Μόλις δύο ημέρες μετά το παγκόσμιο σοκ που προκάλεσε ο αποκεφαλισμός του Φόλεϊ από Βρετανό μαχητή του Ισλαμικού Κράτους, η 22χρονη Λονδρέζα Καντιτζάχ Ντέαρ, που έφυγε το 2012 για τη Συρία με τον τουρκικής καταγωγής Σουηδό σύζυγό της Αμπού Μπακρ, απείλησε να γίνει η πρώτη γυναίκα που θα αποκεφαλίσει Δυτικό όμηρο πανηγυρίζοντας στο Twitter: «Η Βρετανία θα πρέπει να τρέμει. Χα, χα. Θέλω να γίνω η πρώτη γυναίκα που θα σκοτώσει Αμερικανό ή Βρετανό τρομοκράτη». Για ερευνητές του φαινομένου των περίπου 500 Βρετανών που πολεμούν σε Συρία και Ιράκ, σαν τον Σιράζ Μαχέρ του ICSR, η βιαιότητά τους ήταν γνωστή, καθώς «συμμετέχουν στα πάντα και δυστυχώς βρίσκονται ανάμεσα στους πιο άγριους και κτηνώδεις μαχητές».
Είναι ανάμεσα σ’ αυτούς για τους οποίους οι βρετανικές αρχές ασφαλείας έχουν ξεκινήσει πραγματικό ανθρωποκυνηγητό για να βρουν τον δήμιο του Αμερικανού δημοσιογράφου. Οι Βρετανοί «μαχητές» περηφανεύονται στο Twitter, το Facebook αλλά και σε βίντεο για τα «κατορθώματά» τους στα πεδία των μαχών και οι μυστικές υπηρεσίες εξετάζουν εξονυχιστικά απόρρητες εκθέσεις, αλλά και φωτογραφίες γνωστών ή λιγότερο γνωστών μαχητών. Οι αρχές έχουν στα χέρια τους μια λίστα εκατοντάδων Βρετανών που μπορεί να πολεμούν στη Συρία και το Ιράκ, η οποία περιλαμβάνει νέους και νέες, ακόμη και εφήβους, φοιτητές Ιατρικής, πωλητές σε μεγάλα καταστήματα… Το προφίλ τους, σύμφωνα με το ICSR, είναι: νέοι γύρω στα 20, με βρετανικό διαβατήριο, οι περισσότεροι ασιατικής καταγωγής (Πακιστάν, Ινδία, Μπανγκλαντές…), μεσαίας τάξης και συχνά με σπουδές. Παιδιά σαν τις 16χρονες δίδυμες σομαλικής καταγωγής Σάλμα και Ζάχρα Χαλάν: ήταν κλασικές έφηβες που τραβούσαν selfies και λάτρευαν τα ψώνια, εξαιρετικές μαθήτριες που ονειρεύονταν να γίνουν γιατροί, προτού εγκαταλείψουν τον Ιούλιο το σπίτι τους στο Μάντσεστερ για να πάνε στη Συρία, όπου ήδη ο μεγαλύτερος αδελφός τους μάχεται με τους αντάρτες του Ι.Κ. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πώς αυτά τα κορίτσια στρατεύτηκαν σε μια οργάνωση που επαγγέλλεται έναν καταπιεστικό μεσαίωνα και τις προορίζει για «συζύγους» ανταρτών, να γίνουν μαχήτριες της τζιχάντ και να αναλάβουν τον προσηλυτισμό κι άλλων Δυτικών γυναικών.
Ενα μήνα πριν, ο Νάσερ Μουτάνα, 20χρονος φοιτητής Ιατρικής από το Κάρντιφ, που μαζί με τον 17χρονο αδελφό του Ασίλ πολεμούν στη Συρία, εμφανίστηκε στο πρώτο προπαγανδιστικό βίντεο του Ι.Κ. στα αγγλικά, καλώντας τους μουσουλμάνους της Δύσης να πάνε να πολεμήσουν. Ακόμη ένας 20χρονος φίλος των αδελφών Μουτάνα, ο Ριγάντ Καν, που κάποτε έλεγε πως θα γίνει ο πρώτος ασιατικής καταγωγής πρωθυπουργός της Βρετανίας, απειλεί στο ίδιο βίντεο πως έχει «πυροτεχνήματα» για τους Αμερικανούς αν επιστρέψουν στο Ιράκ και χρησιμοποιεί το Twitter για να επαίρεται για τη συμμετοχή του σε εκτελέσεις Σύρων αιχμαλώτων. Μαζί τους πολεμά ο Τζαφάρ, ένας 16χρονος από το Μπράιτον που πήγε στη Συρία να συναντήσει τα δύο αδέλφια του που στρατολογήθηκαν στην Jabhat Al-Nusra, παρακλάδι της Αλ Κάιντα. Κι άλλος από τους μαχητές, ο Αμπού Οσάμα, ανέλαβε να εξηγήσει στο BBC: «Ονειρεύομαι να υψώσω τη μαύρη σημαία του Ισλάμ πάνω στην Ντάουνινγκ Στριτ και το Μπιγκ Μπεν… Πέρσι είχαμε έναν Βρετανό βομβιστή αυτοκτονίας, φέτος έχουμε Βρετανούς μαχητές που συμμετείχαν στην εκτέλεση στρατιωτών του συριακού καθεστώτος». Ολοι ελπίζουν κάποτε να έχουν την «τιμή» να ακολουθήσουν το παράδειγμα του 41χρονου Αμπντούλ Ουαχίντ Ματζίντ, πατέρα τριών παιδιών, που έγινε ο πρώτος Βρετανός βομβιστής αυτοκτονίας στη Συρία σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους στο Χαλέπι.
Οι αρχές έχουν αναλάβει δράση εδώ και πολύ καιρό. Πρώτο μέλημά τους η στενή παρακολούθηση των περίπου 250 μαχητών που εκτιμάται ότι ήδη έχουν επιστρέψει στη Βρετανία. Σαράντα από αυτούς έχουν συλληφθεί φέτος, αριθμός διπλάσιος από πέρσι. Η κυβέρνηση έχει νομοθετήσει τη στέρηση της υπηκοότητας για όσους Βρετανούς πολεμήσουν στη Συρία. Και τον Απρίλιο εγκαινίασε καμπάνια με την οποία ζητά από γονείς της μουσουλμανικής κοινότητας να αποτρέψουν άντρες, παιδιά και συγγενείς τους να στρατευτούν στην τζιχάντ. Οσο για το Διαδίκτυο, κύριο πλέον μέσο στρατολόγησής τους, η πρώην υπουργός Ασφάλειας Λέιντι Νέβιλ-Τζόουνς πρότεινε τη χρηματοδότηση ομάδων που θα αντιπαρατεθούν στην προπαγάνδα των εξτρεμιστών στα κοινωνικά μέσα. «Πρέπει να είμαστε πολύ πιο αποτελεσματικοί στο να αποθαρρύνουμε τους νέους να πηγαίνουν να πολεμούν με τζιχαντιστές».
