O πόλεμος τις κατέστησε ανέστιες και τις άφησε να δίνουν μόνες τη μάχη για την επιβίωση των οικογενειών τους, παλεύοντας όχι μονάχα με την ανέχεια αλλά και με την έλλειψη ασφάλειας που συνιστά το να είναι μια γυναίκα απροστάτευτη – σε χώρες όπου απειλούνται ακριβώς επειδή είναι γυναίκες.

Ο λόγος για τις περισσότερες από 145.000 ξεριζωμένες γυναίκες από τη Συρία που έχουν προσφύγει σε Αίγυπτο, Λίβανο, Ιράκ και Ιορδανία και πασχίζουν να φροντίσουν την οικογένειά τους αντιμέτωπες με τη βία και την εκμετάλλευση, καθώς οι άντρες τους σκοτώθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν ή αποχωρίστηκαν για διάφορους λόγους. Πρόκειται για μία στις τέσσερις οικογένειες Σύρων προσφύγων που έχουν επικεφαλής γυναίκες, όπως αποκαλύπτει η νέα έκθεση της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες «Γυναίκα μόνη – Ο αγώνας για επιβίωση των γυναικών προσφύγων από τη Συρία» βασιζόμενη στις προσωπικές μαρτυρίες 135 γυναικών.

Η έλλειψη πόρων αποτελεί την κυριότερη δυσκολία τους, καθώς αγωνίζονται να καλύψουν τις ανάγκες για τροφή και στέγη των οικογενειών τους, χωρίς οικονομίες πια – πολλές έχουν πουλήσει ακόμη και τις βέρες τους, και μόλις το ένα πέμπτο εργάζεται επ’ αμοιβή. Παρά την ανθρωπιστική βοήθεια ή τη γενναιοδωρία τοπικών κοινωνιών, το ένα τρίτο των γυναικών αναφέρουν ότι δεν έχουν αρκετή τροφή.

Επιπλέον, το 60% των γυναικών δηλώνουν ανασφαλείς και μάλιστα η μία στις τρεις φοβάται ακόμη και να βγει από το σπίτι της. «Μία γυναίκα μόνη στην Αίγυπτο συνιστά θήραμα για όλους τους άντρες» τονίζει η Ντιάλα, ενώ πολλές δεν τολμούν να μιλήσουν για τη σεξουαλική βία: «Θα έριχνα αλάτι στην πληγή και θα κρατούσα το στόμα μου κλειστό, δεν θα έλεγα ποτέ τίποτα σε κανέναν» λέει η Νουρ.

Πάνω από όλα ανησυχούν για τις τραυματικές επιπτώσεις των όσων βιώνουν στα παιδιά τους, τη στιγμή που η διεθνής βοήθεια υπολείπεται των πραγματικών αναγκών στη μεγαλύτερη κρίση εκτοπισμού στον κόσμο.

ΙΩ.Σ.