένα κόμμα, μάλιστα σε ζητήματα στρατηγικής. Ετσι ας εκληφθούν οι σκέψεις που ακολουθούν ως συμβολή σε δημόσια συζήτηση. Πρώτα από όλα πρέπει να γίνει δημόσια και ρητά παραδεκτό, με όλους τους τρόπους και με όλα τα μέσα, ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Πόλεμο χωρίς στρατούς, αλλά με όλα τα υπόλοιπα μέσα σε πλήρη εφαρμογή προκειμένου να ηττηθούν περίπου τα δύο τρίτα του ελληνικού πληθυσμού και μαζί το πολιτικό και θεσμικό σύστημα της χώρας. Πρόκειται συνεπώς για πόλεμο ταυτοχρόνως κοινωνικό και εθνικό που τον ξεκίνησαν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι και οι ιθαγενείς συνεργάτες τους Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ – όχι κάποιος προαιώνιος εχθρός του έθνους. Οι επιθέσεις που δεχόμαστε είναι πλήρως αντισυμβατικές επειδή ασκούνται εμμέσως, δηλαδή μέσω του ΔΝΤ, του θεσμικού οικοδομήματος της Ε.Ε. και των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών θεσμών. Μια απαραίτητη δημόσια παραδοχή είναι ασφαλώς πως το ελληνικό πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα ήταν φαύλο και διεφθαρμένο με στοιχεία μαφιόζικα, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τη βαρβαρότητα των επιθέσεων. Αλλωστε οι ιθαγενείς πολιτικές και οικονομικές ελίτ της φαυλότητας και της διαφθοράς παραμένουν άθικτες και αποτελούν τις εσωτερικές δυνάμεις στήριξης της επίθεσης εναντίον της πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών και των θεσμικών δικαιωμάτων μας.

Το ένα τρίτο περίπου των Ελληνίδων και Ελλήνων πολιτών αντέδρασαν σε αυτή την επίθεση αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση και σήμερα σε πρώτο κόμμα. Εκτοτε όλα δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει τη χώρα, ωστόσο όχι μόνος του. Με ποιους μπορεί να συμμαχήσει; Το κομματικό σύστημα όπως είναι σήμερα, σχεδόν ξεχαρβαλωμένο στο μεγαλύτερο μέρος του, όχι μόνο δεν αφήνει κανένα περιθώριο αθροιστικής συμμαχίας, αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ κατ’ αναλογία στην κατάσταση που βρέθηκε το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα: να είναι πρώτο κόμμα, αλλά να κυβερνάει η Χριστιανοδημοκρατία συμμαχώντας με μικροκόμματα και βαρόνους της Μαφίας. Πιστεύω λοιπόν πως εν όψει του ενδεχόμενου αδιεξόδου ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να το υπερβεί πυροδοτώντας τώρα την ενύπαρκτη δυναμική στην κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Εξαιρώντας τον Ευάγγ. Βενιζέλο, τον Αντ. Σαμαρά, τη Χρυσή Αυγή και τον ΓΑΠ (τα ελάχιστα αυτονόητα), θα μπορούσε να ξεκινήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μια διαρκή δράση δημόσιων επαφών με μικρά ή μεγάλα κόμματα από τα υφιστάμενα όλου του φάσματος ή και με τμήματά τους, επίσης με μεμονωμένους βουλευτές, με κοινωνικές οργανώσεις, με διακηρυγμένους στόχους την από κοινού αποκατάσταση της πολιτικής κυριαρχίας της χώρας και την ενίσχυση της δημοκρατίας. Αυτοί οι στόχοι θα πρέπει να αποκτήσουν υπόσταση πολιτικής συμφωνίας δημόσιας και ρητής μεταξύ όλων των συμβαλλόμενων πως μετά τις επόμενες εκλογές θα προκηρύξει η Βουλή των Ελλήνων και υπό την εποπτεία της ένα δημοψήφισμα με τρία ερωτήματα: ναι ή όχι στα μνημόνια και τους δεσμευτικούς νόμους∙ ναι ή όχι στην παραμονή στην ευρωζώνη∙ ναι ή όχι στην ευρωπαϊκή διάσκεψη για τη ρύθμιση του χρέους των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου.

Σήμερα, όλα δηλώνουν πως τα τρία ναι θα επικρατήσουν, πόσο μάλλον έπειτα από εκστρατεία όσων συμφωνήσουν για το δημοψήφισμα. Αυτή η διαδικασία είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα υπερβεί κατά πολύ την «ημερήσια διάταξη» της τρόικας και των ιθαγενών συνεργατών της διαμορφώνοντας έναν κοινωνικό διάλογο για το μέλλον της χώρας. Εντός αυτής της δυναμικής μπορούν να συνταχθούν προγραμματικές συμφωνίες για τη διακυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε η χώρα έχει φτάσει σε τέτοια κατάσταση που οι προγραμματικές συμφωνίες είναι σχετικά εύλογες, αν δεν εμποδίζονται από καθαρόαιμους ιδεολόγους και ιδιοτελείς κομματισμούς. Ταυτοχρόνως αυτές οι δημοκρατικές διαδικασίες, ακόμη και εάν δεν φτάσουν σε στάθμη βρασμού, θα μεταφέρουν τουλάχιστον εν μέρει το πρόβλημα στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών δυνάμεων της λιτότητας, επειδή εμμέσως θα πλήττουν τα δύο αδύνατα σημεία τους: το σταθερό ευρώ και την τζούφιες, γεμάτες τοξικά, συστημικές τράπεζες. Οπότε θα βρεθούν ενώπιον ενός διλήμματος: να μας πολεμήσουν με τους τρόπους που ξέρουν, διακινδυνεύοντας περαιτέρω αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης, ή να διαπραγματευτούν; Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, σύντροφοι.

*Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, Τμήμα Ιστορίας, Ιόνιο Πανεπιστήμιο

………………………………………….

ΑΥΡΙΟ ΓΡΑΦΟΥΝ:

Παναγιώτης Λαφαζάνης, κοιν. εκπρ. ΣΥΡΙΖΑ,  Αγγελος Χάγιος, μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και Γιώργος Γιαννουλόπουλος