Της Χριστίνας Πάντζου

 

Το Ισλαμικό Κράτος έχει μια σχολαστικά επεξεργασμένη στρατηγική με «γυναικείου περιεχομένου» μηνύματα σε tweets, blogs και ιστότοπους, έργο που σε μεγάλο βαθμό έχουν αναλάβει Δυτικές παντρεμένες με τζιχαντιστές. Προσπαθούν να πείσουν τις «αδελφές» τους σε Ευρώπη και Αμερική να στρατευτούν στο «πραγματικό Ισλάμ». Αποφεύγοντας τις βάρβαρες σκηνές των προπαγανδιστικών βίντεο του Ι.Κ. με αποκεφαλισμούς, μαζικές εκτελέσεις, σταυρώσεις «αποστατών» και βάρβαρες «τιμωρίες των προδοτών», μιλούν για την «ευτυχία της ισλαμικής οικογένειας» όπου η συνεισφορά τους στον «αγώνα» θα είναι μέσω της «τιμής της γέννησης και ανατροφής νέων μαχητών για το Ισλάμ», όπως δείχνει η έρευνα του SITE Intel. Group, αμερικανικής οργάνωσης που παρακολουθεί τη διαδικτυακή δράση των τρομοκρατών.

 

Μία από αυτές, με το παρωνύμιο «Πουλί του Παραδείσου» αναρτά στο tumblr γελοίες μελό αφίσες και φωτογραφίες με καρδούλες μιλώντας για τις ρομαντικές στιγμές που περιμένουν τις «αδελφές» της όταν έρθουν στο Χαλιφάτο και τη «γαλήνη» που θα νιώσουν. «Πώς μπορείς να μη θέλεις να παράξεις απογόνους που, Θεού θέλοντος, θα είναι μέρος της μεγάλης ισλαμικής αναβίωσης;», γράφει η Ουμ Λαΐτ, από τις πιο δραστήριες στο twitter (με 2.000 ακόλουθους τον Απρίλιο), που δηλώνει Βρετανίδα παντρεμένη με μαχητή. Στο online ημερολόγιό της προσφέρει οδηγίες για τις επίδοξες νύφες της Δύσης και tips για όσες πρόκειται να ταξιδέψουν: πόσο να κάθονται σε κάθε πόλη, πώς να βρίσκουν τις επαφές τους, πώς να παρακάμψουν την απαγόρευση να ταξιδέψουν χωρίς άντρα κηδεμόνα, ακόμη και τι να παίρνουν μαζί τους («Εν όψει του γάμου, καλό είναι να φέρετε είδη για μακιγιάζ, κοσμήματα, γιατί εδώ δεν υπάρχει απολύτως τίποτα»). Πολυγραφότατη είναι και η Ουμ Χαρίθα, μια 20χρονη Καναδή, χήρα μαχητή, που διαδίδει online την «καλοσύνη» που συναντά γύρω της, αναρτά φωτογραφίες του «νέου καταστήματος ισλαμικών ρούχων για γυναίκες» και ευγνωμονεί το Ι.Κ. που της προσφέρει μηνιαίο εισόδημα.

 

Το Διεθνές Κέντρο Μελέτης του Ριζοσπαστισμού (ICSR) έχει καταγράψει τουλάχιστον 28 Δυτικές που είναι ιδιαίτερα ενεργές στα κοινωνικά μέσα των τζιχαντιστών. Η προσπάθειά τους φαίνεται πως στέφεται με επιτυχία αφού, σύμφωνα με αναλυτές του SITE, έχουν στήσει ένα αποτελεσματικότατο δίκτυο που στρατολογεί Δυτικές με προορισμό τη Συρία. Τον Απρίλιο δύο Αυστριακές 15 και 16 ετών εξαφανίστηκαν από τη Βιέννη και η Interpol βρήκε τα ίχνη τους στη Συρία. Εκεί πήγαν τον Μάιο για να γίνουν «νύφες μαχητών» οι 16χρονες δίδυμες Σάλμα και Ζάχρα Χαλάν από το Μάντσεστερ. Λίγο αργότερα μια Γαλλίδα φοιτήτρια σομαλικής καταγωγής έφυγε με το 15 μηνών βρέφος της για το Χαλιφάτο. Και δεκάδες, κυρίως έφηβες, έχουν συλληφθεί προτού περάσουν τα σύνορα σε Βρετανία, Γαλλία, Ισπανία… Ο ακριβής αριθμός τους είναι άγνωστος, αλλά σύμφωνα με το ICSR αποτελούν περίπου το 18% των ξένων μαχητών.

 

………………………………………………………………………………………

 

Γραφεία «νυφών», απαγωγές και πωλήσεις

 

300 γυναίκες των Γεζήδων φέρονται να έχουν πωληθεί σαν λάφυρα πολέμου

 

Η «μάχη» για τις μαζικές γέννες των μελλοντικών μουτζαχεντίν οργανώνεται μεθοδικά. Τον Ιούλιο το Ι.Κ. άνοιξε το πρώτο «γραφείο γάμου» στο Αλ Μπαμπ, στα βόρεια του Χαλεπιού, για να «προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ανύπαντρες και χήρες που επιθυμούν να παντρευτούν μαχητές του Ι.Κ.». Οι ενδιαφερόμενες δηλώνουν όνομα και διεύθυνση κι έπειτα «οι αντάρτες θα χτυπήσουν την πόρτα του σπιτιού τους και θα τις ζητήσουν σε γάμο επίσημα». Ως επιπλέον κίνητρο, ο ηγέτης του Ι.Κ., Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, προ ημερών ανακοίνωσε πως προσφέρει επιδόματα στους μαχητές του για να παντρευτούν, ανάμεσά τους βοήθημα στέγης και μια «προίκα» 1.200 δολαρίων.

 

Καθώς η πειθώ δεν αρκεί, πολλές γυναίκες αναγκάζονται με τη βία να παντρευτούν ή να γίνουν σεξουαλικές σκλάβες. Σύμφωνα με καταγγελία του Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που επιβεβαιώθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Αραμπίγια, τουλάχιστον 300 γυναίκες των Γεζήδων που είχαν απαχθεί από τους εξτρεμιστές του Ισλαμικού Κράτους κατά την επέλασή τους στο βόρειο Ιράκ, φέρονται να έχουν πωληθεί σαν λάφυρα πολέμου. Το Παρατηρητήριο έχει επιβεβαιώσει 27 περιπτώσεις κατά τις οποίες μαζικά απαχθείσες έχουν πωληθεί ως σύζυγοι σε αντάρτες του Ι.Κ. έναντι 1.000 δολαρίων καθεμία, αφού, εννοείται, υποχρεώθηκαν να ασπαστούν τον ισλαμισμό.

 

Η ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για τα θέματα βίας κατά των γυναικών, Ρασίντα Μαντζού, επιβεβαίωσε ότι έχει λάβει αναφορές για απαγωγές εκατοντάδων γυναικών και κοριτσιών, προσθέτοντας πως έφηβες έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά και γυναίκες παραδόθηκαν ή πωλήθηκαν σε μαχητές του Ι.Κ. ως σκλάβες. Και προ ημερών, ο Ιβαν Μρατ, Γεζήδης πρόσφυγας στο βόρειο Ιράκ, κατάγγειλε στην αραβική υπηρεσία του BBC ότι το Ι.Κ. έχει απαγάγει περισσότερες από 2.000 γυναίκες από διάφορους οικισμούς. «Κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν, αλλά είναι βέβαιο ότι αυτοί οι ανελέητοι μαχητές τις πήραν ως σεξουαλικές σκλάβες, λάφυρα πολέμου κατά τη διεστραμμένη αντίληψή τους για το Ισλάμ. Μια νέα τηλεφώνησε από το κινητό της σε ξάδελφό της και είπε ότι οι αντάρτες συγκέντρωσαν τις συμμαθήτριές της στο σχολείο και κάθε τόσο έρχονταν και έπαιρναν δυο-τρεις».

 

…………………………………………………………………………………

 

Πολιορκημένες από τον τρόμο στη Μοσούλη

 

«Στη Μοσούλη ζούμε σε ένα καθεστώς φόβου για την κτηνωδία του Ι.Κ. και αβεβαιότητας μη ξέροντας πότε και αν η ιρακινή κυβέρνηση ή οι διεθνείς δυνάμεις θα τους διώξουν από εδώ». Στο γράμμα που έστειλε στον Guardian, η 36χρονη Κούρδη Λαϊλά περιγράφει το καθημερινό μαρτύριο των γυναικών και των οικογενειών, σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι, που δεν κατάφεραν να διαφύγουν από την πόλη όταν τον Ιούνιο καταλήφθηκε από τους τζιχαντιστές. «Παραμένω κλεισμένη στο σπίτι για να αποφύγω κάθε επαφή με τους αντάρτες. Οι μέρες είναι μεγάλες και ζεστές με τη θερμοκρασία να φτάνει τους 48 βαθμούς. Τα βράδια είναι χειρότερα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε αυτή την πόλη. Σήμερα τη νιώθω ξένη. Δούλεψα όλη μου τη ζωή για να σπουδάσω, να πάρω πτυχία και ολοκλήρωνα το μεταπτυχιακό μου όταν το Ι.Κ. μπήκε στην πόλη. Από τον επόμενο μήνα μάς είναι απαγορευμένο να πάμε στο πανεπιστήμιο. Τόσες σπουδές για να μας φέρουν πίσω σε ζοφερούς χρόνους και σε εποχή σκλαβιάς ένοπλοι άντρες». Οι περισσότερες γυναίκες που σαν τη Λαϊλά έμειναν στη Μοσούλη είχαν να φροντίσουν οικογένειες, μικρά παιδιά, ηλικιωμένους και αρρώστους που δεν μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα. Τώρα ζουν σε μια κόλαση, αναγκασμένες να ακολουθήσουν τους μεσαιωνικούς νόμους του Ι.Κ. για να έχουν κάποια ελπίδα ότι μπορεί να διασωθούν από τη βία τους. «Τώρα πρέπει να καλύπτουμε το πρόσωπό μας. Δεν μας επιτρέπουν να βγούμε από το σπίτι χωρίς άντρα “φύλακα”… Ακούμε για γυναίκες που αρπάζονται από άντρες του Ι.Κ. για να γίνουν “σύζυγοί” τους… για κλειτοριδεκτομές, για κορίτσια που πωλούνται σε αγορές… Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος: ότι μια μέρα αυτοί οι απρόσωποι ανώνυμοι άντρες θα εισβάλουν σπίτι μας και θα πάρουν εμένα ή κάποια αδελφή μου. Δεν μιλάμε γι’ αυτό, λες και το να ξεστομίσουμε τον μεγαλύτερό μας φόβο θα έβαζε σε πειρασμό τη μοίρα».