EUROKINISSI /ΚΟΥΤΟΥΛΟΓΕΝΝΗΣ ΗΛΙΑΣ

Εχει ένα στάνταρ στη μουσική του ο Σταύρος Ξαρχάκος, που ακούγεται μαγικό: κάνει μια ανατροπή και ξαφνικά αλλάζει εντελώς το ύφος του κομματιού. Αυτό γενικά είναι πολύ ξεσηκωτικό. Επρεπε να ήσασταν προχθές το βράδυ στο Ηρώδειο για να το καταλάβετε. Τα «γυρίσματα» στα τραγούδια έμοιαζαν σαν έναυσμα για τον ενθουσιασμό του πλήθους.

Τεράστιος συνθέτης ο Ξαρχάκος, αλλά η συναυλία του αυτή δεν μου άρεσε. Και να πεις δεν πήγα με όρεξη; Την περίμενα πώς και πώς. Αλλά δεν λειτούργησε το live, δεν δημιουργήθηκε η ατμόσφαιρα εκείνη που θα σε ταξίδευε. Δεν ξέρω γιατί. Το κοινό (δεν ήταν γεμάτο το θέατρο); Οι ενορχηστρώσεις; Οι φωνές, ίσως; Δεν ξέρω. Η Ηρώ Σαΐα και ο Ζαχαρίας Καρούνης ήταν στο τραγούδι, υπερβολική στην ερμηνεία της η πρώτη, πολύ ακαδημαϊκός ο δεύτερος. Ο Ξαρχάκος ήταν στο πόντιουμ και διηύθυνε με πάθος. Αν και μερικές φορές, όταν σταματούσε και απλώς ακίνητος παρατηρούσε την ορχήστρα του, έμοιαζε σαν τον πιο τυχερό ακροατή του κόσμου, αυτόν που είχε τη δυνατότητα να βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στους μουσικούς, πάνω στη σκηνή. Τέλειο…

Αλλά, βρε παιδιά, τι κομμάτια έχει γράψει ο Ξαρχάκος; Η ζωντανή ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Τη συναυλία την ονόμασε «Μάνα μου Ελλάς» και περιείχε αποσπάσματα απ’ όλη την πορεία του, από τις «Διπλοπενιές» έως και το κορυφαίο «Ρεμπέτικο». Από τα πιο… ελαφριά (τρόπος του λέγειν) ώς τα πιο δύσκολα, τα μεγαλειώδη τραγούδια του. Μοναδικός. Απόλυτος σεβασμός. Θα περιμένω να τον ακούσω σε πιο μαζεμένο και ζεστό χώρο.

Δημήτρης Κανελλόπουλος