Βίντεο στο youtube καταγράφει τον κυρίαρχο καθημερινό σεξισμό
Της Χριστίνας Πάντζου
Σχολιαστής αποκαλεί «Μπάρμπι των αμβλώσεων» βουλευτή που τάσσεται υπέρ της νομιμοποίησής τους, επειδή προφανώς το ξανθό μαλλί μετρά περισσότερο από τον εγκέφαλό της. Πρωτοσέλιδο της «Νιου Γιορκ Ποστ» με φωτογραφία της Χίλαρι Κλίντον, οργισμένης, να καταθέτει στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας και τίτλο «Δεν είναι να απορείς που ο Μπιλ φοβάται». Ρεπόρτερ δηλώνει πως «ο αθλητισμός πάει κατά διαόλου όταν αφήνουμε γυναίκες να δίνουν εντολές». Δημοσιογράφος εξηγεί ότι «οι γυναίκες πρέπει να πληρώνουν μεγαλύτερες ασφαλιστικές εισφορές γιατί έχουν στήθος, ωοθήκες και μήτρα». Σε δελτίο ειδήσεων λένε για μια έφηβη που κατήγγειλε βιασμό από συμμαθητή της: «δεν λέω ότι της άξιζε, αλλά…». Ρεπόρτερ του CNN επικρίνει την καταδίκη δύο ανηλίκων για τον βιασμό συμμαθήτριάς τους: «Είχαν πολλά υποσχόμενο μέλλον, αστέρια του ποδοσφαίρου, καλοί μαθητές, διαλύεται η ζωή τους με μητρώο βιαστών». Στα βιντεοκλίπ η Ριάνα ξαπλωμένη με στρινγκ μοιάζει να συνουσιάζεται με μια γούνα, o Ρόμπιν Θικ χαριεντίζεται με γυμνά μοντέλα που χορεύουν στον ρυθμό του τραγουδιού του, ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ χαϊδεύεται εκστασιασμένος. Ενα video game κυκλοφορεί σε ειδική έκδοση με μωλωπισμένο και ματωμένο κορμό γυναίκας. Απειρες διαφημίσεις με ημίγυμνες καλλονές να ποζάρουν σαν μαινάδες του σεξ, στρινγκ που… αποκαλύπτουν οπίσθια, γλώσσες και δάχτυλα σαν από τσόντες, ενώ άλλες «ευφυείς» διαφημίζουν το ευρύχωρο πορτ μπαγκάζ του «αυτοκινήτου των ονείρων του», που χωρά τρεις δεμένες και φιμωμένες γυναίκες.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα στιγμιότυπα που περιέλαβε το βίντεο «Πώς τα μίντια απαξίωσαν τις γυναίκες το 2013», της Representation Project, ομάδας Αμερικανών που το 2011 δημιούργησε το βραβευμένο ντοκιμαντέρ «Miss Representation» για το πώς τα μίντια παρουσιάζουν γυναίκες και κορίτσια σαν αντικείμενα. Το βίντεο, διάρκειας 3.40 λεπτών, το είχαν δει έως χθες περισσότεροι από 4.270.000 χρήστες του YouTube και έρχεται απλώς να θυμίσει τον κυρίαρχο καθημερινό σεξισμό και τον τρόπο που μίντια, δημοσιογράφοι, διαφημιστές, μάνατζερ, πολιτικοί, τον αναπαράγουν. Ενα πολύτιμο αρχείο για τη συστηματική απαξίωση, που βρήκε τώρα μιμητές και σε Βρετανία, Γαλλία και Ιταλία. Μακάρι και στα καθ’ ημάς.
