→ΙΤΑΛΙΑ Η κυβέρνηση Λέτα παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά δείχνει να βρίσκεται σε διαφορετικό κόσμο από την κοινωνία η οποία σημαίνει συναγερμό

Του Θεόδωρου Ανδρεάδη- Συγγελλάκη

Η κυβέρνηση του Ενρίκο Λέτα έλαβε, όπως όλοι περίμεναν, την ψήφο εμπιστοσύνης του ιταλικού Κοινοβουλίου. Με άνετη πλειοψηφία στη Βουλή, η οποία είναι πιο περιορισμένη στη Γερουσία, εξαιτίας ενός εκλογικού νόμου που κατανέμει τις έδρες με διαφορετικό τρόπο στα δυο σώματα του ιταλικού Κοινοβουλίου.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός, κατά την παρέμβασή του, έκανε αναφορά στην ανάγκη «να γίνει σαφής η διαφορά ανάμεσα στο πριν και στο μετά» (με αναφορά προφανώς στην αποχώρηση του κόμματος του Μπερλουσκόνι από την κυβέρνηση), διαβεβαίωσε ότι « η κυβερνητική πλειοψηφία είναι εκ των πραγμάτων πιο περιορισμένη αλλά και πιο συμπαγής» και επέλεξε να αναφερθεί με ιδιαίτερα αυστηρούς τόνους σε όσους αμφισβητούν το πρόσωπο που δείχνει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση:

«Είμαστε με όσους αγαπούν την Ευρώπη-έστω και αν ξέρουμε τα όριά της- διότι χωρίς την Ευρωπαϊκή Ενωση θα ξαναβυθιστούμε στον Μεσαίωνα» προειδοποίησε ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης συμμαχίας. Ενώ ο Λέτα μιλούσε μέσα στη Βουλή και τα διάφορα κόμματα ανακοίνωναν αν θα στήριζαν ή θα καταψήφιζαν την κυβερνητική του ομάδα, έξω από το μέγαρο της Βουλής Μοντετσιτόριο είχαν συγκεντρωθεί πολίτες οι οποίοι εξέφραζαν την απογοήτευσή τους από τη δράση των πολιτικών κομμάτων, κυρίως από τις εκλογές του Φεβρουαρίου μέχρι σήμερα. Οι μόνοι που κατέβηκαν να τους μιλήσουν ήταν οι εκπρόσωποι του κινήματος Πέντε Αστέρων.

«Αν έχετε καλύτερες λύσεις από τις δικές μας, πείτε μας τις ιδέες σας και τις συζητάμε» είπαν βουλευτές και στελέχη του Πέντε Αστέρων – Cinque Stelle. Ο διάλογος δεν έφερε ιδιαίτερα αποτελέσματα, αλλά, αν μη τι άλλο, διαφάνηκε κάποια ένδειξη καλής θέλησης.

Την ίδια ώρα, μέσα στην αίθουσα, ο Λέτα τσακωνόταν με άλλους βουλευτές των Πέντε Αστέρων: κύρια αιτία, η επίθεση του ίδιου του Μπέπε Γκρίλο κατά δυο γνωστών δημοσιογράφων, τους οποίους κατηγόρησε, σε έντονους τόνους -μέσω διαδικτύου- ότι δεν τιμούν την πολυφωνία και την αρχή της αμεροληψίας.

Η αίσθηση όμως είναι ότι η ιταλική πολιτική κινδυνεύει να χάσει, ίσως και ανεπανόρθωτα, την επαφή με τις επείγουσες ανάγκες της χώρας, με την ένταση που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο στις μεγαλουπόλεις και στην επαρχία της.

Σε μια εύστοχη ανάλυσή του στη διαδικτυακή ειδησεογραφική πύλη τού Huffington Post Italia ο κοινωνιολόγος Αλντο Μπονόμι τονίζει ότι ο θυμός, η κατάθλιψη και η απογοήτευση των πολιτών σε μεγάλο βαθμό δεν εκπροσωπείται πλέον ούτε από τα κόμματα ούτε από τα συνδικάτα ή άλλες οργανώσεις.

«Οι κοινωνικές τάξεις γκρεμίζονται, τώρα πια έχουμε μόνο τους υποχρεωμένους, τους πολίτες που εκφράζουν τον θυμό τους με βία, τους εποχικούς εργαζόμενους και τους άνεργους» λέει ο Μπονόμι.

Οι κινητοποιήσεις των οδηγών φορτηγών και όλων των άλλων κατηγοριών πρώην και νυν εργαζομένων, χωρίς κεντρική ηγεσία, το επιβεβαιώνουν. Οταν ο Ενρίκο Λέτα λέει στους Ιταλούς ότι «δεν πρέπει να σταθούν στην απειροελάχιστη διαφορά που τους χωρίζει από τους Γερμανούς, αλλά να δώσουν βάρος στη συνολική, παγκόσμια πρόκληση που έχουν μπροστά τους» θα έπρεπε μάλλον να λάβει υπόψη του ότι όλο και περισσότεροι συμπατριώτες του δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τη σημερινή, προσωπική τους κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.