10/06/13 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Οι γυναίκες της «Ανοιξης»

      Pin It

OI ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 

Τρεις πρωταγωνίστριες των αραβικών εξεγέρσεων μιλούν στην «Εφ.Συν.»

 

Της Χριστίνας Πάντζου

 

Οι γυναίκες πρωτοστάτησαν στις εξεγέρσεις που συγκλόνισαν τον αραβικό κόσμο. Πίστεψαν πως η πτώση των αυταρχικών καθεστώτων θα έφερναν την κοινωνία της ισότητας που οραματίστηκαν. Αλλά μετά την εξέγερσή τους ζήτησαν να επιστρέψουν σπίτια τους για να ασχοληθούν απερίσπαστοι οι άνδρες με τα σημαντικά ζητήματα της πολιτικής μετάβασης. «Ολες έβλεπαν σε αυτές τις επαναστάσεις μια διαδικασία δημοκρατικής μετάλλαξης των κοινωνιών τους, αλλά βλέπουν με απογοήτευση ότι αυτές οι διαδικασίες πλέον ή τις αποκλείουν ή κάνουν διακρίσεις εναντίον τους. Ωστόσο, ο αγώνας των γυναικών για συμμετοχή και χειραφέτηση αποτελεί βαρόμετρο για την ίδια τη μάχη για τη δημοκρατία στις χώρες τους. Γιατί δεν μπορεί να υπάρχει δημοκρατία απουσία των γυναικών».

 

Αυτά τόνισε η Ιταλίδα ευρωβουλευτής Σίλβια Κόστα, εισηγήτρια της έκθεσης για την Κατάσταση των Γυναικών στη Βόρεια Αφρική, μιλώντας στο σεμινάριο με θέμα «Ευρωμεσογειακές σχέσεις και “αραβική άνοιξη”: Δύο χρόνια μετά» που διοργανώθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Παρόντες δεν ήταν μόνο Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και 140 δημοσιογράφοι από τις δύο όχθες της Μεσογείου, αλλά και πρωταγωνιστές των εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο. Ανάμεσά τους και τρεις ξεχωριστές γυναίκες, που μίλησαν στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

 

Η Χέντα Τσενάουι, δημοσιογράφος και μπλόγκερ της Τυνησίας, η Ντάλια Ζιάντα, πολυβραβευμένη Αιγύπτια μπλόγκερ και ακτιβίστρια, και η Λεϊλά Γκαντί, Μαροκινή κινηματογραφίστρια και τηλεοπτική παραγωγός. Η μία στρέφεται κατά της θρησκείας, η άλλη δεν αποχωρίζεται τη μαντίλα, η τρίτη στοιχηματίζει υπέρ της διαφορετικότητας. Ολες τους εδώ και πολλά χρόνια επιστράτευσαν την τόλμη, την πένα και την αγωνιστικότητά τους για μια διαφορετική, δημοκρατική, ελεύθερη κοινωνία. Κι όλες επιμένουν ότι αυτή την αφύπνιση δεν θα τους την κλέψει κανείς, γιατί οι δρόμοι είναι δικοί τους για να συνεχίσουν τη μάχη. Ισως το πιο ενδεικτικό για τη σημερινή κατάσταση των γυναικών στις χώρες τους, όπως τόνισαν, είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι Αραβες αποχώρησαν από την αίθουσα μόλις ξεκίνησε η συνεδρίαση για τον ρόλο των γυναικών στις δημοκρατικές διεργασίες που πυροδότησε η «αραβική άνοιξη».

 

…………………………………………………………………………………….

 

getaqxFileΧέντα Τσενάουι

«Η γυναίκα στο Ισλάμ θεωρείται κατώτερη»

 

Οι γυναίκες του αραβικού κόσμου είμαστε οργισμένες για το πώς έχει εξελιχθεί η πολιτική μετάβαση στις χώρες μας. Οργισμένες από αυτή την αχαριστία, γιατί οι γυναίκες έκαναν την επανάσταση και τώρα θέλουν να τους στερήσουν με κάθε μέσο τη συμμετοχή στην πολιτική. Αρκεί να πω πως στο νέο Σύνταγμα αναφέρεται η γυναίκα μόνο στο πλαίσιο της οικογένειας κι όχι ως πολίτις που ενδιαφέρεται για τον εκδημοκρατισμό της χώρας και την πλήρη συμμετοχή. Ας μιλήσουμε χωρίς περιστροφές: το πραγματικό πρόβλημα είναι η θρησκεία και αυτό γίνεται ακόμη σοβαρότερο σήμερα γιατί θα μας κυβερνήσουν θρησκευτικοί ηγέτες: δεν μπορώ να τους ονομάσω πολιτικούς γιατί μιλούν στο όνομα του Θεού. Και αυτό δεν είναι συμβατό με μια δημοκρατία. Πρέπει να σταματήσουμε την υποκριτική ρητορική που λέει ότι η θρησκεία σέβεται τη γυναίκα, είναι απολύτως ψευδές. Στο Ισλάμ, η γυναίκα θεωρείται κατώτερη από τον άνδρα.

 

Αν προσδοκούμε την πλήρη ισότητα πρέπει να διαχωρίσουμε τη θρησκεία από την πολιτική. Οπως πρέπει να παύσουμε να πιέζουμε για ένα μετριοπαθές ισλαμικό σύστημα γιατί δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Ακόμη και η Τουρκία είναι μια κοσμική χώρα που πρόσφατα άρχισε να κυβερνάται από ισλαμιστές και το πρόβλημα άρχισε να εμφανίζεται. Μόνο η κοσμικότητα εγγυάται τη δημοκρατία. Είμαστε οργισμένες όχι μόνο γιατί οι ισλαμιστές έχουν οικειοποιηθεί την επανάσταση αλλά και από μια πολιτική τάξη που μπορεί να είναι ευχαριστημένη ξανά με μια νέα δικτατορία, πιο μοντέρνα και φιλελεύθερη. Απέναντι σε αυτό πρέπει να είμαστε άμεσοι, να συγκρουστούμε μετωπικά και να λέμε τα πράγματα όπως είναι, αλλιώς είναι σαν να κάναμε την επανάσταση για το τίποτα.

 

Δείτε τι συμβαίνει στη χώρα μου. Η επανάσταση έγινε από τους νέους και τις γυναίκες και έπειτα τη σφετερίστηκαν η τυνησιακή ελίτ και μετά οι ισλαμιστές. Σήμερα οι νέοι επαναστάτες τιμωρούνται γιατί έκαναν την επανάσταση και προσπάθησαν να αλλάξουν το σύστημα. Η Αμίνα Τάιλερ είναι στη φυλακή γιατί δημοσίευσε στο facebook φωτογραφία με γυμνό το στήθος της σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταπίεση των γυναικών. Οπως και ο Τζαμπέρ Μπέτζρι που, επίσης επειδή ανέβασε φωτογραφίες και κείμενα σχετικά με την θρησκεία στο facebook, καταδικάστηκε σε 7 χρόνια φυλακή. Σε αυτούς ακριβώς και σε όλους όσοι διώκονται προσπαθώ να δώσω φωνή. Γιατί είμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε στους δρόμους για να αγωνιστούμε για τη δημοκρατία.

 

……………………………………………………………………………..

 

getasxcFileΝτάλια Ζιάντα

«Δεν θα υπήρχε “αραβική άνοιξη” χωρίς τις γυναίκες»

 

Θα ήθελα να θυμίσω σε όλους τους Αραβες ότι δεν θα υπήρχε αραβική άνοιξη δίχως γυναίκες. Ημασταν πλάι πλάι με τους άνδρες όχι μόνο από την αρχή της, αλλά και πολύ πριν, ετοιμάζοντας αυτή τη μεγάλη στιγμή της αλλαγής, μαχόμενες στην κοινωνία των πολιτών, στα μίντια, στις οικονομικές και πολιτικές διεκδικήσεις, κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης, παντού. Ημασταν εκεί το 2005, στη «Μαύρη Τετάρτη» όταν 4 γυναίκες, ανάμεσά τους και δημοσιογράφοι, ξυλοκοπήθηκαν και παρενοχλήθηκαν σεξουαλικά και αντί οι υπόλοιπες να φοβηθούν, βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν. Και δεν είναι υπερβολή ότι αυτό οδήγησε στην αφύπνιση που έφερε την «αραβική άνοιξη».

 

Στην Αίγυπτο είναι αλήθεια ότι τώρα είμαστε περιθωριοποιημένες ως γυναίκες. Τα στοιχεία του Δείκτη Ανισότητας Φύλου του Παγκόσμιου Οικονομικού δείχνουν ότι η κατάσταση των γυναικών έχει επιδεινωθεί. Στον μόνο δείκτη που είμαστε στην κορυφή είναι σε εκείνον των χωρών που δεν προσφέρουν οικονομικές ευκαιρίες επιχειρηματικότητας για γυναίκες ενώ είμαστε η δεύτερη χώρα μετά το Αφγανιστάν στην σεξουαλική παρενόχληση. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι μετά τις εκλογές και τη νίκη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας έχουμε άνδρες να μιλούν εξ ονόματος των γυναικών, όπως γίνεται στις «μη φιλελεύθερες» δημοκρατίες, αυτές που έχουν τη μάσκα της δημοκρατίας αλλά κρύβουν μια δικτατορία.

 

Εχουμε εκλογές, αλλά δεν κάνουμε τίποτα άλλο πέρα από το να ψηφίζουμε. Πρότειναν ένα Σύνταγμα που δεν σέβεται τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων ή των γυναικών, οι οποίες αναφέρονται μόνο σε ένα άρθρο και μόνο ως προς τον βιολογικό τους ρόλο ως μητέρων και συζύγων. Ημουν υποψήφια στις εκλογές αλλά δεν εκλέχτηκα, όχι μόνο γιατί είμαι γυναίκα αλλά και επειδή δεν είχα εμπειρία. Μετά την πτώση του Μουμπάρακ πιστέψαμε πως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, αλλά δεν έχουμε ιδέα πώς να οικοδομούμε δημοκρατίες. Γι' αυτό είναι σημαντικό η Ε.Ε. να πιέσει τις χώρες μας να σεβαστούν τα γυναικεία δικαιώματα, να εισάγουν ειδική νομοθεσία και να αναλάβουν δράσεις υπέρ των γυναικών. Οι γυναίκες σήμερα στην Αίγυπτο συνθλίβονται ανάμεσα σε δύο βράχους: ο ένας είναι το πατριαρχικό σύστημα και ο άλλος είναι ο αυξανόμενος εξτρεμισμός. Και αν δεν ενδυναμωθούν οι γυναίκες για να μετέχουν ενεργά στα κέντρα λήψης αποφάσεων, τα όνειρά μας δεν θα γίνουν πραγματικότητα. Αλλά οι γυναίκες μάχονται ακόμη, δεν παραδίδονται, δεν υποχωρούν. Είμαι αισιόδοξη. Ελπίζω ότι τα πράγματα σύντομα θα βελτιωθούν.

 

……………………………………………………………………………

 

geazswetFileΛεϊλά Γκαντί

«Πρέπει να επιβάλουμε τα δικαιώματα των γυναικών»

 

Είμαι Μαροκινή, Μαγκρεμπίνα, Μεσόγεια, Αφρικανή, Βερβερίνα, μουσουλμάνα. Ολων μας η ταυτότητα είναι πολύπλευρη, πλουραλιστική, δεν είναι ένας μονόδρομος αυτό που είμαστε. Πρέπει όλοι να ψάξουμε τις ρίζες της ιστορίας μας σε αυτή την κρίσιμη περιοχή, γιατί αυτό θα μας επιτρέψει να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα, να σεβαστούμε την ατομική ελευθερία του καθενός μας, που περνά και μέσα από αυτή την αποδοχή. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο.

 

Μιλάνε σήμερα πολύ για την «κλεμμένη επανάσταση», για κινήματα που μετατράπηκαν σε ισλαμιστικά, για οπισθοδρόμηση. Ισως είναι αλήθεια. Αλλά τι κάνουμε αν είναι ο λαός που επέλεξε και το ίδιο το δημοκρατικό σύστημα που επέτρεψε αυτή την ισλαμοποίηση των διαδικασιών; Πρέπει και μπορούμε εμείς οι δημοσιογράφοι, η κοινωνία των πολιτών, οι πολιτικοί, να προσπαθήσουμε να επιβάλλουμε ή να πιέσουμε τα πράγματα ώστε να υπάρχει περισσότερη ελευθερία, ισότητα, δικαιώματα; Σαφώς ναι, και είναι ευθύνη μας. Εχουμε ιστορικά παραδείγματα, όπως το θέμα της κατάργησης της θανατικής ποινής στη Γαλλία, που επιβλήθηκε ενάντια στη θέληση του λαού και ήταν ένα θετικό βήμα, ή η μεταρρύθμιση του οικογενειακού κώδικα στο Μαρόκο, που επιβλήθηκε και βελτίωσε τη θέση της γυναίκας. Λέω δηλαδή ότι πρέπει να επιβάλλουμε τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα όταν βλέπουμε ότι τα πράγματα δεν προχωρούν.

 

Σαφώς και η δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα κι αν δεν σου αρέσει κάποιος, περιμένεις 2-3-4 χρόνια και ψηφίζεις άλλον. Αλλά το βασικό στη δημοκρατία είναι τι κάνεις ανάμεσα σε αυτά τα χρόνια που περιμένεις να ψηφίσεις. Και πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αγωνιζόμαστε πέρα και πιο μπροστά από το υπάρχον σύστημα, το οποίο δεν δίνει στις γυναίκες τη θέση και τον ρόλο που απέδειξαν ότι μπορούν να έχουν και στην «αραβική άνοιξη». Γι' αυτό είμαστε οργισμένες, γιατί η «άνοιξη» δεν θα είχε έρθει χωρίς εμάς και πρέπει να έχουμε τη θέση που μας αρμόζει.

Scroll to top