Γράμμα από τα ξένα
ΒΕΡΟΛΙΝΟ Του Ανταποκριτή μας ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Ας κάνουμε τον συνήγορο του διαβόλου. Να μπούμε για λίγο στη θέση των Γερμανών, ειδικότερα στη θέση του μέσου Γερμανού που ζει την κρίση μας, χωρίς να έχει εξειδικευμένες γνώσεις και δεν ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα.
Οι Γερμανοί λοιπόν τις τελευταίες δυο δεκαετίες πέρασαν κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Η ανεργία ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, οι μισθοί καθηλωμένοι, λαϊκά στρώματα φτωχοποιήθηκαν, η οικονομία πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Μέχρι που η κυβέρνηση Σρέντερ, Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων, έβαλε σε εφαρμογή το μεταρρυθμιστικό σχέδιο «Ατζέντα 2010». Ενα είδος μνημονίου ανάλογου με των δικών μας, που προέβλεπε σαρωτικό κύμα μεταρρυθμίσεων και περικοπών, κυρίως του κοινωνικού κράτους, οι βάσεις του οποίου όμως παρέμειναν ζωντανές.
Πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που μας ζητάνε να κάνουμε εμείς τώρα, τις έχουν κάνει εδώ και χρόνια στη Γερμανία. Δεν ζητάνε κάτι που δεν έχουν εφαρμόσει οι ίδιοι. Μόνο που το μνημόνιο αυτό επιβλήθηκε στους Γερμανούς από Γερμανούς και όχι από έξω. Το σχέδιο αυτό είχε μεγάλο πολιτικό κόστος, ειδικά για τους Σοσιαλδημοκράτες. Πολιτικό κόστος που ακόμη το πληρώνουν. Χαρακτηριστικά να πούμε ότι μόνο το έτος 2006, 300.000 Γερμανοί μετανάστευσαν στο εξωτερικό για να βρουν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το μεταναστευτικό κύμα ακόμη δεν έχει σταματήσει. Οταν οι μεταρρυθμίσεις άρχισαν να αποδίδουν με την οικονομία να ξυπνάει και πάλι, ήταν ήδη αργά για τους Σοσιαλδημοκράτες που έχασαν την εξουσία.
Η Ανγκελα Μέρκελ δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά. Τα βρήκε όλα έτοιμα και έδρεψε τους καρπούς. Ολοι ξέρουμε τώρα πού βρίσκεται η γερμανική οικονομία. Είναι πολύ δύσκολο, λοιπόν, τώρα για τους Γερμανού πολιτικούς να πουν στους πολίτες ότι «οι θυσίες που κάνατε τόσα χρόνια δεν χρειάζονταν». Να τους εξηγήσουν γιατί πρέπει να βοηθηθούν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, που όταν εκείνοι έσφιγγαν το ζωνάρι, στην Ελλάδα και αλλού στοίβαζαν χρέη και περνούσαν ζωή χαρισάμενη με δανεικά χρήματα. Να τους πουν τώρα «ξέρετε η λύση είναι εύκολη, θα τυπώσουμε χρήμα όπως κάνουν οι Αμερικανοί, θα βγάλουμε και ευρωομόλογα, θα κουρέψουμε το ελληνικό χρέος χάνοντας μεγάλο μέρος αυτών που τους δανείσαμε και θα περάσουμε όλοι μαζί ζωή και κότα». Την ίδια ώρα που η Ευρώπη χάνει συνεχώς την ανταγωνιστικότητά της μπροστά στους γίγαντες των αναδυόμενων οικονομιών.
Ηδη η δυσαρέσκεια σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι έντονη. Πολλοί ζητούν την επιστροφή στο μάρκο. Δεν θέλουν να συνεχίσουν σε ένα κοινό νόμισμα με άλλους λαούς, που κατά την αντίληψή τους δεν κάνουν τίποτα για να βγουν από το τέλμα, περιμένουν από τη βοήθεια ξένων και από πάνω τους βρίζουν. Δεν εξετάζουμε αυτή τη στιγμή εάν είναι σωστές αυτές οι απόψεις. Το κλίμα σάς μεταφέρω. Ενα κλίμα που έχουν αρχίσει να μυρίζονται κάποιοι ευρωσκεπτικιστές υπερσυντηρητικοί και βάζουν σιγά σιγά μπροστά τα σχέδιά τους.
Ηδη προχθές δόθηκε στη δημοσιότητα η ιδρυτική διακήρυξη του νέου κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμάνια» που στόχο του έχει τη διάλυση της ευρωζώνης και την επιστροφή στο μάρκο. Και δεν πρόκειται για κάτι τυχαίο. Τη διακήρυξη αυτήν υπογραφούν γνωστά ονόματα διανοουμένων, τραπεζιτών, επιχειρηματιών, εκδοτών της γερμανικής συντηρητικής παράταξης. «Ο λαός δεν θέλει το ευρώ, κουράστηκε να κάνει θυσίες και τα χρήματά του να πηγαίνουν σε πακέτα σωτηρίας, που μόνο σωτηρία δεν φέρνουν στους λαούς της Νότιας Ευρώπης. Από εδώ και πέρα ο καθένας μόνος του, να δούμε και τι πουλιά μπορεί να πιάσει η κάθε χώρα» λένε.
Τους δίνουν θάρρος και εκλογικές νίκες όπως του Γκρίλο στην Ιταλία, που κι αυτός δεν θα είχε πρόβλημα να γυρίσει η χώρα του στη λιρέτα. Βρισκόμαστε μπροστά στην αρχή διάλυσης του ευρώ; Θα αντέξει η ευρωζώνη; Εάν διαλυθεί η ευρωζώνη, θα διαλυθεί και η Ε.Ε.; Ερωτήματα που θα απαντηθούν μέσα στα επόμενα πολύ κρίσιμα για το μέλλον της Ευρώπης χρόνια.
