Ο Λίβανος κινδυνεύει να γίνει Συρία, η Συρία Ιράκ και στο βάθος αχνοφαίνεται το Ιράν, που είναι και ο πραγματικός στόχος Ισραηλινών και Αμερικανών
Στο 60μελές πολιτικό όργανο του SNC, επικρατεί πολεμική ατμόσφαιρα, με τους αντιπροσώπους να συμφωνούν ότι δεν θέλουν να πάνε στη Γενεύη χωρίς να έχουν εξασφαλίσει ότι θα φύγει ο Ασαντ
Του Νικόλα Ζηργάνου
Το κάρο μπροστά από το άλογο φαίνεται ότι έβαλαν οι Αμερικανοί, που συμφώνησαν μεν με τους Ρώσους τη σύγκλιση διεθνούς συνόδου για την πολιτική λύση του Συριακού, αλλά δεν υπολόγισαν ότι το… άλογο θα δυστροπούσε. Και μπορεί η Μόσχα να έπεισε τη Δαμασκό να συμμετάσχει στη σύνοδο της Γενεύης (που όλο και μετατίθεται η ημερομηνία σύγκλησής της), όμως η Ουάσινγκτον ζει έναν εφιάλτη με τη διασπασμένη και μη αντιπροσωπευτική αντιπολίτευση της Εθνικής Συμμαχίας για τη Συρία (SNC), την οποία έχει αναγορεύσει ως τον μόνο νόμιμο εκπρόσωπο της συριακής αντίστασης.
Στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνεδριάζει το 60μελές πολιτικό όργανο του SNC, επικρατεί πολεμική ατμόσφαιρα, με τους αντιπροσώπους να συμφωνούν ότι δεν θέλουν να πάνε στη Γενεύη χωρίς να έχουν εξασφαλίσει ότι θα φύγει ο Ασαντ από την εξουσία, όμως πιέζονται πολύ από τους χρηματοδότες τους, Αραβες σεΐχηδες της Σαουδικής Αραβίας. Οι Σαουδάραβες επισήμως ακολουθούν την αμερικανική γραμμή και προσπαθούν να ασκήσουν όλη τους την επιρροή για να πείσουν τους δύστροπους. Ανεπισήμως, όμως, οι βαλίτσες με τα δολάρια συνεχίζουν να καταφτάνουν στα πολυτελή ξενοδοχεία της Πόλης. Οι Αραβες και οι Δυτικοί χορηγοί απειλούν να διακόψουν την οικονομική βοήθεια, όμως τα μέλη του SNC εξακολουθούν να αντιστέκονται.
Το πιθανότερο είναι τελικά να καμφθούν και να συρθούν στα σαλόνια της Γενεύης, όπου εκεί οι αντιθέσεις θα κορυφωθούν, όταν θα αρχίσουν τα πραγματικά ζητήματα να τίθενται επί τάπητος.
Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στην ολομέλεια των 60 αντιπροσώπων του SNC είναι ο τραγέλαφος της διεύρυνσης του ηγετικού του οργάνου που κυριαρχείται από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και προσωπικότητες που επηρεάζονται άμεσα από το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία.
Πιέσεις
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι πίεσαν να αυξηθούν οι 60 αντιπρόσωποι σε 85, ώστε να μπορέσουν να συμμετάσχουν περισσότερες γυναίκες και μη μουσουλμάνοι για να υπάρχει μεγαλύτερη αξιοπιστία και αντιπροσώπευση, εν όψει των συνομιλιών της Γενεύης. Κι ενώ η ηγεσία του SNC είχε συμφωνήσει, όταν έγινε η ψηφοφορία όλα ανατράπηκαν. Τελικά, το μεγαλύτερο έλλειμμα εμπιστοσύνης το αντιμετωπίζουν οι Δυτικοί μέσα στο ίδιο το πολιτικό μόρφωμα που υποστηρίζουν ως αντίπαλο δέος στο καθεστώς Ασαντ. Ωστόσο, το πραγματικό δέος -προς το παρόν χωρίς το σοκ- το βιώνουν Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες, με τις εξελίξεις στον Λίβανο.
Η χώρα των Κέδρων διολισθαίνει συνεχώς στην αστάθεια, καθώς μετά την εξαήμερη μάχη σουνιτών και σιιτών στους δρόμους της Τρίπολης με απολογισμό 25 νεκρούς και 250 τραυματίες, ήρθαν και οι ρουκέτες που έπεσαν σε σιιτική γειτονιά της Βηρυτού (με τέσσερις τραυματίες) να ξυπνήσουν μνήμες εμφυλίου πολέμου. Ολες οι πλευρές καταδίκασαν τις επιθέσεις, με τον υπουργό Εσωτερικών, Μαρουάν Σαρμπέλ, να εύχεται «αυτό που συμβαίνει στη Συρία να μη συμβεί και στον Λίβανο».
Ομως, οι συγκρούσεις δεν σταματούν με ευχολόγια και οι αντιθέσεις δεν κρύβονται πίσω από ομοβροντίες δηλώσεων περί εθνικής ενότητας.
