Στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών, που διεξήχθη το προηγούμενο διήμερο στην Ιταλία, νικητές ήταν -και με το παραπάνω- οι αναμενόμενοι: η πολιτική αβεβαιότητα και η αποχή!
Της Μαργαρίτας Βεργολιά
Μην ήταν το ποδοσφαιρικό ντέρμπι Ρόμα – Λάτσιο που μονοπώλησε την Κυριακή το ενδιαφέρον των Ρωμαίων ψηφοφόρων; Μήπως έφταιγε το -εξαιρετικά άβολο για τύλιγμα και ρίξιμο στη σχισμή της κάλπης- ψηφοδέλτιο των δημοτικών εκλογών στην Αιώνια Πόλη, που ένεκα των 19 υποψήφιων δημάρχων ξεπερνούσε σε μήκος το ένα μέτρο!;
Υποβοήθησε η μύχια βεβαιότητα ότι το πολιτικό ξεκαθάρισμα ούτως ή άλλως θα γίνει στον δεύτερο γύρο των ιταλικών δημοτικών εκλογών, στις 9-10 Ιουνίου; Ή τελικά έχει δίκιο η κρατική τηλεόραση RΑΙ, που έκανε λόγο για «ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα… κόπωσης και δυσπιστίας των ψηφοφόρων έναντι των κομμάτων»;
Οπως και να 'χει, το θέμα είναι ότι στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών, που διεξήχθη το προηγούμενο διήμερο στην Ιταλία, νικητές ήταν -και με το παραπάνω- οι αναμενόμενοι: η πολιτική αβεβαιότητα και η αποχή!
Στη Ρώμη, ένας στους δύο ψηφοφόρους (47,2%) δεν έκανε καν τον κόπο να πάει να ψηφίσει! Σε πανεθνικό επίπεδο, στο σύνολο των 563 δήμων όπου στήθηκαν κάλπες, η προσέλευση ξεπέρασε μετά βίας το 62%, κάνοντας νέα ιστορική «βουτιά» 15 μονάδων…
«Ως προς την κάθετη πτώση της συμμετοχής, οι βολικές εξηγήσεις πλέον δεν αρκούν», σχολίαζε χθες ο αρθρογράφος της Repubblica, Μάρκο Μπρακόνι. «Για να δώσουμε απαντήσεις, θα πρέπει να αποδεχθούμε την πραγματικότητα, όσο ριζοσπαστική κι εάν είναι αυτή. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε, για παράδειγμα, να λέμε ότι οι πολίτες μπούχτισαν με τα κόμματα. Πώς μπορεί να γίνεται αυτό, όταν παρουσιάζονται νέες προτάσεις, εκτός κομματικού συστήματος; Στη Ρώμη, υπήρχε ο υποψήφιος του Κινήματος των 5 Αστέρων, καθώς και ο ανεξάρτητος [επιχειρηματίας] Μαρκίνι. Λοιπόν;».
Με αυτήν ακριβώς την απορία έχουν μείνει πράγματι οι επιτελείς στο αντισυστημικό κίνημα του Μπέπε Γκρίλο… Ο υποψήφιος δήμαρχός τους στη Ρώμη συγκέντρωσε μόλις 12,7% (-8% συγκριτικά με το ποσοστό που τα 5 Αστέρια είχαν συγκεντρώσει στην Αιώνια Πόλη, στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Φεβρουαρίου), ανάγοντας έτσι, κλασικά, την ανάδειξη νέας δημοτικής αρχής στην ιταλική πρωτεύουσα σε αποκλειστική υπόθεση των δύο κομμάτων εξουσίας. Σε πανεθνικό επίπεδο, φαίνεται ότι το Κίνημα των 5 Αστέρων δεν κατάφερε να ξεπεράσει το 15% ούτε σε μία πόλη. Το πιο ηχηρό «χαστούκι» έπεσε στην Τεργέστη.
Παρά το γεγονός ότι οι Γκριλίνι πρωτοστάτησαν στον (ατελέσφορο τελικά) αγώνα των κατοίκων κατά της κατασκευής της υπερταχείας μεταξύ Τορίνο και Λιόν, τα 5 Αστέρια συγκέντρωσαν μόλις 6,6% στην «παρθενική» τους αυτή προσπάθεια να αλώσουν το δημοτικό συμβούλιο της αυτόνομης περιοχής Φρίουλι-Βενετία Τζιούλια. Ούτε το 1/3, δηλαδή, απ' όσες ψήφους είχαν αποσπάσει στην ίδια περιοχή στις βουλευτικές εκλογές, μόλις πριν από τρεις μήνες…
Αρα, «δεν μπορούμε να λέμε ότι φταίει το ντέρμπι, ο καιρός ή η… εποχική γρίπη», συνεχίζει με εμφανώς καυστική διάθεση το άρθρο του ο Μάρκο Μπρακόνι. «Ισως η μόνη σοβαρή σκέψη που μπορούμε να κάνουμε, μπροστά στη θέα των άδειων καθισμάτων και των καταμετρητών ψήφων που ξέμειναν χωρίς αντικείμενο εργασίας, είναι ότι η ρήξη δεν είναι μεταξύ των πολιτών και των κομμάτων, μεταξύ των πολιτών και της πολιτικής ή μεταξύ των ψηφοφόρων και των υποψηφίων».
«Η ρήξη είναι μεταξύ των πολιτών και της δημοκρατίας. Της δημοκρατίας αυτού του είδους», καταλήγει. «Εάν δεν βρούμε τρόπο να γεφυρώσουμε το χάσμα, θα μας καταπιεί. Πολιτική και αντι-πολιτική, κόμματα και κινήματα. Τον καβαλιέρε, τον Επιφάνι [νέο γ.γ. του Δημοκρατικού Κόμματος], τον Μπέπε Γκρίλο. Ολους. Εάν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα απομείνει κανείς»!
Ομως, σε αυτόν τον ξένο πια «αχυρώνα», οι δύο… «γάιδαροι» συνεχίζουν να «μαλώνουν»! Για καθένα από τα επιτελεία των -συγκυβερνώντων κατά τα λοιπά- μεγάλων κομμάτων της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, αυτή η μάχη εντυπώσεων θα πρέπει πάση θυσία να κερδηθεί. Λυδία λίθος τους είναι η Ρώμη, που θα μάθει τελικά τον Ιούνιο ποιος θα είναι ο πρώτος τη τάξει της δημότης.
Θα είναι ο πρώην χειρουργός Ιγκνάσιο Μαρίνο, υποψήφιος με την κεντροαριστερά, που έχει πάρει «κεφάλι» εν όψει του δεύτερου γύρου, συγκεντρώνοντας ποσοστό κοντά στο 43%; Τυχόν νίκη του θα δώσει στον κεντροαριστερό πρωθυπουργό Ενρίκο Λέτα την απαραίτητη πολιτική ώθηση για να συνεχίσει το δύσκολο κυβερνητικό έργο, χωρίς να φοβάται ότι το Δημοκρατικό Κόμμα του θα διαλυθεί..
Ή θα επικρατήσει τελικά ο απερχόμενος, πρώην νεοφασίστας δήμαρχος Τζιάνι Αλεμάνο, που χάρη στην προσωπική στήριξη του Μπερλουσκόνι κρατά ακόμη ζωντανό το «όνειρο», έστω κι αν περιορίζεται στο… ταπεινό 30% των ψήφων; Εάν -παρά την οργή των Ρωμαίων για τις αποτυχίες της 5ετούς θητείας του- καταφέρει τη μεγάλη ανατροπή στον δεύτερο γύρο και νικήσει, θα χαράξει ακόμη πιο βαθιά το χαμόγελο ευτυχίας στο τσιτωμένο από τις πλαστικές επεμβάσεις πρόσωπο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Κι αυτό γιατί, απλά, θα επαναβεβαιώσει ότι οι Ιταλοί ρέπουν ανίατα προς την πολιτική και την ιστορική λήθη. Τάση πολύ βολική ομολογουμένως για τα επόμενα πολιτικά σχέδια του 76χρονου υπόδικου καβαλιέρε, εν όψει των -αργά ή γρήγορα- επερχόμενων βουλευτικών εκλογών…
