Μπορεί η αγγλική οικονομία να κάνει καλά νούμερα, η κοινωνία της χώρας όμως υποφέρει. Το χρέος του μέσου νοικοκυριού φτάνει τις 65.000 ευρώ και ένας στους πέντε εργαζομένους αμείβεται κάτω από τον βασικό μισθό
ΛΟΝΔΙΝΟ Του Ισαάκ Α. Καριπίδη
Αν οι ευρωεκλογές διεξάγονταν αύριο, το ακροδεξιό Κόμμα Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) του Νάιτζελ Φάρατζ θα έπαιρνε τη δεύτερη θέση με ποσοστό 26%. Θα άφηνε πίσω τους Συντηρητικούς κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες ενώ θα τον χώριζαν μόλις 6 από τους Εργατικούς. Οσο για τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, που συγκυβερνούν, δεν θα εξέλεγαν κανέναν βουλευτή καθώς μετά βίας θα έπαιρναν 9%. Αυτό δείχνει πρόσφατη δημοσκόπηση του «YouGov» για λογαριασμό της εφημερίδας «Sun», που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.
Αν έτσι ή κάπως έτσι έχουν και τα αποτελέσματα στις ευρωεκλογές του Μαΐου, τότε όλοι εδώ στη Βρετανία θα μιλούν από τη μια για ιστορική νίκη του Φάρατζ και αντιστοίχως για μια ιστορική ήττα του Κάμερον. Η αλήθεια είναι πως και στις προηγούμενες ευρωεκλογές, το 2009, το UKIP κατάφερε να έρθει δεύτερο κόμμα, αλλά με ποσοστό 17%. Οι Συντηρητικοί όμως τότε ήταν πρώτοι με 28%.
Το οξύμωρο είναι πως ο Φάρατζ είναι γνωστός ευρωσκεπτικιστής. Με κάθε ευκαιρία ασκεί σκληρή κριτική στην Ε.Ε. ενώ έχει ταχθεί ανοιχτά και ξεκάθαρα υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την Ενωση. Επίσης οι ακραίες θέσεις του εναντίον των μεταναστών είναι παροιμιώδεις. Γι’ αυτό πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο Κάμερον «έχει σκληρύνει τη στάση του τόσο απέναντι στο μεταναστευτικό όσο και στην Ε.Ε., για να μπορέσει να σταματήσει την άνοδο του UKIP». Για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» το αποτέλεσμα αυτό δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία για μια σειρά από λόγους. Πρώτα από όλα -και ίσως πάνω από όλα- γιατί μπορεί η οικονομία της Βρετανίας να κάνει καλά νούμερα, η κοινωνία της χώρας όμως υποφέρει. Αποδεδειγμένα το κόστος ζωής αυξάνεται δυσανάλογα τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τις αποδοχές των πολιτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το χρέος των προσωπικών δανείων ξεπερνά το αστρονομικό ποσό του 1,71 τρισ. ευρώ. Το δε χρέος του μέσου νοικοκυριού φτάνει τις 65.000 ευρώ.
Επιπλέον υπολογίζεται πως ένας στους πέντε εργαζομένους αμείβεται κάτω από τον βασικό μισθό. Ετσι μόνο στο Λονδίνο, την ακριβότερη πόλη του κόσμου, «το 28% των κατοίκων βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας», όπως προκύπτει από έρευνα του «New Policy Institute». Δηλαδή σχεδόν το 1/3 των κατοίκων της βρετανικής πρωτεύουσα. Την ίδια στιγμή ο Ερυθρός Σταυρός εκτιμά πως μόνο φέτος πάνω από 500.000 άνθρωποι θα χρειαστούν τη βοήθεια φιλανθρωπικών οργανώσεων για να σιτιστούν.
Παράλληλα οι άστεγοι στη χώρα αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Υπολογίζεται πως πάνω από 5.000 κάτοικοι της Βρετανίας κάθε χρόνο δεν μπορούν να πληρώσουν είτε το στεγαστικό τους δάνειο είτε το νοίκι τους» υποστηρίζει το Κέντρο Κοινωνικής Δικαιοσύνης (CSJ). Με αυτή την εικόνα είναι «επόμενο οι πολίτες να αναζητούν είτε διεξόδους είτε να θέλουν να «τιμωρήσουν» το κόμμα που κυβερνά» λένε οι αναλυτές.
Από την άλλη πάλι ο Φάρατζ είναι ένας εξαιρετικά επικοινωνιακός πολιτικός που οι δημοσκοπήσεις τον κατατάσσουν στους δημοφιλέστερους της Βρετανίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δημοφιλία του ξεπερνάει ακόμη και αυτή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και αρχηγού των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, Νιγκ Κλεγκ.
Το θέμα είναι πως με αυτά και με τα άλλα (τη μη συνοχή, την έλλειψη αλληλεγγύης στην Ε.Ε. ) το μέλλον της Ευρώπης δεν διαγράφεται ευοίωνο και σε αυτή την περίπτωση δεν θα φταίει η Ελλάδα, όπως πολύ εύκολα την κατηγορούσαν οι εταίροι της όλα αυτά τα χρόνια.
