Το μπαρούτι, όταν κάτι αρχίζει να στραβώνει σε έναν οργανισμό που μέχρι χθες μας είχε συνηθίσει σε αλλεπάλληλους «επαίνους», το μυρίζεις από την αρχή. Και συνήθως το πρώτο σύμπτωμα είναι ο εκνευρισμός. Να, σαν αυτόν που είχε ο υπουργός Πολιτισμού Κωνσταντίνος Τασούλας, όταν τις προάλλες ήρθε στην παρουσίαση του φετινού προγράμματος της Λυρικής Σκηνής κι οι δημοσιογράφοι τον πολιόρκησαν με ερωτήσεις που αφορούσαν την οικονομική κατάσταση του οργανισμού (λείπουν σχεδόν τρία εκατομμύρια ευρώ ώς τον Νοέμβριο). Τότε, λοιπόν, με ύφος που ισορροπούσε μεταξύ θυμού κι αγένειας, είπε πως «ο οργανισμός απαντά με προκλητικά επιτυχημένο τρόπο στις ανάγκες των καιρών», τόνισε πως πλέον όλοι κρίνονται βάσει επίδοσης κι άρα η Λυρική δεν πρέπει να φοβάται. «Δεν θα την αφήσουμε να σκοντάψει», είχε πει.

Λίγο μετά όμως, ο υπουργός άρχισε τις δηλώσεις. Σε συνέντευξή του στον ιστότοπο iefimerida.gr ειρωνεύτηκε (για να μην πούμε «άδειασε») τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Λυρικής, Μύρωνα Μιχαηλίδη, λέγοντας πως «μιλά καλλιτεχνική αδεία» όταν αναφέρεται στην επιστροφή του εφιάλτη του ελλείμματος. Ενώ λίγο χειρότερα τα έκανε στην «Καθημερινή» όπου είπε: «Πρέπει η Λυρική να μειώσει περαιτέρω τις δαπάνες της κι εμείς να κάνουμε μια κίνηση από τη δική μας πλευρά ώστε να τα βρούμε στη μέση».

Πράγματι, θα ήταν πολύ βολικό να λειτουργεί ένας καλλιτεχνικός οργανισμός με όρους μπακάλικου (λίγο πάνω, λίγο κάτω, θα τα βρούμε) αλλά τι ακριβώς σημαίνει «περαιτέρω μείωση» όταν η Λυρική μηδένισε το χρέος των 17 εκατ. ευρώ σε 3 χρόνια και μείωσε τις δαπάνες της από 32 εκατ. (2009) σε 17,5 εκατ. (2014); Τελικά είχε δίκιο ο κ. Τασούλας. Δεν θα σκοντάψει η Λυρική. Μια μικρή τρικλοποδιά θα της βάλουν μόνο…

Ματούλα Κουστένη