Pin It

ΠΑΥΛΟΑ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣΤου Παύλου Κλαυδιανού*

 

Οπως σωστά μας εισάγει στην έρευνά της η «Εφημερίδα των Συντακτών», το καίριας σημασίας ζητούμενο είναι αν «αυτή η νίκη (του ΣΥΡΙΖΑ) θα γίνει αφετηρία για τη δημιουργία πλειοψηφικού ρεύματος με κυβερνητική προοπτική». Είναι καίριας σημασίας διότι λίγες φορές στην ιστορία οι λαϊκές τάξεις, το ποικίλο πλήθος των πλατειών, με δική τους απόφαση, θα λέγαμε, και για τις δικές τους ανάγκες υιοθέτησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως το πολιτικό υποκείμενο που μπορεί να συγκρουστεί με την πολιτική των μνημονίων και των δυνάμεων που τα εξέθρεψαν ή τα επέβαλαν. Αρα, είναι μια ζωτικής σημασίας ανάγκη, επείγουσα, που πολλαπλασιάζει την ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνο – αφορά και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς καθώς οι στιγμές έχουν μια αφάνταστη ιστορικότητα.

 

Ασφαλώς, η νίκη–πρωτιά της Αριστεράς, εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ιστορικής σημασίας. Το επίσης σπουδαίο, όμως, είναι ότι για δεύτερη φορά έλαβε υψηλό ποσοστό, δηλαδή έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα σταθεροποίησης της δύναμής του σε υψηλά -ίδια με του 2012- ποσοστά. Αρα μονιμοποιεί τους δεσμούς του με τις κοινωνικές δυνάμεις που πρόσβλεπαν σ’ αυτόν. Το ερώτημα είναι πώς μπορεί, με ποια πολιτική να εργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποκτήσει περαιτέρω δυναμική.

 

Η απάντηση είναι σύνθετη, επομένως δύσκολη και στην υλοποίησή της. Ο ΣΥΡΙΖΑ για να την αποκτήσει οφείλει να κινηθεί σε πολλά πεδία. Αναφέρω μερικά. Πρώτον, να διεκδικήσει την ηγεμονία, την πλειοψηφία κοινωνικών στρωμάτων και ομάδων που είναι ντε φάκτο εκφραστής των συμφερόντων τους. Πέραν των μισθωτών και των μεσοστρωμάτων που εξολοθρεύει η κρίση. Συγκεκριμένα, είναι οι νέοι, οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι χωρίς δικαιώματα και φωνή κ.ά. Δεύτερον, να συγκροτήσει προγραμματικές θέσεις για όλες αυτές τις κατηγορίες, πέραν της δημοκρατικής επεξεργασίας του προγράμματός του – που ήδη καθυστερεί. Θα έχει κλαδική και τοπική αναφορά και θα αποτελεί συγχρόνως το έδαφος κοινωνικών συμμαχιών. Τρίτον, να αναπτυχθεί οργανωτικά, ακολουθώντας ανοιχτές διαδικασίες, αναβαθμίζοντας συγχρόνως τις λειτουργίες του ιδεολογικά και πολιτικά. Τέταρτον, ενισχύοντας τον δημοκρατικό τρόπο στη λειτουργία του, να περιορίσει φαινόμενα διγλωσσίας και παραγοντισμού, ενισχύοντας τη συλλογική αντίληψη σε κάθε οργανωτική βαθμίδα ή όργανο. Πέμπτον, στο έδαφος αυτό μπορεί να αναπτυχθεί και η πολιτική των συμμαχιών, η οποία αφενός απευθύνεται στις δυνάμεις της Αριστεράς και των Οικολόγων Πράσινων, αφετέρου όμως έχει την ικανότητα να αξιοποιεί δυνάμεις που αποσπώνται από την επιρροή της μνημονιακής διακυβέρνησης ή άλλες πολιτικές δυνάμεις.

 

Η συγκρότηση της συμμαχίας των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για να μπορέσει η Αριστερά να κάνει το κρίσιμο βήμα της ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας πρέπει να είναι φροντίδα όλων και όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς, έστω και αν αυτός οφείλει να επιμένει περισσότερο απ’ όλους, να μην αποθαρρύνεται, να επανέρχεται με προτάσεις. Ομως, ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτόχρονα πρέπει να εργάζεται για να αποκτήσει νέα δυναμική ο ίδιος, με στόχο την αυτοδυναμία, όχι για να κυβερνήσει μόνος του αλλά για να διασφαλίσει τις προϋποθέσεις υλοποίησης του ριζοσπαστικού του προγράμματος.

 

Οσο θα προχωρούμε προς τις εθνικές εκλογές, αν δεν ανατραπεί η κυβέρνηση νωρίτερα, ιδίως κατά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, η πόλωση θα εντείνεται. Η αλόγιστη πίεση που ασκούν οι συστημικοί στις ενδιάμεσες πολιτικές δυνάμεις μπορεί να λειτουργήσει σαν μπούμερανγκ και τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο πόλος συσπείρωσης πολύ ευρύτερων δυνάμεων. Η αυτοδυναμία δεν πρέπει να αποκλείεται, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι ο ίδιος θα έχει ακολουθήσει μια πολιτική που θα προσελκύει τους πολίτες και θα διαλύει τον φόβο που καλλιεργούν οι αντίπαλοι που είναι πάντα πολύ ισχυροί. Και υπό τον όρο ότι η αυτοδυναμία θα είναι εχέγγυο για να υλοποιηθεί το ριζοσπαστικό πρόγραμμα και όχι για το μονοπώλιο της εξουσίας.

 

Αναφέραμε προηγουμένως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις ώστε να μπορεί να υλοποιήσει το ριζοσπαστικό του πρόγραμμα. Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η θέση περιορίζει την επιρροή του, είναι σεχταριστική και ότι πρέπει να κάνει «δάνεια» από άλλους ιδεολογικοπολιτικούς χώρους για να διευρύνει την επιρροή του. Οταν αυτό λέγεται από τις αντίπαλες δυνάμεις είναι κατανοητό. Οταν όμως λέγεται από φίλιες ή εν δυνάμει φίλιες δυνάμεις, οφείλουμε να το συζητήσουμε πολύ σοβαρά, να εξηγήσουμε το λάθος. Πρώτον, οι ριζοσπαστικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και όχι κάποιες άλλες τον έφεραν ώς εδώ, δηλαδή ένα βήμα πριν από την κυβέρνηση. Δεύτερον, ο φονταμενταλισμός του υλοποιούμενου νεοφιλελεύθερου σχεδίου δεν αφήνει καθόλου έδαφος για οποιαδήποτε ενδιάμεση πρόταση –εξ ου και η πτώση σαν «αχρείαστης» της σοσιαλδημοκρατίας– αλλά απαιτεί ξεκάθαρες ριζοσπαστικές απαντήσεις που, βεβαίως, εμπεριέχουν και την πιθανότητα σύγκρουσης. Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στην πρώτη γενιά κομμάτων της Αριστεράς του 21ου αιώνα που δεν περιορίζεται στη διαμαρτυρία και την αντιπολίτευση, αλλά διεκδικεί τη διακυβέρνηση –οι συνθήκες το ευνοούν– με τις δικές του θέσεις.

 

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

 

*Μέλος συντακτικής επιτροπής της «Εποχής», πρώην μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ

 

Scroll to top