Κατά τις Αρχές της Αιγύπτου, οι γυναίκες φαίνεται να στερούνται αυτόνομη σκέψη

Της Χριστίνας Πάντζου

Οι αιγυπτιακές Αρχές καταδίκασαν σε 11 χρόνια φυλάκιση 21 νέες κοπέλες, ανάμεσά τους και επτά ανήλικες, επειδή τόλμησαν να διαδηλώσουν στην Αλεξάνδρεια. Παρ’ ότι απλώς διέκοψαν για λίγο την κυκλοφορία ζητώντας την επιστροφή του προέδρου Μόρσι, καταδικάστηκαν ως «τρομοκράτισσες». Οσο για έξι άνδρες που συνελήφθησαν μαζί τους και θεωρήθηκαν στελέχη των Αδελφών Μουσουλμάνων, καταδικάστηκαν σε 15 χρόνια κάθειρξη επειδή «υποκίνησαν τις κοπέλες σε ανυπακοή», αφού, κατά τις Αρχές, οι γυναίκες φαίνεται να στερούνται την αυτόνομη σκέψη να αντιδράσουν. Με αυτήν την ποινή η Αίγυπτος κάνει ακόμη ένα βήμα πίσω στα δικαιώματα των πολιτών γενικά, και των γυναικών ειδικά.

Η πραγματικότητα είναι ότι η Αίγυπτος έχει καταντήσει η χειρότερη χώρα στον αραβικό κόσμο για να είσαι γυναίκα. Οχι η Σαουδική Αραβία, όπου χρειάζονται έναν άνδρα κηδεμόνα για να μετακινηθούν ή ακόμη και να ανοίξουν έναν λογαριασμό. Οχι η Συρία, όπου οι γυναίκες έχουν γίνει «όπλα του πολέμου» και οι εκτοπισμένες αντιμετωπίζουν την εμπορία, τον αναγκαστικό γάμο και τον βιασμό. Οχι η Υεμένη, το Σουδάν ή η Σομαλία. Η Αίγυπτος, εκεί όπου πριν από σχεδόν τρία χρόνια οι γυναίκες στάθηκαν δίπλα στους άνδρες αφυπνίζοντας ελπίδες για μεγαλύτερες ελευθερίες και δικαιώματα, είναι η χώρα όπου περισσότερο έχουν υποχωρήσει τα δικαιώματα των γυναικών, ακολουθούμενη από το Ιράκ, άλλοτε πρωτοπόρο των γυναικείων δικαιωμάτων, που δέκα χρόνια μετά την υπεσχημένη από την αμερικανική εισβολή «δημοκρατία» έχει βυθίσει τις γυναίκες στην εγκατάλειψη, τη φτώχεια, τον αναλφαβητισμό, τη βία και την πορνεία.

Αυτό προκύπτει από την έρευνα «Τα Δικαιώματα των Γυναικών στον Αραβικό Κόσμο» του Ιδρύματος Τόμσον Ρόιτερς, στην οποία συμμετείχαν 363 ειδήμονες σε ζητήματα φύλου από 22 αραβικές χώρες (ολόκληρη η έρευνα στο http://www.trust.org). «Στην Αίγυπτο οι γυναίκες μάχονται για την αξιοπρέπειά τους και όχι μόνο δεν προοδεύουν αλλά αγωνίζονται για να διατηρήσουν τα δικαιώματα που είχαν πριν από την “αραβική άνοιξη”. Δεν είναι υπερβολή ότι ήταν καλύτερα επί Μουμπάρακ», λέει η έκθεση καταδεικνύοντας πόσο οι γυναίκες είναι οι μεγάλες χαμένες της νέας κατάστασης που διαμορφώθηκε στη χώρα.

Η άνοδος της σεξουαλικής βίας και της συντηρητικής ισλαμικής επιρροής και η οπισθοδρόμηση στα νομικά δικαιώματα από την εξέγερση του 2011 είναι γεγονός. Μόνο 9 από τις 987 υποψήφιες εξελέγησαν στις τελευταίες εκλογές. Το 99,3% των κοριτσιών και των γυναικών υφίστανται ακραία σεξουαλική παρενόχληση. Εχει σημειωθεί τεράστια αύξηση του trafficking και «υπάρχουν ολόκληρα χωριά έξω από το Κάιρο όπου η βασική οικονομική δραστηριότητα είναι η εμπορία γυναικών και οι καταναγκαστικοί γάμοι», ενώ 91% έχει υποστεί κάποιου τύπου σεξουαλικό ακρωτηριασμό. «Οπως δείχνουν τα θλιβερά συμπεράσματα της έρευνας, οι γυναίκες χρειάζονται μια διπλή επανάσταση», γράφει η αρθρογράφος Μόνα Ελταχάουι. «Μία εναντίον των δικτατόρων που κατέστρεψαν τις χώρες μας και μία άλλη εναντίον αυτού του τοξικού μείγματος πολιτισμού και θρησκείας που καταστρέφει τη ζωή μας ως γυναικών».

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Η κρίση αρρωσταίνει και τις γυναίκες

Με την κατάρρευση των τραπεζών στην Ισλανδία, αυξήθηκαν 40% τα καρδιακά

Η οικονομική κατάρρευση της Ισλανδίας το 2008 είχε πολλές ιδιαιτερότητες, με μία από τις πλέον ξεχωριστές να είναι ότι είχε μεγαλύτερο αρνητικό αντίκτυπο στη σωματική και ψυχική υγεία των γυναικών απ’ ό,τι των ανδρών. Αυτό επισημαίνουν σειρά νέων ερευνών που είδαν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα. Οι άνεργες, οι φοιτήτριες και όσες δεν μετείχαν στην αγορά εργασίας παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα στρες ένα χρόνο μετά την κρίση, μαζί με τις γυναίκες κοντά στην ηλικία συνταξιοδότησης (67 ετών). Δηλαδή σχεδόν όλες. «Το μεγαλύτερο μέρος των ερευνών σχετικά με άτομα που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες προσανατολίζονται στους άνδρες και όσες μελέτησαν και τα δύο φύλα συμπέραναν ότι οι άνδρες επηρεάζονται περισσότερο. Αλλά στη δική μας έρευνα καταδεικνύεται ότι ο αντίκτυπος στην υγεία είναι αυξημένος για τις γυναίκες», δήλωσε η Ουνούρ Ανα Βαλντιμαρσντότιρ, του Κέντρου Επιστημών Δημόσιας Υγείας CPHS του Πανεπιστημίου της Ισλανδίας. Και μάλιστα, όπως επισημαίνει, πολύ περισσότερο από τις γυναίκες σε άλλες χώρες που έζησαν ή ζουν τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Οι Ισλανδές εκπροσωπούν περίπου το 80% της εργατικής δύναμης, σχεδόν όσο και οι άνδρες, που φτάνουν το 85%. Οι οικονομικές και εργασιακές απώλειες τις βδομάδες που ακολούθησαν την κατάρρευση αποτέλεσαν τεράστια απειλή για την ασφάλεια των οικογενειών, κάτι που φαίνεται πως επηρέασε διαφορετικά γυναίκες και άνδρες. Την εβδομάδα που κατέρρευσαν οι τράπεζες, αυξήθηκε κατά 40% ο αριθμός των γυναικών που κατέφυγαν στα επείγοντα καρδιολογικά ιατρεία, ενώ ο αριθμός των γυναικών που διαγνώστηκε ότι πάσχουν από καρδιακές νόσους αυξήθηκε κατά 80%. «Αυτό που συνέβη στην Ισλανδία είναι ξεχωριστό και μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, όπως το τεράστιο βάρος που φέρουν οι Ισλανδές για να τα βγάλουν πέρα με σπίτι, δουλειά, σχέσεις και οικογένεια», προσθέτουν οι ερευνητές, επισημαίνοντας πως ελάχιστα δημοσιεύματα στα ΜΜΕ έχουν σταθεί στις αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης στην Ισλανδία. «Εστίασαν περισσότερο στην αντοχή και τη δύναμη ανάκαμψης του πληθυσμού, αγνοώντας το κόστος, σωματικό και ψυχικό, αυτής της αντοχής».

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Οι νέες ευρωπαϊκές ποσοστώσεις

Επειτα από παλινωδίες χρόνων, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιτέλους ενέκρινε τη συζήτηση της πρότασης της επιτρόπου Βίβιαν Ρέντινγκ για ποσοστώσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις. Εως το 2020, οι μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις θα πρέπει να έχουν Διοικητικά Συμβούλια (Δ.Σ.) στα οποία να συμμετέχουν γυναίκες κατά 40%. Το μέτρο δεν αφορά επιχειρήσεις με λιγότερους από 250 εργαζόμενους και τζίρο μικρότερο των 50 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Τώρα απομένει να διαπραγματευτεί το Κοινοβούλιο με τα κράτη – μέλη, καθώς πολλά από αυτά έχουν έντονες αντιρρήσεις. Τουλάχιστον εννέα ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες ως σύνολο διαθέτουν ψήφους ικανές για να ασκήσουν αρνησικυρία, απορρίπτουν αυτήν την ποσόστωση. Από αυτό το μπλοκ χωρών μπορεί, ωστόσο, να αποχωρήσει η Γερμανία, καθώς στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών προβλέπεται ποσόστωση γυναικών 30% στα Δ.Σ. των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο εταιρειών έως το 2016. Αυτό θα επιτρέψει να προχωρήσει το μέτρο, παρά τις αντιρρήσεις των υπόλοιπων κρατών – μελών. Η επίτροπος Δικαιοσύνης, Βίβιαν Ρέντινγκ, που επί χρόνια προωθούσε το μέτρο, θεωρεί ότι η Γερμανία πρέπει να δώσει το θετικό παράδειγμα σε αυτόν τον τομέα. «Αν οι ποσοστώσεις περιληφθούν στο κείμενο συμφωνίας, η Γερμανία γίνεται πρωτοπόρος στο θέμα της γυναικείας συμμετοχής στα ανώτατα διοικητικά αξιώματα, πλάι στη Γαλλία και την Ιταλία. Θα είναι ένα ισχυρό μήνυμα προς την Ευρώπη και τις γυναίκες». Για τη Ρέντινγκ, οι ποσοστώσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ. «Οταν το 60% των πτυχιούχων είναι γυναίκες και το 83% των μελών των Δ.Σ. των μεγάλων επιχειρήσεων είναι άνδρες, σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά: τα θηλυκά ταλέντα απλώς αποκλείονται». Τα κράτη – μέλη που αντιδρούν χαρακτηρίζουν «ακραία» τη ρύθμιση, η οποία προβλέπει κυρώσεις στις επιχειρήσεις αν δεν ακολουθούν διαφανείς διαδικασίες διορισμών στα Δ.Σ., δίχως από μόνη της η μη τήρηση της ποσόστωσης να επισείει κυρώσεις. Πόσο λιγότερο «ακραία» θα έπρεπε να είναι για να μπορέσει να ψηφιστεί πριν από τις ευρωεκλογές;