→ΣΥΡΙΑ Και πριν από την επέμβαση της Δύσης οι Σύροι μετράνε πτώματα, φρίκη και τρόμο, ενώ πάνω από 2 εκατομμύρια απ’ αυτούς έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς
Του Τζεμίλ Τουράν
Η Συρία είναι πλέον μια διαλυμένη χώρα. Είναι μια χώρα πτωμάτων. Ακριβής αριθμός των θυμάτων του πολέμου δεν υπάρχει. Αλλά νούμερα δίνει το καθεστώς Ασαντ, άλλα η αντιπολίτευση και άλλα οι μη κυβερνητικές οργανώσεις. Και τίποτα δεν δείχνει, δυστυχώς, ότι αυτός ο αριθμός θα σταθεροποιηθεί, αφού καθημερινά στη μαύρη λίστα του θανάτου προστίθενται χιλιάδες άνθρωποι.
Αλλά και μια χώρα που την εγκαταλείπουν κατά χιλιάδες οι πολίτες της. Πάνω από 2 εκατομμύρια απελπισμένοι έχουν αναγκαστεί να ακολουθήσουν τους δρόμους της προσφυγιάς προς Τουρκία, Ιορδανία, Αίγυπτο, Ιράκ… Ποιος έχει δίκιο πια για τις συγκρούσεις που γίνονται στη Συρία; Τίνος οι σφαίρες είναι ειρηνικές, ποιες βόμβες δεν μυρίζουν θάνατο; Ποιος έχει πάει με ποιον; Ποια Συρία θέλουν να αναγεννηθεί από τις στάχτες; Για ποια άνοιξη μιλούν εκεί;
Οι Σύροι δεν είναι μόνοι τους, δεν προσπαθούν μόνοι τους να λύσουν τις διαφορές τους. Στα συριακά εδάφη έχουν μαζευτεί δεκάδες φονταμενταλιστικές ισλαμικές οργανώσεις που πολεμούν «με την πλευρά» της αντιπολίτευσης, και χιλιάδες πολεμιστές από το Ιράν, το Ιράκ και τη Χεζμπολάχ της Βηρυτού που μάχονται για το καθεστώς. Και ο κόσμος σκοτώνεται γιατί η κάθε οργάνωση, η κάθε ομάδα σχεδιάζει με τη δική της ιδεολογική βάση το αύριο της Συρίας.
Η αντιπολίτευση μπορεί να μιλάει μέσα σ’ αυτή τη χαώδη κατάσταση για ειρήνη, για απομάκρυνση του Ασαντ, και να σχεδιάζει μια δημοκρατική ομόσπονδη Συρία, αλλά όλα δείχνουν, και κυρίως εξαιτίας μιας ομάδας που την υποστηρίζει, πως κάτι τέτοιο είναι πολύ πολύ μακριά.
Ο Ασαντ δεν είναι διατεθειμένος να χάσει τον έλεγχο της χώρας και να παραδώσει την εξουσία. Το έδειξε ξεκάθαρα με τους πυραύλους του που η κεφαλή τους ήταν «ποτισμένη» με το φονικό αέριο σαρίν. Θάνατος αλλά και πανικός. Ανθρωποι αλαφιασμένοι, έντρομοι αναζητούν τη σωτηρία τους στα σύνορα, στην άλλη πλευρά. Στους Κούρδους της Συρίας, που η περιοχή τους λέγεται Ροζαβά (Rojava), ζωντάνεψαν μνήμες και αφηγήσεις από τη γενοκτονία των Κούρδων του Ιράκ, όταν το 1988 ο Σαντάμ Χουσέιν έπνιξε στα χημικά την Χαλέμπτζα. Είναι σίγουροι πως η ίδια μοίρα τούς περιμένει.
Το Ροζαβά (Κουρδιστάν Συρίας) μέχρι πρόσφατα το ήλεγχε η αντιπολίτευση και με τους Κούρδους είχαν σχετικά ειρηνική συνεργασία, διότι και κουρδικές οργανώσεις είναι μέρος της αντιπολίτευσης. Αλλά τελευταία το παρακλάδι της Αλ Κάιντα, Αλ Νούσρα, μπήκε στο Ροζαβά και άρχισε εχθροπραξίες εναντίον των Κούρδων. Επειδή στην περιοχή έχει μεγάλη στρατιωτική δύναμη το Κόμμα της Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), που είναι παρακλάδι του RKK, η Αλ Νούσρα άρχισε να χτυπά ύπουλα αμάχους. Μιλούν για βίαιες δολοφονίες και αποκεφαλισμούς. Απώτερος σκοπός όλων αυτών των ενεργειών είναι να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους οι Κούρδοι και η Αλ Νούσρα να ελέγξει την περιοχή. Μια τελευταία φρικιαστική, ότι η Αλ Νούσρα μάζεψε σ’ ένα τζαμί 400 παιδιά και γυναίκες και τις έκαψε, έκανε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας του Κουρδιστάν-Ιράκ Μεσούτ Μπαρζανί να στείλει κατ’ αρχάς μια επιτροπή για να διαπιστώσει αν όλα αυτά είναι αληθή. Οι δυνάμεις όμως της Αλ Νούσρα δεν επέτρεψαν στην επιτροπή να περάσει. Ωστόσο τα διεθνή πρακτορεία και πολλοί αναλυτές ερμήνευσαν την κίνηση αυτή του Μπαρζανί ως στρατιωτική «επέμβαση» στη Συρία.
Ο Μπαρζανί διευκρίνισε τον λόγο της αποστολής της επιτροπής, αλλά και δήλωσε ότι οι Κούρδοι που σκοτώνονται, «που δολοφονούνται στη Συρία είναι στην πραγματικότητα αδέρφια μας».
