Του Γιώργου Τσιάρα
Την ίδια στιγμή που ο Αιγύπτιος πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι, με την ιδιότητα του κορυφαίου προστάτη των Παλαιστινίων, παζάρευε στο Κάιρο με τη Χίλαρι Κλίντον τους όρους της εύθραυστης εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς -με αντάλλαγμα την πολυπόθητη οικονομική βοήθεια της υπερδύναμης και το νέο «αναπτυξιακό» δάνειο 4,8 δισ. δολαρίων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου- στους δρόμους της μεγαλούπολης χιλιάδες ακτιβιστές συγκρούονταν ξανά για τρίτη συνεχόμενη ημέρα με την αιγυπτιακή αστυνομία, ενώ τα τοπικά γραφεία του «Αλ Τζαζίρα» παραδίδονταν στις φλόγες, λόγω της υπερβολικά «φιλικής» στάσης του τηλεοπτικού σταθμού προς τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Ποιο ήταν το πραγματικό μήνυμα που μετέφερε η επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας προς το Κάιρο; Ολα δείχνουν πως η Χίλαρι ήταν ξεκάθαρη: ή πιέζετε τη Χαμάς να αποδεχτεί τους όρους της εκεχειρίας ή το αμερικανικό Κογκρέσο δεν πρόκειται να εγκρίνει το «τσέκι» της οικονομικής βοήθειας.
Αντί «προκαταβολής», μάλιστα, ταυτόχρονα σχεδόν με την υπογραφή της (διάτρητης) εκεχειρίας ανακοινώθηκε και η «αρχική συμφωνία» του ΔΝΤ με την Αίγυπτο για την παραχώρηση δανείου ύψους 4,8 δισ.
Οπως αναφέρουν οι Financial Times, η συμφωνία με την οποία το Κάιρο ελπίζει ότι θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην οικονομία της και θα βοηθήσει στην επιστροφή των ξένων επενδύσεων, είναι απαραίτητη για να ανοίξει ο δρόμος προς ένα ευρύτερο πακέτο οικονομικής στήριξης από πολλούς εξωτερικούς «χορηγούς», το οποίο ανέρχεται στα 14,5 δισ. δολάρια – μαζί, φυσικά, με το δάνειο του ΔΝΤ.
Στην ανακοίνωση αναφέρεται μάλιστα πως το Κάιρο συμφώνησε με το Ταμείο σε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων διάρκειας 22 μηνών που στοχεύει στην αντιμετώπιση των «διαρθρωτικών ανισορροπιών» στον αιγυπτιακό προϋπολογισμό: όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, στη γλώσσα του ΔΝΤ, ένα πρόγραμμα ακόμα μεγαλύτερων περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, με παράλληλη επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησης κρατικών υπηρεσιών και ακόμη μεγαλύτερη «απελευθέρωση» της έτσι κι αλλιώς… μεσαιωνικής αιγυπτιακής αγοράς εργασίας.
Στα νέα επεισόδια που σημειώθηκαν τις τελευταίες μέρες στο κέντρο του Καΐρου τραυματίστηκαν περισσότεροι από 60 νεαροί διαδηλωτές, ενώ δεκάδες άλλοι συνελήφθησαν.
Τη νύχτα της Δευτέρας, και ενώ η κυβέρνηση Μόρσι άπλωνε το κόκκινο χαλί στο αεροδρόμιο για να υποδεχτεί τη Χίλαρι, εκατοντάδες νεαροί επιτέθηκαν με πέτρες και βόμβες μολότοφ στις αστυνομικές δυνάμεις που φρουρούσαν το κτίριο του υπουργείου Εσωτερικών.
Είχε προηγηθεί μεγάλη διαδήλωση για την πρώτη επέτειο από τις αιματηρές ταραχές που ξέσπασαν πέρσι εκεί, με βασικό αίτημα την άμεση τιμωρία των υπευθύνων για τους 41 νεκρούς των συγκρούσεων της 20ής Νοεμβρίου 2011, όταν η χούντα των στρατηγών που «αντικατέστησε» τον Μουμπάρακ διέταξε τη βίαιη καταστολή του συγκεντρωμένου πλήθους- ένα ακόμη παλλαϊκό αίτημα που «μπήκε στο ράφι», μετά την εκλογή των «Αδελφών» στην κυβέρνηση.
Η οργή κατά της Αδελφότητας ξέσπασε χτες το μεσημέρι στο κτίριο που στεγάζει το αλ Τζαζίρα, με προνομιακή θέα στην αιματοβαμμένη πλατεία Ταχρίρ. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι «ταραχοποιοί» που πυρπόλησαν το κτίριο κραύγαζαν συνθήματα κατά της κυβέρνησης και του καναλιού που, όπως λένε, στηρίζει «τυφλά» την κυβέρνηση Μόρσι.
Η μεγάλη αραβική χώρα «βράζει», καθώς μεγάλα τμήματα της αιγυπτιακής κοινής γνώμης – και ιδιαίτερα τα πιο προοδευτικά κομμάτια της νεολαίας, που πρωταγωνίστησαν στις περσινές συγκρούσεις της «Αραβικής Άνοιξης» στην πλατεία Ταχρίρ – νιώθουν ήδη προδομένα από την «ρεαλιστική» πολιτική της κυβέρνησης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Και για την έντονη αυτή δυσαρέσκεια, που πλέον εκδηλώνεται με βίαιους τρόπους, δεν ευθύνεται μόνον η -αμιγώς διπλωματική, αλά… Μουμπάρακ – αντίδραση του Καΐρου στη νέα ισραηλινή επίθεση κατά της Γάζας, αλλά και η εμφανής αδυναμία της κυβέρνησης Μόρσι να προχωρήσει σε μια εις βάθος κάθαρση του στρατού και της αστυνομίας από τους φονιάδες και βασανιστές του παλαιού καθεστώτος, που παραμένουν σε μεγάλο ποσοστό ανέγγιχτοι στις θέσεις τους.
Ταυτόχρονα, η συνεχής επιδείνωση της αιγυπτιακής οικονομίας προκαλεί ασφυξία σε εκατομμύρια νοικοκυριά, που πίστεψαν – και ψήφισαν – τον Μόρσι και τους μετριοπαθείς ισλαμιστές «Αδελφούς», ελπίζοντας σε σύντομη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου.
Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν συνέβη – αφού οι πραγματιστές «Αδελφοί» δεν δείχνουν διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε ριζικές αλλαγές που θα ανατρέψουν τη σημερινή αγρίως καπιταλιστική και άνιση οικονομική πραγματικότητα.
Αν εξαιρέσει κανείς τις συλλήψεις και τις δίκες-εξπρές μιας χούφτας επιχειρηματιών που διαπλέκονταν άμεσα με την οικογένεια Μουμπάρακ, όλοι οι υπόλοιποι «εθνικοί εργολάβοι» και βιομήχανοι παραμένουν στις θέσεις τους, πανίσχυροι και κυρίως ζάμπλουτοι, ενώ δεκάδες εκατομμύρια Αιγύπτιοι εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες απόλυτης ένδειας.
Αντίθετα, η κυβέρνηση Μόρσι εξαντλεί την αυστηρότητά της στα μέλη των οργανώσεων της Αριστεράς, τους συνδικαλιστές και –φυσικά– τους πάμφτωχους «καταπατητές» δημόσιας γης.
Σε μια τέτοια επιχείρηση της στρατιωτικής αστυνομίας για την «ανακατάληψη» του μικρού νησιού Κουρσαγιά, στον Νείλο, στις 18 του μηνός, ένας 20χρονος «καταληψίας» ψαράς σκοτώθηκε από σφαίρες, δεκάδες -ανάμεσα τους και ανήλικα παιδιά- τραυματίστηκαν και περισσότεροι από 25 κακοποιήθηκαν κατά την διάρκεια της σύλληψής τους, για να οδηγηθούν στη συνέχεια ενώπιον στρατοδικείων.
