Η «φιλάνθρωπη» πατέντα έχει βρει αρκετούς μιμητές στο Βερολίνο, μία από τις πρωτεύουσες της Ευρώπης που δέχεται κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό οικονομικών μεταναστών, οι οποίοι συνήθως εργάζονται για ψίχουλα, χωρίς περίθαλψη και χωρίς να μιλούν γερμανικά
Της Βίκυς Καπετανοπούλου
Χρυσές δουλειές στο Βερολίνο κάτω από τη μύτη τής φράου Μέρκελ κάνουν διεθνείς επενδυτικές εταιρείες, που… ψωνίζουν μαζικά φτηνά ακίνητα στη γερμανική πρωτεύουσα τα τελευταία χρόνια και -με τη συνδρομή αδίστακτων μεσαζόντων και off shore επιχειρήσεων- εκμεταλλεύονται με τον πιο κυνικό τρόπο τους φτωχούς και τους αδύναμους, κυρίως οικονομικούς μετανάστες από τη νοτιοανατολική Ευρώπη. Τα γραφεία τους έχουν έδρα σε μέρη όπου τα πολλά λεφτά γίνονται περισσότερα: στο Λουξεμβούργο, στο Σίτι του Λονδίνου, στη λίμνη της Γενεύης.
Οι «μπίζνες» τους και τα κερδοφόρα «ντιλ» δισεκατομμυρίων ευρώ δεν γνωρίζουν σύνορα: εκτείνονται από την Ασία και την Αφρική ώς την ευρωπαϊκή μας γειτονιά. Μόνο στο Βερολίνο έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία τους πάνω από 6.000 διαμερίσματα μέχρι σήμερα, όπως αποκαλύπτει εκτενές ρεπορτάζ του περιοδικού «Spiegel». Σ’ ένα απ’ αυτά μένει η Ναργκίτα από τη Ρουμανία, που έφτασε στη Γερμανία μαζί με τα τρία παιδιά της το φθινόπωρο του 2011 προς αναζήτηση δουλειάς και μιας καλύτερης ζωής…
Η 27χρονη Ρομά δεν γνώρισε ποτέ τους ιδιοκτήτες του τρισάθλιου σπιτιού, που νοίκιαζε προς 705 ευρώ τον μήνα. Στο ισόγειο διαμέρισμα των 33 τ.μ. η θέρμανση δεν λειτουργεί, οι τοίχοι είναι γεμάτοι μούχλα, η τουαλέτα μονίμως χαλασμένη, οι αρουραίοι εξαφανίζονται μόνο με μεγάλες δόσεις ποντικοφάρμακου. Για πολύ καιρό, η ανυποψίαστη Ναργκίτα νόμιζε ότι σπιτονοικοκύρης της ήταν ο Μάρκους Χάρστελ, πρόεδρος μη κερδοσκοπικού συνδέσμου, του Anker, που ίδρυσε στο Βερολίνο το 2010 με σκοπό να «διαχειρίζεται» ακίνητη περιουσία ιδιοκτησίας διεθνών επενδυτών, προς όφελος ευάλωτων κοινωνικών ομάδων: πρώην κρατουμένων, αστέγων κι ως επί το πλείστον μεταναστών.
Στην πραγματικότητα, όμως, πίσω απ’ αυτή τη βιτρίνα κρυβόταν ένα απάνθρωπο κύκλωμα απατεώνων και μπράβων, που όχι μόνο προμήθευαν με υποψήφια θύματα τους διεθνείς κερδοσκόπους της αγοράς ακινήτων, αλλά χρέωναν τους ενοικιαστές με πολλαπλάσια μισθώματα απ' όσα δήλωναν στους αληθινούς ιδιοκτήτες, βάζοντας στην τσέπη τεράστια ποσά μαύρου χρήματος.
33 τ.μ. για 705 ευρώ τον μήνα
Η Ναργκίτα πλήρωνε κάθε μήνα με μετρητά κι απέραντη ευγνωμοσύνη τον «σωτήρα» της, αγνοώντας ότι το ενοίκιο που εκείνος απέδιδε ήταν μόλις 182 ευρώ! Οσοι καθυστερούσαν τις πληρωμές, αντιμετώπιζαν αρχικά τα… πρωτοπαλίκαρα του Χάρστελ και στη συνέχεια την έξωση, με πρόστιμο την αναγκαστική παρακράτηση σύσσωμης της φτωχικής οικοσκευής και των επίπλων του εκάστοτε ενοικιαστή. Το κερασάκι στην τούρτα; Εκτός από στυγνός κομπιναδόρος και φοροφυγάς, ο Χάρστελ καταλήστευε διπλά το γερμανικό κράτος, καθώς ήταν δηλωμένος στα μητρώα ως «εθελοντής» μάνατζερ κι έτσι εισέπραττε παράνομα επίδομα μακροχρόνια ανέργου…
Ο σύνδεσμος Anker είχε αναλάβει από την εταιρεία διαχείρισης ακίνητων Helvetica την υπενοικίαση 73 διαμερισμάτων στο Βερολίνο, που είχαν μείνει στα αζήτητα εξαιτίας της ανύπαρκτης συντήρησής τους, την οποία είχε αναλάβει ο Χάρστελ και της υποβαθμισμένης γειτονιάς, στην οποία βρίσκονται.
Επενδυτές me offshore
Η Helvetica ανήκει σε όμιλο διεθνών επενδυτικών εταιρειών, που εδράζονται στη Σιγκαπούρη, την Καραϊβική αλλά και σε ευρωπαϊκούς φορολογικούς παραδείσους, όπως η βρετανική νήσος του Μαν. Κάποιοι από τους συνεταίρους της Helvetica είναι καταξιωμένοι παίκτες στο παγκοσμιοποιημένο καζίνο του σύγχρονου καπιταλισμού. Ενας απ’ αυτούς είναι ο Πολ Μακ Ντόναλντ. Ο 60χρονος Σκοτσέζος είναι χρηματιστής με δραστηριότητες στο Κατάρ, την Ιαπωνία και σε αφρικανικές χώρες με πλούσιο ορυκτό πλούτο. Η «ακρίδα», όπως τον χαρακτηρίζει το «Spiegel», ανακάλυψε το 2005 μια νέα και πολλά υποσχόμενη πηγή γρήγορου κι εύκολου πλουτισμού στην καρδιά, μάλιστα, της Ευρώπης: την αγορά ακινήτων στο Βερολίνο -με διαφορά η φτηνότερη από άλλες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Ο υπερχρεωμένος δήμος-κρατίδιο ξεπουλούσε ολόκληρα κτιριακά συγκροτήματα σε καλή τιμή.
Ο Μακ Ντόναλντ ένωσε τις δυνάμεις του με τον Λέοναρντ Ο’Μπράιεν, ιδρυτή της εταιρείας Epicure Berlin Property, με έδρα επίσης τη νήσο του Μαν και αρχικό κεφάλαιο 125 εκατομμύρια ευρώ! Οι δύο άνδρες έπεισαν ιδιώτες επενδυτές, κυρίως από το Σίτι του Λονδίνου κι αραβικές χώρες, να τους εμπιστευτούν μεγάλα χρηματικά ποσά και, σε συνδυασμό με τραπεζικό δανεισμό ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ, βγήκαν για… ψώνια στη γερμανική πρωτεύουσα.
Μέσα σ’ έναν χρόνο δημιούργησαν μια μικρή αυτοκρατορία ακινήτων για τους πελάτες τους: 240 πολυκατοικίες, άλλες πολυτελείς σε πλούσιες συνοικίες κι άλλες «τριτοκοσμικές» σε παρακμάζουσες γειτονιές της πόλης. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει το κτίριο όπου μένει η Ναργκίτα με τα παιδιά της, το οποίο εξαγοράστηκε το 2006 προς 897.112 ευρώ. Μόνον από τα διαμερίσματα, που είχε αναθέσει στον Χάρστελ, η Helvetica είχε προϋπολογίσει έσοδα από ενοίκια ύψους 250.000 ευρώ τον χρόνο.
Το καμπανάκι χτύπησε όταν η απληστία του «κοινωνικά ευαίσθητου» διαχειριστή ξεπέρασε κάθε όριο κι η εταιρεία πήρε «μυρωδιά» ότι δεν της απέδιδε τα αστρονομικά μισθώματα που εισέπραττε, ούτε συντηρούσε τα ακίνητα, όπως προέβλεπε η συμφωνία. Παρότι τον Ιανουάριο του 2012 διέκοψε τη συνεργασία τους και τον Μάρτιο κατέθεσε μήνυση εναντίον του, το δικαστήριο δεν ολοκλήρωσε τη διερεύνηση της υπόθεσης κι ο Χάρστελ συνέχιζε ανενόχλητος να τσεπώνει τα ενοίκια μέχρι και πέρσι τον Νοέμβριο!
Εκπρόσωποι της Helvetica έπαθαν σοκ όταν επισκέφθηκαν την πολυκατοικία της Ναργκίτα τον περασμένο Αύγουστο: το κακοσυντηρημένο κτίριο έμοιαζε πλέον με στρατόπεδο προσφύγων κι οι ένοικοι αρνούνταν να το εγκαταλείψουν, έχοντας προσλάβει μάλιστα και συνηγόρους. Η υπόθεση βρίσκεται ακόμη στα βερολινέζικα δικαστήρια: αντίδικοι ο Μακ Ντόναλντ, που θέλει πάση θυσία να κρατήσει τους ζάπλουτους επενδυτές του ικανοποιημένους κι η Ναργκίτα, έγκυος στο τέταρτο παιδί της, που δεν θέλει να την πετάξουν στον δρόμο.
Η «φιλάνθρωπη» πατέντα έχει βρει αρκετούς μιμητές στο Βερολίνο, μία από τις πρωτεύουσες της Ευρώπης που δέχεται κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό οικονομικών μεταναστών, οι οποίοι συνήθως εργάζονται για ψίχουλα, χωρίς περίθαλψη και χωρίς να μιλούν γερμανικά. Είναι πανεύκολο, λοιπόν, να πέσουν στα χέρια αετονύχηδων και διεθνών «μεσιτικών» εταιρειών, που δεν γνωρίζουν έλεος στο όνομα του κέρδους…
