Διπλωματική πρωτοβουλία πήρε η Τεχεράνη μέσω του ΟΗΕ για να αποφευχθεί το στρατιωτικό χτύπημα της Δύσης στη Συρία
Της Μαργαρίτας Βεργολιά
«Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πρέπει να διατηρήσει τον ρόλο του ως δικλίδα ασφαλείας στην αποτροπή της παράλογης χρήσης βίας εκτός του πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας» και οι ΗΠΑ οφείλουν «να διαδραματίσουν τον ρόλο τους, ως υποστηρικτής της ειρήνης και εταίρος της Ρωσίας στην προετοιμασία της Διεθνούς Διάσκεψης για τη Συρία, και όχι ως μια χώρα που χρησιμοποιεί βία κατά οποιουδήποτε αντιτίθεται στην πολιτική της». Αυτά είναι τα κεντρικά σημεία της επιστολής που απέστειλε χθες στον γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν ο Σύρος πρεσβευτής στα Ηνωμένα Εθνη Μπασάρ αλ Τζαφάρι, την ώρα που η διεθνής κοινότητα ζυγίζει τις επιλογές της απέναντι στη Δαμασκό και εν γένει τη Μέση Ανατολή εν γένει…
Η Σύνοδος G-20
Με την προσοχή τώρα να επικεντρώνεται στο διπλωματικό παρασκήνιο και τη σύνοδο κορυφής του G20, στα τέλη αυτής της εβδομάδας, άπαντες δείχνουν να τηρούν στάση αναμονής. Μέχρι και ο Αραβικός Σύνδεσμος απέφυγε στην έκτακτη συνεδρίαση της Κυριακής, στο Κάιρο, να υποστηρίξει ανοιχτά μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Στο «παιχνίδι» μπαίνει τώρα δυναμικά και ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής της κρίσης: η Τεχεράνη.
Σχεδόν τέσσερις εβδομάδες πριν αρχίσει ο νέος γύρος συνομιλιών για το πυρηνικό της πρόγραμμα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας στις 27 του μήνα στη Βιέννη, η ιρανική ηγεσία δηλώνει τώρα ότι είναι έτοιμη να μεσολαβήσει στη συριακή κρίση -«για την εξεύρεση μιας ειρηνικής λύσης», ανέφερε τηλεφωνικά ο Ιρανός ΥΠΕΞ, Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ στον γ.γ. του ΟΗΕ, όπως μεταδίδει το ιρανικό δίκτυο Irib.
Εξάλλου, παρά τις επίσημες διαψεύσεις της Τεχεράνης ότι ο πρώην πρόεδρος Ραφσαντζανί κατηγόρησε ανοιχτά τη Δαμασκό για χρήση χημικών όπλων -πρόκειται για «διαστρέβλωση των δηλώσεών του» είπε-, πολιτικοί αναλυτές διαβλέπουν κάποια ευελιξία της ιρανικής πλευράς (σημειωτέον ότι ο Ραφσαντζανί είναι σήμερα πρόεδρος ενός πανίσχυρου συμβουλίου, που επιβλέπει συνολικά τη λειτουργία των διαφόρων πυλώνων εξουσίας στο Ιράν και λογοδοτεί απευθείας στον αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ενώ θεωρείται ένας εκ των πιο στενών συμμάχων του μετριοπαθούς νέου προέδρου Ροχανί).
Αυτή η διπλωματική υπερκινητικότητα και οι τελευταίοι ελιγμοί της Ουάσινγκτον έχουν αρχίσει να θορυβούν τα μάλα το Ισραήλ. Ο μεγαλύτερος φόβος του, επισημαίνουν οι «Finacial Times», «δεν αφορά τη Συρία, όπου η ισραηλινή κυβέρνηση δεν θέλει να εμπλακεί άμεσα, αλλά το μήνυμα που στέλνει η αμφιταλάντευση της Αμερικής απέναντι στον μεγαλύτερο και πολύ ισχυρότερο σύμμαχο της Δαμασκού: το Ιράν».
Δυσαρέσκεια στη Συρία
Η δυσαρέσκεια περισσεύει και στους κόλπους της φιλοδυτικής συριακής αντιπολίτευσης, που προσπαθεί τώρα να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. «Εκμεταλλευόμαστε την καθυστέρηση για να βελτιώσουμε τον σχεδιασμό μας», ανέφερε εκπρόσωπος του επικεφαλής του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, στρατηγού Ιντρίς, σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg.
Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα εάν στη στρατιωτικο-διπλωματική αυτή «σκακιέρα» έχει προβλεφθεί μια σωτήρια κίνηση για το 1/3 του συριακού πληθυσμού που, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία του ΟΗΕ, είναι πια πρόσφυγες: 5 εκατομμύρια στο εσωτερικό της χώρας και τουλάχιστον 2 εκατομμύρια σε όμορα κράτη, πολλοί από τους οποίους αναζητούν δίοδο διαφυγής προς την Ευρώπη.
Την ώρα που όλες οι πλευρές επιδίδονται σε όργιο διπλωματικών πρωτοβουλιών το 1/3 των Σύρων έχει πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς
