Του Δημήτρη Σ. Φαναριώτη

Σχεδόν τυφλή ή στην καλύτερη περίπτωση μονόφθαλμη είναι η Θέμιδα στις ΗΠΑ τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις δίκες των μεταναστών, οι οποίες πραγματοποιούνται σε πρωτόγονες συνθήκες σε αίθουσες εντός των φυλακών, οι οποίες έχουν «βαφτιστεί» δικαστήρια!

Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως αποκαλύπτει η έρευνα του πανεπιστημίου Syracuse που δημοσιεύει η εφημερίδα BOSTON GLOBE, και τα 58 «δικαστήρια» που ασχολούνται αποκλειστικά με υποθέσεις μεταναστών στις ΗΠΑ ουσιαστικά υπολειτουργούν, αφού μόνον φέτος εκκρεμοδικούν 300.000 υποθέσεις, ενώ η όλη διαδικασία περιβάλλεται από πέπλο μυστικότητας.

Ενα κλασικό παράδειγμα αποτελούν οι φυλακές Στιούαρτ στην Πολιτεία της Τζόρτζια, όπου οι δικαστές, αφού διανύσουν 220 χιλιόμετρα για να φτάσουν εκεί από την Ατλάντα, χρειάζονται τουλάχιστον μία ώρα για να περάσουν από αρκετές πόρτες υψίστης ασφαλείας με κωδικό για να καταλήξουν στη «δικαστική» αίθουσα που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μεγάλο δωμάτιο, το οποίο έχει διαμορφωθεί προχείρως για τις ανάγκες εκδίκασης των χιλιάδων υποθέσεων που εκκρεμούν.

Στα εντός των φυλακών δικαστήρια σε πανεθνικό επίπεδο υφίσταται μια «πρωτοτυπία»: οι φάκελοι και τα αποδεικτικά στοιχεία παραμένουν μακριά από τη δημόσια θέα. Οι ακροάσεις είναι μεν ανοικτές στο κοινό, αλλά δεν δημοσιοποιούνται τα όσα λέγονται εντός της αιθούσης.

Οι λίγοι παριστάμενοι ακροατές ανακαλύπτουν ότι οι δικαστές διαθέτουν υπερεξουσίες με τις οποίες μπορούν να τους αποπέμψουν από την αίθουσα με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ αναλυτικά οι αποφάσεις του δικαστηρίου δεν καταγράφονται σχεδόν ποτέ.

Ετσι, με αυτή τη μεγάλη μυστικότητα που διέπει την εσωτερική λειτουργία ενός αντιφατικού δικαστικού συστήματος, αποφασίζεται η μοίρα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που αναζητούν μια καλύτερη τύχη. Κάθε χρόνο οι δικαστές δίνουν εντολή απέλασης σε 160.000 μετανάστες , μεταξύ των οποίων και 10.500 που ζητούν πολιτικό άσυλο, επειδή στη γενέτειρά τους κινδυνεύει η ζωή τους.

Ενας στους δύο μετανάστες δικάζονται χωρίς δικηγόρο και η απόφαση εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τον δικαστή. Οπως επισημαίνει η έρευνα του αμερικανικού πανεπιστημίου, ορισμένοι δικαστές αποδέχονται όλες τις αιτήσεις ασύλου, ενώ άλλοι τις απορρίπτουν συλλήβδην! Οσο για έφεση, είναι ζήτημα εάν ένας στους δέκα μετανάστες προχωρεί σε αυτήν.

Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι είναι αρμόδιοι για τα δικαστήρια των φυλακών, παραδέχονται ευθέως ότι δημοσιοποιούν πολύ λιγότερα στοιχεία απ΄ ότι τα κανονικά δικαστήρια, καθώς και ότι όλο και περισσότερες αίθουσες δημιουργούνται στις πλέον απομακρυσμένες περιοχές της χώρας όπου υπάρχουν φυλακές με μεγάλη χωρητικότητα κρατουμένων, με αποτέλεσμα η πρόσβαση για το ακροατήριο να είναι δύσκολη. Επιμένουν ωστόσο ότι δεν έχουν τίποτε να κρύψουν.

Ισως να είναι έτσι. Γεγονός παραμένει πάντως ότι στις φυλακές Στιούαρτ, που κρατούνται 1.700 μετανάστες, οι δικαστές αποφάσισαν την απέλαση σχεδόν όλων των μεταναστών που δικάστηκαν φέτος, πριν καν προλάβουν να εκθέσουν τα επιχειρήματά τους, ενώ η σκληρότητα του δικαστηρίου είναι παροιμιώδης.

Οπως αναφέρει η BOSTON GLOBE ένα από τα δεκάδες παραδείγματα αυτής της σκληρότητας ήταν η άρνηση των δικαστών να επιτρέψουν στην κόρη Μεξικανού μετανάστη που βρέθηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου, λίγα μόλις μέτρα από τον πατέρα της να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει πριν αυτός απελαθεί!