Της Β. Παπαντωνοπούλου
Απόψε η Χρυσή Μπάλα θα καταλήξει στα χέρια ενός από τους Λιονέλ Μέσι, που είναι και το φαβορί, ή Κριστιάνο Ρονάλντο. Ας μην ξεχνάμε, όμως, τον τρίτο της παρέας. Τον πραγματικό πρωταγωνιστή και πολυνίκη σε επίπεδο συλλόγου και εθνικής ομάδας.
Στα τέλη Φεβρουαρίου 2010, η στατιστική έδειξε 40% αύξηση στο ποσοστό γεννήσεων στην επαρχία της Καταλονίας. Η απάντηση στο φαινόμενο δεν είναι επιστημονική, αλλά σίγουρα ούτε τυχαία. Τον Μάιο του 2009, στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ο Αντρές Ινιέστα είχε σκοράρει στην εκπνοή του ημιτελικού με την Τσέλσι για να στείλει την Μπαρτσελόνα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Εναν χρόνο αργότερα, ένα δικό του γκολ θα χάριζε στην Ισπανία το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο. Και πέρσι το καλοκαίρι ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης του EURO 2012, όταν η Ισπανία του κέρδισε άλλο έναν ευρωπαϊκό τίτλο.
Γεννήθηκε στη χώρα του Δον Κιχώτη, τη Λα Μάντσα. Δεν έχει, όμως, κανένα χαρακτηριστικό του ήρωα του Θερβάντες. Ρεαλιστής, κάνει πραγματικότητα τις ουτοπικές επιδιώξεις παλαιότερων γενεών Ισπανών ποδοσφαιριστών: είναι πρωταθλητής Ευρώπης, είναι πρωταθλητής κόσμου. Τα 'βαλε με θηρία και νίκησε. Δεν έχασε από ανεμόμυλους…
Κάνει το ποδόσφαιρο να φαίνεται τόσο εύκολο, τόσο φυσικό, τόσο άνετο –αλλά η επιτυχία δεν ήρθε στο πιάτο. Οταν γυρίζει το μυαλό του πίσω στο ξεκίνημα, στην ηλικία των 12 που έφυγε από το σπίτι του για να πάει στη Λα Μασία της Βαρκελώνης, θυμάται «τις χειρότερες μέρες της ζωής μου»: «Βρισκόμουν 500 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου, χωρίς την οικογένειά μου. Προερχόμουν από ένα μικρό χωριό που πήγαινα όπου ήθελα με τα πόδια.
Η αλλαγή ήταν τεράστια. Πόσα βράδια σκέφτηκα να τα παρατήσω και να πάω σπίτι μου. Ηταν στιγμές που πίστευα ότι δεν θα τα κατάφερνα. Οταν έρχονταν οι γονείς μου για επίσκεψη και περνούσα το βράδυ μαζί τους στο ξενοδοχείο, κοιμόμουν στο κρεβάτι τους, ανάμεσά τους. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από πάνω τους. Ομως, έπεισα τον εαυτό μου σιγά σιγά ότι πρέπει να είμαι δυνατός», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του στον «Guardian».
Εκτοτε μεγάλωσε πολύ. Και αυτός ο εξωτερικά μικρόσωμος ποδοσφαιριστής είναι ένας ατσαλένιος χαρακτήρας, με απίστευτη αποφασιστικότητα. Ο ίδιος πιστεύει ότι το τελευταίο είναι χαρακτηριστικό όλων των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο: «Είναι το αναγκαίο γονίδιο για να πετύχεις.
Ολοι οι τοπ παίκτες χαρακτηρίζονται από ανταγωνιστικότητα, ικανότητα να ξεπερνούν εμπόδια, να πολεμούν, να θυσιάζονται. Δείχνει εύκολο να φτάνεις την κορυφή και να παραμένεις εκεί, να παίζεις για τη χώρα σου και να κερδίζεις τρόπαια, αλλά δεν είναι. Οσοι κατάφεραν να ξεχωρίσουν, οι μεγαλόσωμοι, οι μικρόσωμοι, οι όμορφοι, οι άσχημοι, τα καλά παιδιά, ή τα όχι και τόσο καλά παιδιά, έχουν το ίδιο χαρακτηριστικό: τη δίψα για επιτυχία».
Σήμερα το βράδυ, στη Ζυρίχη, θα βρεθεί στη σκηνή μαζί με τον Λιονέλ Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο –υποψήφιοι και οι τρεις για τη «Χρυσή Μπάλα». Πριν από πέντε μήνες, από την τριάδα αυτή ο Ινιέστα ήταν εκείνος που κέρδισε τον τίτλο του «Καλύτερου παίκτη στην Ευρώπη για το 2011-12». «Εκείνη η διάκριση ήταν ξεχωριστή. Ακόμα και το να βρίσκομαι ανάμεσα στον Κριστιάνο και τον Λέο ήταν για μένα επιβράβευση. Αλλά να κερδίσω… Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει τόσο το ποδόσφαιρό μου ώστε να με ψηφίζουν έναντι των δύο αυτών παικτών, είναι απίστευτο».
Πιστεύει άραγε ότι θα κερδίσει απόψε; Τα προγνωστικά είναι εναντίον του. Μάλλον θα το πάρει ο Μέσι για τα 91 γκολ του μέσα στο 2012 ή ο Ρονάλντο που οδήγησε τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τίτλο της Πριμέρα Ντιβισιόν με μεγάλα ρεκόρ στην πορεία.
Το πιθανότερο είναι ότι η καλύτερη εθνική ομάδα των τελευταίων δεκαετιών δεν θα αναγνωριστεί μέσω της Χρυσής Μπάλας: «Αναγνώριση είναι η κατάκτηση του EURO και του Μουντιάλ. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα και μετράνε οι τίτλοι. Τα υπόλοιπα είναι συνοδευτικά. Οχι ότι θα με χαλούσε μια Χρυσή Μπάλα…».
