«Ο σατιρικός καλλιτέχνης είναι ένας Σάτυρος που ξέκοψε από την ακολουθία του Διονύσου κι έφτασε σώος και υγιής μέχρι τις μέρες μας αναζητώντας το βήμα που θα του δώσει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με το κοινό…»
«Πίστευα και πιστεύω ότι δεν χρειάζονται παραπάνω κωμικοί στη Βουλή»
Συνέντευξη στον Δημήτρη Κανελλόπουλο
Θα μπορούσε άραγε να υπάρξει Ελληνας Μπέπε Γκρίλο; Καλλιτέχνης δηλαδή, πολιτικοποιημένος σφόδρα, φυσικά αντισυστημικός (αλλά λαϊκιστής για το σύστημα), αγαπητός στον κόσμο; Κι ας μην έπαιρνε 25% στις εκλογές όπως ο Ιταλός κωμικός. Θα μπορούσε να είναι ο Χάρρυ Κλυνν μήπως; «Υπό τις υπάρχουσες πάντα συνθήκες, ίσως μπορούσα να το είχα σκεφτεί για τον εαυτό μου… Λέω ίσως, γιατί πίστευα και πιστεύω ότι δεν χρειάζονται παραπάνω κωμικοί στη Βουλή» επισημαίνει ο ίδιος λίγο πριν από την άφιξή του για μία ζωντανή εμφάνιση στον Πειραιά, την Κυριακή το βράδυ, στο Βεάκειο.
Οι παραστάσεις του Χάρρυ Κλυνν είναι πλέον πιο πολιτικές από ποτέ. Πάντοτε ήταν, το τελευταίο διάστημα όμως ο γνωστός κωμικός βρίσκεται στα… κάγκελα. Ισως γιατί πιστεύει πως δεν έχουμε δημοκρατία πλέον στην Ελλάδα.
«Ας δούμε τι λένε τα λεξικά για τον όρο δημοκρατία: “Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Κεντρικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία: των πολιτών, στην άμεση δημοκρατία, ή κάποιων αντιπροσώπων τους, στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία”. Εσείς τι λέτε, έχουμε δημοκρατία;»
Και το δίπολο Αντώνη Σαμαρά – Βαγγέλη Βενιζέλου; Δεν το έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση ο Χάρρυ Κλυνν. «Κομμένη και ραμμένη στα μνημονιακά μέτρα και στα κελεύσματα των τοκογλύφων η κυβέρνηση των σύγχρονων Τσολάκογλου που έβλαψαν την Ελλάδα και τους Ελληνες πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τους έβλαψαν τα 400 χρόνια της βαρβαρικής οθωμανικής σκλαβιάς!»
Οσοι τον παρακολουθούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο twitter και στο facebook, έχουν να το λένε: πολύ καυστικός, στα όρια του μηνύσιμου οι χαρακτηρισμοί του για τους κυβερνώντες μας.
«Για τον σατιρικό καλλιτέχνη το θέατρο, η πίστα, οι σκηνές είναι μια πρόφαση. Aυτός είναι ένας άνθρωπος της αγοράς. Οχι της σημερινής, αλλά της αρχαίας. Θα μπορούσε να είναι ένας άλλος Διογένης ή μια αντιστροφή των σοφιστών. O Xάρρυ Kλυνν ανήκει στον Tρύγο. Eίναι ένας Σάτυρος που ξέκοψε από την ακολουθία του Διονύσου κι έφτασε σώος και υγιής μέχρι τις μέρες μας αναζητώντας το βήμα, το όποιο βήμα, που θα του δώσει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με το κοινό… Το Διαδίκτυο λοιπόν είναι η σημερινή αρχαία αγορά με τα υπέρ και τα κατά της…»
• Δεν φοβόσαστε να αποκαλείτε στο twitter κάποιον πολιτικό μαλάκα και απατεώνα; Πιστεύετε πως σας προφυλάσσει η καλλιτεχνική ασυλία;
«Η ακραία μορφή του σατιρικού φάσματος επιτίθεται άμεσα, χωρίς διακοπή. Το πνεύμα τραυματίζει με έναν πετυχημένο τρόπο. Ο εκτελεστής του χρειάζεται διανοητικά, όλη τη χάρη, την ταχύτητα και τη δεξιότητα ξιφομάχου. Ο θεατής ή ο αναγνώστης εκπλήσσεται, σοκάρεται με κωμικό τρόπο, από την απροσδόκητη ταξινόμηση ιδεών. Ομως, αν και είναι απροσδόκητη, αναγνωρίζει στις ιδέες αυτές την αλήθεια ή τουλάχιστον αρκετή αλήθεια, για να είναι το πνεύμα αποδεκτό…»
• Yπάρχει ελπίδα στην πολιτική σήμερα; Βλέπετε κάτι που να μην είναι μαύρο και σκοτεινό;
«Αντί απάντησης θα αναφερθώ σε μια ρήση του Ουίλιαμ Σέξπιρ: “Οσοι υποφέρουν δεν έχουν άλλη παρηγοριά απ’ την ελπίδα”».
• Και η Χρυσή Αυγή;
«Αστεία πράγματα… Οπως φούσκωσε ή τη φούσκωσαν, έτσι και θα ξεφουσκώσει… Θα υπάρχει, όμως, όσο με την παρουσία της θα εξυπηρετεί το σύστημα…».
• Αυτά θα αποτελούν τον βασικό κορμό της μεθαυριανής σας παράστασης στο Βεάκειο;
«Θα παρουσιάσω αυτό που παρουσιάζω πάντα, μια και αναγκαστικά πάμε σε μιαν αναπόφευκτη κοινωνική και πνευματική πάλη, όπου η σάτιρα είναι το όπλο των ποιητών, των διανοούμενων και των μη ενσωματωμένων, που στρέφεται κατά της εξουσίας. και των κακών κειμένων».
• Ησασταν από τους πρώτους που κάνατε stand up comedy στην Ελλάδα.
«Οταν λέτε stand up comedy θέλω να πιστεύω ότι αναφέρεστε στην πολιτική και κοινωνική σάτιρα, στα κακώς κείμενα επί το γενικότερον. Και το λέω αυτό γιατί τον τελευταίο καιρό γίνεται μια γενικευμένη προσπάθεια να ταυτιστεί η σάτιρα με το “χιούμορ” – δυο περιπτώσεις που ελάχιστη συγγένεια έχουν μεταξύ τους».
• Για εξηγήστε το μας…
«Για να γίνω αντιληπτός, προχωρώ στη διάκριση του χιούμορ και της σάτιρας, μεταξύ των οποίων υπάρχει σαφής διαχωρισμός, γιατί το ένα είναι αίσθηση, απλώς, και το άλλο είναι πνεύμα, πνευματική δημιουργία, που κατ’ εμέ σημαίνει ότι καταγράφεται στη συνείδηση, και άρα έχει τη δυνατότητα της αναπαραγωγής, χωρίς να πεθαίνει ή να τελειώνει ποτέ. Στην κυριολεξία, κι αυτή είναι η διαφορά, η αίσθηση του χιούμορ έγινε η ουσία του κωμικού στη Δύση, ενώ είναι ένα από τα πολλαπλά εργαλεία του αρχαίου Ελληνα κωμωδιογράφου. Στον δυτικό άνθρωπο είναι σαν να του άρεσε ένα ωραίο σπίτι και πήρε μια κολόνα».
• Οι δίσκοι σας στη δεκαετία του ’80 για την Αλλαγή, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα πολιτικά της εποχής πουλούσαν εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα… Τώρα δεν υπάρχουν πια καν δίσκοι.
«Θα ήταν τραγικό για έναν σατιρικό καλλιτέχνη, κωμικό, να αντιστάθμιζε τη δουλειά του με τα κάθε είδους “έσοδα”. Με τις απώλειες μάλλον οφείλει να την αντισταθμίζει».
• Ποια είναι η δουλειά του σατιρικού;
«Bλέπει τα κακώς κείμενα δίπλα του και δεν αντέχει και θέλει να πει στον διπλανό του: “πρόσεχε, αυτά που ζεις μπορεί και να μην είναι έτσι”. Αρα, πρέπει να είναι βαθύς γνώστης των ανθρώπινων καταστάσεων. Kι επειδή ασχολείται συνεχώς με δυσάρεστα πράγματα, ανακαλύπτοντας συνεχώς πτώματα, είναι ένας ειδικός επί των πτωμάτων, είτε αυτά είναι κοινωνικά είτε είναι πολιτικά είτε είναι αισθητικά. Και είναι φυσικό όταν ασχολείται κατ’ εξοχήν με τα δυσάρεστα να μην τον ενδιαφέρουν τόσο τα “έσοδα” και ο αριθμός των θεατών στις ζωντανές παραστάσεις όσο η ανάγκη να αγκαλιαστεί η δουλειά του από ένα κοινό που διψάει για το αγαθό και την αλήθεια».
