«Οι εξελίξεις δείχνουν να επιταχύνονται σχετικά με τη Συρία», είχε δηλώσει προ μίας εβδομάδος η Χίλαρι Κλίντον μετά τη συνάντησή της με τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, και τώρα δείχνει να δικαιώνεται.
Οι αντάρτες κερδίζουν αργά αλλά σταθερά έδαφος στην περιφέρεια γύρω από το Χαλέπι και τα σύνορα με την Τουρκία, όπου το ένα μετά το άλλο καταλαμβάνονται προκεχωρημένα φυλάκια και βάσεις του τακτικού συριακού στρατού, ενώ στην ίδια τη Δαμασκό διεξάγονται σκληρές μάχες σε συνοικίες σουνιτών που περιβάλλουν το αεροδρόμιο.
Ταυτόχρονα, οι εξτρεμιστές σουνίτες πραγματοποίησαν τρεις βομβιστικές επιθέσεις στην πρωτεύουσα, δύο σε συνοικίες χριστιανών και δρούζων -που θεωρούνται φίλα προσκείμενοι στο καθεστώς Ασαντ- και μία στη νοτιοδυτική συνοικία Κφαρ Σούσα, μπροστά από την έδρα του μισητού υπουργείου Εσωτερικών.
Η τυφλή επίθεση προκάλεσε σοβαρές ζημιές και πολλά θύματα και έγινε με παγιδευμένο αυτοκίνητο. Η απάντηση του στρατού ήταν ο ανηλεής βομβαρδισμός σουνιτικών προπύργιων, ακόμη και με πυραύλους Σκουντ, όπως ανακοίνωσαν οι αντάρτες.
Η συριακή κρίση δείχνει επίσης να εξελίσσεται γρήγορα και στο διπλωματικό επίπεδο, όπου η Δύση δεν φαίνεται να έχει ξεκαθαρίσει τη στρατηγική της. Παράλληλα με τις ειρηνευτικές συνομιλίες στη Γενεύη μεταξύ Ρώσων και Αμερικανών, η Ουάσιγκτον παίζει και το χαρτί της στρατιωτικής λύσης, την οποία δεν απέκλεισε χθες ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ουίλιαμ Χέιγκ.
Χθες, στο Μαρακές του Μαρόκου, όπου διεξάγεται η σύνοδος των Φίλων της Συρίας (ομάδα 130 αραβικών και δυτικών κρατών, διεθνών οργανισμών και εκπροσώπων της -φιλοδυτικής- συριακής αντιπολίτευσης), ανακοινώθηκε ότι οι συμμετέχοντες, των Ηνωμένων Πολιτειών συμπεριλαμβανομένων, αναγνωρίζουν τη Συριακή Εθνική Συμμαχία ως νόμιμο εκπρόσωπο του συριακού λαού.
Με διεθνή αναγνώριση και ενιαίο επιχειρησιακό κέντρο διοίκησης του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, η αντιπολίτευση έκανε ένα σημαντικό βήμα στην έφοδο για την κατάληψη των ανακτόρων του Ασαντ.
Ομως, η συριακή κρίση είναι περισσότερο πολύπλοκη από τους σχεδιασμούς επί χάρτου. Η Δύση δεν έδωσε καμία υπόσχεση για στρατιωτική βοήθεια, ιδίως αντιαεροπορικά και αντιαρματικά όπλα, όπως ζητούσαν επίμονα οι Σύροι αντάρτες στο Μαρακές, καθώς φοβάται ότι θα πέσουν σε λάθος χέρια.
Το αφγανικό μοντέλο, που οδήγησε στο να ανδρωθεί η Αλ Κάιντα, και η ενίσχυση των φονταμενταλιστών από τις μυστικές υπηρεσίες στο όνομα της μακιαβελικής ρήσης «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» στοιχειώνουν σαν φάντασμα στα χαρακώματα έξω από το Χαλέπι.
Η ενίσχυση των εξτρεμιστικών ισλαμικών οργανώσεων, όπως η Αλ Νούρσα, με όπλα και χρήματα από το -συμμαχικό- Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία προκαλεί δέος σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες για την μετά Ασαντ εποχή.
Η προσπάθεια που έκαναν χθες οι Αμερικανοί να απομονώσουν την Αλ Νούρσα, θέτοντάς την επισήμως στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων, δείχνει προς το παρόν να πέφτει στο κενό, καθώς ακόμη και οι μετριοπαθείς στα λόγια Σύροι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, όχι μόνο ζήτησαν την ανάκλησή της, αλλά και την καταδίκασαν ως πολιτικά απαράδεκτη.
Μέσα σ' αυτό το Μεσανατολίτικο πολιτικό νεφέλωμα, αναδύεται όλο και πιο καθαρά -ίσως και γοργά κατά Κλίντον- ότι οι εξελίξεις επιταχύνονται. Προς το χειρότερο.
Ν.Ζ.
