→ΙΤΑΛΙΑ Οι απειλές του Μπερλουσκόνι και η «στροφή» της ιταλικής Κεντροαριστεράς

Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

Οσο και αν η φόρμουλα έχει χιλιοχρησιμοποιηθεί, είναι κατάλληλη για να περιγράψει την ιταλική πολιτική κατάσταση: είμαστε όλοι έτοιμοι για ένα «καυτό φθινόπωρο», με συνεχείς συγκρούσεις και απειλές για κυβερνητική κρίση. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και οι σύμμαχοί του το λένε ξεκάθαρα. Αν η αρμόδια επιτροπή της Γερουσίας της Ρώμης εκφραστεί υπέρ της αποπομπής του μεγιστάνα και πρώην πρωθυπουργού από το αξίωμα του γερουσιαστή, η κυβέρνηση συνασπισμού του Ενρίκο Λέτα πρόκειται να πέσει. Είναι έτοιμο, μάλιστα, και σχετικό βιντεοσκοπημένο μήνυμα του «πρώην καβαλιέρε», με το οποίο επιτίθεται και πάλι κατά των δικαστών και αποσύρει την υποστήριξή του από την κυβερνητική συμμαχία.

Η Κεντροδεξιά, δηλαδή, δείχνει πως θέλει να τα παίξει «όλα για όλα» προκειμένου να αποφύγει τον αποκλεισμό του ηγέτη της από το πολιτικό παιχνίδι. Το ότι υπάρχει μια οριστική καταδίκη του Σίλβιο για φορολογική απάτη, οι συνεργάτες και θιασώτες του το θεωρούν σχεδόν λεπτομέρεια.

Με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης του «μίστερ τιβί» επαναλαμβάνουν διαρκώς τις ίδιες φόρμουλες, με στόχο να πείσουν τους Ιταλούς ότι αυτό που μετρά δεν είναι η ετυμηγορία της Δικαιοσύνης, αλλά το δικαίωμα του αρχηγού τους «να εκπροσωπεί το μετριοπαθές και φιλελεύθερο κομμάτι του εκλογικού σώματος».

Οσο και αν ίσως μοιάζει απίστευτο, τα τελευταία γκάλοπ σχετικά με την πρόθεση ψήφου δίνουν στην μπερλουσκονική παράταξη ποσοστό 28%, ενώ η Κεντροαριστερά των Δημοκρατικών ακολουθεί στο 24%. Η επιθετική, σκληρή στάση του καναλάρχη και πολιτικού, δηλαδή, συνεχίζει να αποφέρει καρπούς. Η μόνη ελπίδα είναι η πιο μετριοπαθής -όντως- πτέρυγα της ιταλικής Κεντροδεξιάς να βρει το αναγκαίο θάρρος, κάποια στιγμή, ώστε να θέσει ανοικτά το θέμα της διαδοχής, το οποίο έως τώρα, δημοσίως, παραμένει «ταμπού».

Σε ό,τι αφορά, παράλληλα, το αντίπαλο στρατόπεδο, όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση: μετά το «σοκ» του εκλογικού αδιεξόδου και της αποτυχίας να εκλέξει τον Ρομάνο Πρόντι στην προεδρία της Δημοκρατίας, το Δημοκρατικό Κόμμα προσπαθεί να χαράξει τη μελλοντική του πορεία.

Ο Ματέο Ρέντσι, ο τριανταοκτάχρονος δήμαρχος της Φλωρεντίας, ο οποίος, τον περασμένο Νοέμβριο, είχε χάσει τις εσωτερικές εκλογές για το χρίσμα του υποψήφιου πρωθυπουργού, επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Ζητά εκλογή νέου γραμματέα του κόμματος πριν από το τέλος του χρόνου, ποντάρει και πάλι στην πρωθυπουργία και θεωρείται, πλέον, το μεγάλο «φαβορί».

Οπως συμβαίνει συχνά στην πολιτική, μεγάλο μέρος των πρώην εσωκομματικών εχθρών μετατράπηκε, ξαφνικά, σε ομάδα φανατικών υποστηρικτών. Αρχής γενομένης από τον αρμόδιο για τις σχέσεις με το Κοινοβούλιο, υπουργό Ντάριο Φραντσεσκίνι, ο οποίος δήλωσε ότι «αν κρατήσει ενωμένο το Δημοκρατικό Κόμμα, είναι έτοιμος να ψηφίσει τον Ρέντσι».

Το κόμμα, ίσως, θα μείνει ενωμένο. Πρέπει να διαπιστωθεί, όμως, αν θα παραμείνει στον χώρο της Κεντροαριστεράς, διότι ο δήμαρχος της Φλωρεντίας -με μεγάλο επικοινωνιακό ταλέντο- τάσσεται, παραδείγματος χάριν, υπέρ της δυνατότητας να απολύονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ ζητά μεγαλύτερη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και στην παιδεία.

Ενας «Μπλερ α λα ιταλικά», κατά κάποιον τρόπο. Μια προσπάθεια συγκερασμού χριστιανοδημοκρατικής και ευρωκομμουνιστικής παράδοσης, που μέχρι τώρα όμως δεν έχει ασχοληθεί σε βάθος με την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης.