Του Δημήτρη Τρίμη Δεν περιμένει κανείς από τον «Φαληρέα» (Στ. Κασιμάτη) της δεύτερης σελίδας της «Καθημερινής» να εκτιμά συνδικαλιστές δημοσιογράφους, οι οποίοι παίρνουν το αεροπλάνο κι έρχονται στην Ελλάδα για να υπερασπιστούν το δημοσιογραφικό δικαίωμα δημοσίευσης της «λίστας Λαγκάρντ» (υπόθεση Κ. Βαξεβάνη και περιοδικού HOT DOC). Ούτε βέβαια θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς τον χιουμορίστα εστέτ αρθρογράφο της «Καθημερινής» κ. Κασιμάτη ότι δεν εξέφρασε εγκαίρως, από τις 11 Ιουνίου 2013, τον πολιτικό του αποτροπιασμό για όσους, όπως ο Τζιμ Μπουμέλα, βρέθηκαν στο πλευρό των εργαζομένων στην ΕΡΤ και χαρακτήρισαν πραξικόπημα υπέρ της διαπλοκής το
Περισσότερα.. »Του Βένιου Αγγελόπουλου Πριν από 40 χρόνια η Ελλάδα, τραυματισμένη από την επτάχρονη δικτατορία και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, εντάχθηκε στην Κοινή Αγορά, προπάτορα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ένταξη αυτή παρουσιάστηκε ως εγγύηση του δημοκρατικού πολιτεύματος και των συνόρων της χώρας, της υλικής ευημερίας, της προόδου και του κοινωνικού κράτους και με αυτό το περιεχόμενο έγινε συναινετικά αποδεκτή από την κοινή γνώμη. Απολογισμός αυτής της ένταξης δεν έγινε ποτέ, απλώς μπορούμε να δούμε ότι σήμερα αυτές οι προσδοκίες έχουν μετατραπεί στο αντίθετό τους: το κοινωνικό κράτος διαλύεται, η καταναλωτική «ευημερία» έγινε
Περισσότερα.. »Του Γιώργου Κανδύλη* «Δεδομένου ότι στην Αθήνα μεγάλο μέρος του αστικού χώρου έχει αφεθεί σε παράνομους μετανάστες και ανθρώπους με παραβατικές συμπεριφορές, η απομάκρυνση των αυτοκινήτων και η κυριαρχία των πεζών δεν τους δίνει περισσότερο χώρο για να εξαπλωθούν;». Η απορία διατυπώνεται στις «συχνές ερωτήσεις» της ιστοσελίδας τού Rethink Athens για την ενημέρωση του κοινού γύρω από το σκεπτικό και τα χαρακτηριστικά του έργου ανάπλασης του κέντρου της Αθήνας. Ιδού η απάντηση, που έρχεται να διασκεδάσει τις ανησυχίες: «Η λειτουργική ζωντάνια του αστικού χώρου (…) και η γενικότερη αναζωογόνηση του κέντρου είναι
Περισσότερα.. »Του Τάσου Παππά Ανησυχούν, τάχα μου, οι κυβερνήσεις για το μειωμένο ενδιαφέρον που δείχνουν οι πολίτες στις εκλογικές διαδικασίες. Το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές παντού στην Ευρώπη πέφτει δραματικά. Στις ευρωεκλογές τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Οπως αναφέρει στην ανάλυσή του ο Γ. Μαυρής («Εφ.Συν.» 17-3-2014), «στις ευρωεκλογές του 2004 η πανευρωπαϊκή συμμετοχή περιορίστηκε στο 45,5% και στις τελευταίες του 2009 μόλις στο 43%, ενώ φέτος αναμένεται και περαιτέρω υποχώρηση». Η εξήγηση είναι ότι το ρεύμα αποπολιτικοποίησης διογκώνεται λόγω της απαξίωσης των μεγάλων αφηγήσεων, της κατάργησης των συνόρων ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά
Περισσότερα.. »
«Το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ. Η Δημοκρατία ακυρώθηκε στην πράξη. Το δικαίωμα αυτοκαθορισμού ποδοπατήθηκε. Η ματαιωμένη προσδοκία μιας δημοκρατικής απάντησης στην κρίση ναυάγησε μέσα σε ένα ωκεανό αντιδράσεων» αναφέρει στο βιβλίο του ο Χάρης Καστανίδης
Περισσότερα.. »Του Λευτέρη Κουγιουμουτζή * «Στις αυτοδιοικητικές εκλογές πρέπει να επιλέξουμε τα κατάλληλα πρόσωπα και όχι να κρίνουμε τα κυβερνητικά πεπραγμένα· δεν είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά ζήτημα επιλογής των άξιων ατόμων από τις τοπικές κοινωνίες». Η επωδός θα ακούγεται ολοένα και συχνότερα όσο πλησιάζει ο Μάιος, σε μια προσπάθεια ευτελισμού της εκλογικής διαδικασίας σε οντισιόν, κάτι σαν τοπικό ριάλιτι. Η προσπάθεια πολιτικού αποχρωματισμού από τις παραδοσιακές κυβερνητικές παρατάξεις και η επιλογή υποψηφιοτήτων με κριτήριο την «αναγνωρισιμότητα» ή τη θέση ισχύος, ακυρώνει τα φληναφήματα περί αξιοκρατικής (έστω και απολιτικής) κρίσης προσώπων αποκαλύπτοντας τον μοναδικό στόχο·
Περισσότερα.. »Του Βίκτωρα Νέτα Αν οι συμφορές, που προκάλεσε τον περασμένο αιώνα ο εθνικός διχασμός, είχαν γίνει μάθημα, τα κόμματα θα είχαν παραμερίσει τις όποιες διαφορές τους και θα είχαν αντιμετωπίσει με μια οικουμενική κυβέρνηση την οικονομική και κοινωνική κρίση, που έχει βυθίσει στο χάος τη χώρα. Αντί να ομονοήσουν, όμως, κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να αποδειχθούν κατώτερα των περιστάσεων, να απαξιώσουν τον ρόλο τους και να εισπράξουν την περιφρόνηση του ελληνικού λαού, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Ξαναζούμε, λοιπόν, στις μέρες μας το κλίμα του εθνοκτόνου διχασμού, που μας το θυμίζει η 78η
Περισσότερα.. »Του Τάσου Παππά Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διαβάσεις μια δημοσκόπηση. Μπορείς να μείνεις στην επιφάνεια και να βγάλεις καθησυχαστικά συμπεράσματα, μπορείς επίσης να κοιτάξεις κάτω από τις γραμμές και να εντοπίσεις τα λάθη και τις αδυναμίες σου, μπορείς όμως και να σφυρίξεις αδιάφορα. Αν είσαι φανατικός οπαδός της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ ή μέλος των επιτελείων των δύο κομμάτων και έχεις μπροστά σου την τελευταία μέτρηση της Public Issue, που δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», θα σταθείς στην ισοπαλία με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εκτίμηση της εκλογικής επιρροής για τις ευρωεκλογές και θα χαρείς
Περισσότερα.. »Του Τάσου Παππά Τα περισσότερα ρεπορτάζ που γράφονται αυτές τις μέρες για το ΠΑΣΟΚ θυμίζουν κηδειόσημα. Οι τεθλιμμένοι συγγενείς -βουλευτές και στελέχη (οι ψηφοφόροι έχουν αποχωρήσει)-, αφού έχουν αποχαιρετήσει το αγαπημένο κόμμα τους, κάθονται στο καφενείο του κοιμητηρίου και πίνοντας τον καφέ της παρηγοριάς τσακώνονται για το ποιος ευθύνεται για τον απροσδόκητο (;) θάνατο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου που δεν φρόντισε ή δεν πρόλαβε να αποτρέψει την κυριαρχία του «εκσυγχρονιστικού ρεύματος»; Ο Σημίτης που παρέδωσε το δαχτυλίδι στον γιο του ιδρυτή το μακρινό 2004; Ο Γ. Παπανδρέου και η μοιραία ηγετική ομάδα του «που πήρε
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Παντελάκη Υπάρχουν πέντε ερωτήματα που δεν είναι δικά μου. Δεν τα έθεσα δηλαδή εγώ, αλλά κάποιος άλλος. Nα τα παραθέσω με τη σειρά που τα έθεσε αυτός ο «άλλος». Ερώτημα πρώτον: Είναι οι δολοφόνοι της «17 Νοέμβρη» κοινοί εγκληματίες ή δεν είναι; Μήπως είναι κάτι άλλο που μου διαφεύγει; Ερώτημα δεύτερον: Οταν μεταχειριζόμαστε κοινούς εγκληματίες σαν να είναι πολιτικά στελέχη, δεν είναι σαν να αποδεχόμαστε ή να ανεχόμαστε ή (ακόμη χειρότερα) να υιοθετούμε το προσχηματικό σκεπτικό που τους οδήγησε στην ανάπτυξη της εγκληματικής δραστηριότητάς τους; Ερώτημα τρίτον: Κάνουμε άραγε δημοσιογραφική επιλογή
Περισσότερα.. »
Του Αναστάσιου Θεοφίλου* Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, ο υπουργός Δικαιοσύνης προτίθεται να καταθέσει νομοσχέδιο στη Βουλή που θα αφορά την αυστηροποίηση της λειτουργίας των φυλακών και συγκεκριμένα την εσωτερική τους διαβάθμιση σε κλιμακούμενα επίπεδα πειθαρχικού ελέγχου και τιμωρίας, σε μια λογική υπερκατασταλτικής διαχείρισης του έγκλειστου πληθυσμού. Οι φυλακές, σύμφωνα με τα σχέδια του υπουργείου, θα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Στα ήδη υπάρχοντα καταστήματα κράτησης τύπου Β θα προστεθούν τα καταστήματα κράτησης τύπου Α, που θα στεγάσουν τα αδικήματα του λευκού κολάρου (χρεοφειλέτες και ελαφρά παραβατικότητα), και οι τύπου Γ, που θα αποτελέσουν τις
Περισσότερα.. »Του Δημήτρη Τρίμη Με αφορμή ακόμα μία έρευνα που επιβεβαιώνει την εμπεδωμένη στη συνείδηση των πολιτών αναξιοπιστία των ΜΜΕ (που συνόδευσε την αντιφατική και ατελέσφορη κουβέντα περί του ρόλου των δημοσιογράφων και της Ενημέρωσης στην ελληνική κρίση – STAR, 11/3/2014), θα ήθελα να σημειώσω και ορισμένες σκέψεις που υπερβαίνουν τη συνήθη ανέξοδη φιλολογία: * Οι απελπισμένοι στην πλειονότητά τους πολίτες οι οποίοι καταγγέλλουν τα Μέσα της διαπλοκής συνεχίζουν να τα καταναλώνουν, όσο κι αν δεν τα εμπιστεύονται, συνεπώς οι ίδιοι οι πολίτες εκουσίως μεταβάλλονται σε υλικό μέγεθος-όχημα για να μεταφερθεί και να μοιραστεί
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Κουζή* Πρόσφατα παρουσιάστηκε από το Levy Institute και το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ μελέτη για την ενίσχυση της απασχόλησης και την καταπολέμηση της ανεργίας στην Ελλάδα. Πρόκειται για εγχείρημα βασισμένο στη θέση του γνωστού αμερικανικού ινστιτούτου για το κράτος ως εργοδότη ύστατης καταφυγής εν όψει της αντιμετώπισης των υψηλών ποσοστών ανεργίας. Είναι ενδιαφέρον και ιδιαίτερα θετικό να υποστηρίζεται ότι το Δημόσιο, σε μια εποχή που η επίσημη ανεργία εκτοξεύεται ήδη στο 28%, μπορεί να αποτελεί σοβαρό εργαλείο ανάκαμψης της απασχόλησης, σε αντίθεση με τον στρατηγικό νεοφιλελεύθερο σχεδιασμό της συρρίκνωσης και της πλήρους αποδιάρθρωσης του δημόσιου
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου* Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας επίμονης προσπάθειας από πλευράς του διαπλεκόμενου πολιτικο-οικονομικο-εκδοτικού κατεστημένου, προκειμένου να αποφευχθεί το… αναπόφευκτο. Ο μεγάλος εφιάλτης του κυρίαρχου συστήματος έχει σήμερα ονοματεπώνυμο. Η ιδέα και μόνο της ανατροπής του παγιωμένου πολιτικού σκηνικού που θα επιφέρει η αναμενόμενη εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλεί δέος στα συμφέροντα που λυμαίνονται την Ελλάδα. Καθώς μια αριστερή πολιτική αλλαγή, ακριβώς επειδή δεν θα περιλαμβάνει στη νέα τάξη πραγμάτων τα πολιτικά δεκανίκια των διαχρονικών εργολάβων της πολιτικής και οικονομικής ζωής, απειλεί να ανατρέψει το κυρίαρχο status quo, την εγκατεστημένη δηλαδή
Περισσότερα.. »
© 2025 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
