Του Γιώργου Τσιάρα

Τα γαλλικά σατιρικά ΜΜΕ κάνουν…πάρτι γελοιοποιώντας σε καθημερινή βάση τον μουρντάρη πρόεδρο (όπως βλέπετε και από το σκίτσο του περιοδικού Fluide Glacial, που κάνει θραύση στο διαδίκτυο).

Οπως ανακοίνωσε η γαλλική προεδρία, βομβαρδιστικά Rafale πραγματοποίησαν χθες το πρωί τα πρώτα αεροπορικά πλήγματα της στο βορειοανατολικό Ιράκ, καταστρέφοντας μια «αποθήκη επιμελητείας» των εξτρεμιστών του «Ισλαμικού κράτους». «Ο στόχος επλήγη και καταστράφηκε πλήρως», αναφέρει η ανακοίνωση.

Το θεαματικό χτύπημα ήρθε πάνω στην ώρα: η δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου έχει πέσει στα Τάρταρα, μετά τη δημοσίευση του βιβλίου της πρώην συντρόφου του, Βαλερί Τριερβελέρ, αλλά και την ανοιχτή σύγκρουση με την αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που εκφράστηκε και εμπράκτως μέσα από τη μη χορήγηση ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση Βαλς από 36 βουλευτές του κόμματος στην ψηφοφορία της περασμένης Τρίτης.

Μετά και την υπουργοποίηση του πρώην τραπεζίτη, Εμανουέλ Μακρόν, οι «αντάρτες» βουλευτές του PS αποκαλούν ανοιχτά «σοσιαλφιλελευθερη» και «δεμένη στο άρμα της Γερμανίας» την κυβέρνηση των Ολάντ και Βαλς –και ο πρόεδρος κάνει ό,τι μπορεί για να τους δικαιώσει: στη μαραθώνια συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε την Πέμπτη παρουσία 350 δημοσιογράφων, ο Ολάντ πήρε το ύφος του μεγάλου ηγέτη και έδειξε αποφασισμένος να προχωρήσει μαζί με τη Γερμανία σε περαιτέρω εμβάθυνση της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», αποδεχόμενος την ανάδειξη μιας Ευρώπης «πολλών ταχυτήτων» υπό γαλλογερμανική ηγεμονία.

«Η Γαλλία είναι έτοιμη για νέες πρωτοβουλίες. Οχι για το ξήλωμα των Συνθηκών, αλλά για να προπορευτεί (sic) μαζί με τη Γερμανία. (…) Είμαστε έτοιμοι να πούμε ότι υποστηρίζουμε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, στην οποία το γαλλο-γερμανικό ζεύγος να έχει το προβάδισμα, ιδιαίτερα στο θέμα της ενεργειακής μετάβασης», είπε ο Ολάντ. Ταυτόχρονα, βέβαια, «θυμήθηκε» ότι ο πιο μεγάλος κίνδυνος για τη Γαλλία είναι η αυξανόμενη ανεργία. Και ποιες είναι οι λύσεις που προκρίνει; «Εκείνο που πρωτεύει είναι η μείωση του κόστους εργασίας, η μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις ώστε να μπορέσουν να επενδύσουν και να κάνουν προσλήψεις, αλλά και μειώσεις των φόρων και στα νοικοκυριά, ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη ζήτηση και εξισορρόπηση της γαλλικής οικονομίας». Με άλλα λόγια, σοσιαλιστική κυβέρνηση με συνταγές… Μίλτον Φρίντμαν!

Η μοναδική ουσιαστική προσπάθεια του Ολάντ να πάρει κάποιες αποστάσεις από τη γερμανική πολιτική λιτότητας ήταν η παράταση που ζητάει στην προθεσμία που έχει η Γαλλία για να μειώσει το έλλειμμά της στο 3%, όπως απαιτεί πιεστικά η κυρία Μέρκελ: «Στη συνάντηση κορυφής της 24ης Οκτωβρίου θα εξηγήσω ότι το δημόσιο έλλειμμα δεν είναι η βασική προτεραιότητα (…) Θα πρέπει βέβαια να παρουσιάσουμε μια μειωτική τάση, γιατί δεν δεχόμαστε την αύξηση του χρέους, πρωτεύουν όμως η απασχόληση, η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα (…) Δεν είναι δυνατόν δύο τόσο κοντινές και παρόμοιες οικονομίες να έχουν τέτοια αποτελέσματα στο ισοζύγιο του εξωτερικού εμπορίου: η Γερμανία έχει ένα πλεόνασμα 150 δισ. ευρώ, ενώ η Γαλλία έχει έλλειμμα κοντά στα 60 δισ. Θα πρέπει να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο», πρόσθεσε ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων.

Που πάντως δεν φαίνεται να πείθει, παρά την επικοινωνιακή «αντεπίθεση»: σε τελευταία δημοσκόπηση, το 54% επιθυμεί από τον Ολάντ «να προχωρήσει σε διάλυση της Εθνοσυνέλευσης» και να προκηρύξει εκλογές, πριν καλά καλά συμπληρώσει τη μισή θητεία του! Την ίδια στιγμή, μόνο το 13% (αρνητικό ρεκόρ από καταβολής μετρήσεων!) εγκρίνει την πολιτική του, ενώ το 71% των Γάλλων δεν θέλει να τον ξαναδεί ούτε καν… υποψήφιο στις επόμενες εκλογές! Θα μπορέσει, άραγε, ένας μακρινός πόλεμος κατά του «ισλαμικού κινδύνου» να γιατρέψει τις βαθιές συντροφικές -με τη διπλή έννοια- πληγές του Ολάντ;