Το ζήτημα της προστασίας των αθλητών στους αγωνιστικούς χώρους επανήθλε στο προσκήνιο της επικαιρότητας, με αφορμή τον τραυματισμό στο κεφάλι ενός ποδοσφαιριστή στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Πιο συγκεκριμένα, ο παίκτης της Ουρουγουάης Αλβάρο Περέιρα χτύπησε στο κεφάλι και παρέμεινε αναίσθητος για αρκετή ώρα, κατά τη διάρκεια του αγώνα Ουρουγουάη-Αγγλία. Ο αθλητίατρος που βρισκόταν στο γήπεδο υποστήριξε ότι ο παίκτης δε θα έπρεπε να αγωνιστεί λόγω του σοβαρού τραυματισμού του, αλλά ο ίδιος ο αθλητής, όταν επανήλθαν οι αισθήσεις του, ισχυρίστηκε ότι νιώθει καλά και ότι θα ήθελε να συνεχίσει ως το τέλος του αγώνα.

Παρά τις αντιρρήσεις του γιατρού της ομάδας, ο Περέιρα επέστρεψε στο γήπεδο. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του υπόλοιπου αγώνα, ο παίκτης έδειξε σημάδια εγκεφαλικής διάσεισης – άλλωστε, τα συμπτώματα διάσεισης που οφείλονται σε κάποιο εγκεφαλικό τραύμα είναι δυνατόν να καθυστερήσουν να εμφανιστούν, με αποτέλεσμα να μη γίνει εξαρχής αντιληπτό το πόσο σοβαρός ήταν ο τραυματισμός.

Το περιστατικό αυτό στάθηκε η αφορμή για να ασκήσουν έντονη κριτική οι επαγγελματίας υγείας που δραστηριοποιούνται στον χώρο του αθλητισμού, ζητώντας να προστατευτούν οι παίκτες που τραυματίζονται στα γήπεδα. Όπως υπογράμμισαν, στις περιπτώσεις χτυπήματος στο κεφάλι, κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, υπάρχει το ενδεχόμενο ο παίκτης να υποστεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, νευροτραύματα ή ζάλη.

Μάλιστα, εάν οι αθλητές δεν συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα του τραυματισμού τους και συνεχίσουν τον αγώνα, η κατάσταση της υγείας τους μπορεί να επιδεινωθεί και υπάρχει η πιθανότητα να πάθουν ακόμα και άνοια ή άλλες εκφυλιστικές ασθένειες του εγκεφάλου.

Σε κάθε περίπτωση, αυτός που πρέπει να αποφασίζει για το εάν ένας τραυματισμένος ποδοσφαιριστής θα συνεχίσει τον αγώνα, δεν θα πρέπει να είναι ο ίδιος ο αθλητής ή ο προπονητής του.

efsyn.gr με πληροφορίες από BBC