Αλλο ένα έργο τέχνης έπεσε θύμα βανδαλισμού πριν από λίγες μέρες, ο «Ποσειδώνας» του Γιώργου Ζογγολόπουλου, ύψους 6 μ., από ανοξείδωτο χάλυβα, ισοπεδώθηκε στην πλατεία της Φιλοθέης που φέρει το όνομα του κορυφαίου γλύπτη. Σπουδαίο πράγμα, είπαν μερικοί, όταν γύρω μας ο κόσμος καταστρέφεται, σημαντικό όμως για κάποιους άλλους που βλέπουν στην τέχνη στον δημόσιο χώρο μια ανάσα, ένα στήριγμα στη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν. Δεν μου αρέσουν οι ηθικολογίες για την αναγκαιότητα της τέχνης -που δεν είναι πάντα χάρμα οφθαλμών-, για την έλλειψη αισθητικής, την απουσία παιδείας και σεβασμού του δημόσιου χώρου. Αναρωτιέμαι
Περισσότερα.. »
Το Εθνικό Θέατρο το αγαπάμε. Ευχόμαστε με τη νέα χρονιά να είναι γεμάτες οι αίθουσές του, τίγκα τα ταμεία του, πεντάστερες οι παραστάσεις του, σταρ οι ηθοποιοί του. Αν και δεν ανησυχούμε, είμαστε σίγουροι ότι όλοι αυτοί οι στόχοι είναι περίπατος για τον Σωτήρη Χατζάκη. Αν πάρει δε και μια εκπομπή στην τηλεόραση, με τίτλο ας πούμε «Στου Εθνικού μας τα μπουζούκια να με πας», θα κάνει σκόνη και τον Σπύρο Παπαδόπουλο, που μονοπωλεί τόσα χρόνια τα άδεια σαββατιάτικα βράδια μας. Μετά το καταπληκτικό (και ποιοτικό) θέαμα και ακρόαμα, που μας πρόσφερε η καλλιτεχνική
Περισσότερα.. »Οταν την έλεγαν ΕΡΤ, είχε παιχτεί σε κανονική ώρα, στις 10.30 το βράδυ. Τώρα, που αλλαξοπίστησε και άλλαξε το όνομά της σε ΔΤ, παίχτηκε στις 3 τα ξημερώματα. Και επειδή οι νευρωτικοί του κόσμου τούτου μόνο ανθρώπινο ωράριο δεν έχουμε, ξύπνησα πράγματι στις 3 και έως τις 5 το ξαναείδα. Ετσι, γιατί ήθελα. Ετσι, γιατί έπρεπε να το ξαναδώ. Ετσι, γιατί μπάφιασα με τα πρωινάδικα που το πορνό εναλλάσσεται με τη ματαιοδοξία των παρουσιαστών και τα «τούρκικα» βράδια ακολουθούν τις επαναλήψεις του μεσημεριού. «Ζήτω οι αντίποδες!», κραύγασε το ξυπνητήρι μου και ο Ρώσος σκηνοθέτης,
Περισσότερα.. »Το 1988 την πρωτοείδα στη σκηνή του Κόβεντ Γκάρντεν στο «Grand Pas Classique». Η μεγαλειώδης είσοδός της σαν ηλεκτρική εκκένωση με διαπέρασε αφήνοντάς με εκστατική. Η ψηλόλιγνη κοπέλα με την επιβλητική παρουσία, τη συναρπαστική κίνηση, την εξωφρενική ευκαμψία σε καθήλωνε άμεσα κι αμετάκλητα. Συνεπαρμένη, ρωτώ τη φίλη μου Brenda Naylor, γνωστή σκιτσογράφο-γλύπτρια χορευτών: «Ποια είναι αυτή;». «Η μις Νο», μου ψιθύρισε. «Η Σιλβί Γκιλέμ, μόλις ήρθε απ’ το Παρίσι μετά τη διαφωνία της με τον Νουρέγιεφ, τον άνθρωπο που τη στήριξε και την ανέδειξε σε σταρ, ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Οπερας του Παρισιού
Περισσότερα.. »Το 1988 την πρωτοείδα στη σκηνή του Κόβεντ Γκάρντεν στο «Grand Pas Classique». Η μεγαλειώδης είσοδός της σαν ηλεκτρική εκκένωση με διαπέρασε αφήνοντάς με εκστατική. Η ψηλόλιγνη κοπέλα με την επιβλητική παρουσία, τη συναρπαστική κίνηση, την εξωφρενική ευκαμψία σε καθήλωνε άμεσα κι αμετάκλητα. Συνεπαρμένη, ρωτώ τη φίλη μου Brenda Naylor, γνωστή σκιτσογράφο-γλύπτρια χορευτών: «Ποια είναι αυτή;». «Η μις Νο», μου ψιθύρισε. «Η Σιλβί Γκιλέμ, μόλις ήρθε απ’ το Παρίσι μετά τη διαφωνία της με τον Νουρέγιεφ, τον άνθρωπο που τη στήριξε και την ανέδειξε σε σταρ, ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Οπερας του Παρισιού
Περισσότερα.. »
Ηταν που ήταν ανέκαθεν το χρονικό διάστημα μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς μια… άνομβρη περίοδος για συναυλίες, ήρθε και η κρίση να μας αποτελειώσει. Και όχι μόνο για τα live αλλά και για τις νυχτερινές εξόδους γενικότερα. Νομίζω πως από σήμερα το βράδυ θα αρχίσουμε να αραιώνουμε όσοι τριγυρνάμε έξω. Τελευταία αναλαμπή του Αϊ-Γιαννιού χθες, όσοι βγήκαμε βγήκαμε, ώρα για… καναπέ και τηλεόραση, να παντρευτούν οι ελεύθεροι, να πάθουν κατάθλιψη οι μπαρόβιοι, να συμμαζευτούν οι αλήτες της νύχτας. Μετρημένες οι καλές ξένες συναυλίες στην Αθήνα για όλο τον Ιανουάριο. Maurizio Kagel στη
Περισσότερα.. »
«Κι ενώ εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις/ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί/και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης/ στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί» Διονύσης Σαββόπουλος, «Κωλοέλληνες»
Περισσότερα.. »Διχασμένους και προβληματισμένους μάς βρήκε το τέλος της παρουσίασης του «Partita 2» από τη βελγική ομάδα «Rosas» στο Θέατρο της Στέγης (13-12-2013). Δουλεμένο το έργο πάνω στην ομώνυμη μουσική σύνθεση του Μπαχ από την ιδρύτρια της χορευτικής ομάδας Αν Τερέζα ντε Κέερσμακερ, επιχειρεί, όπως το συνηθίζει η χορογράφος, τη σχηματοποίηση της μουσικής. Εχοντας τρία ισχυρά «ατού», την επιλογή της μουσικής, τη συμμετοχή της αξιόλογης Αμαντίν Μπεγέρ (βιολί επί σκηνής) και τον σημαντικό ερευνητή του σύγχρονου χορού Μπορίς Σαρμάτζ, με τον οποίο συνοδοιπόρησε στη χορευτική ερμηνεία, εξασφάλιζε a priori την επιτυχία. Ομως όσο κι αν προσπαθώ
Περισσότερα.. »Αργά τα βράδια, ο Δημήτρης Χαλαζωνίτης χάνεται με τις λέξεις. Τις παιδεύει και τον παιδεύουν, παίζει μαζί τους ώσπου να τις βάλει στη σωστή σειρά. Αυτή τη σειρά που επιβάλλει η διάθεση, η έκφραση και η ανάγκη του. Και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Δεν το γράφω επειδή είναι φίλος, αλλά επειδή έτσι είναι. Ο Χαλαζωνίτης, με την ποίησή του δεν εκφράζει μόνο τις δικές του σκέψεις και αναζητήσεις, αλλά μοιάζει σαν να μιλά εκ μέρους μας. Εδώ και λίγες ημέρες ένα βιβλιαράκι εξαιρετικής αισθητικής και ακόμη καλύτερου περιεχομένου βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Από τις εκδόσεις
Περισσότερα.. »
Δύο νύχτες, έξι ώρες συναυλίες, καμιά 20αριά καλλιτέχνες ως guests και, φυσικά, οι Last Drive. Δύο επικά live την Παρασκευή και το Σάββατο στο «Gagarin», δύο μεγαλειώδεις συναυλίες από εκείνες που μένουν ιστορικές, που, χωρίς υπερβολή, αξίζει να λες πως «ήμουν κι εγώ εκεί». Ηταν μοναδικά όσα ζήσαμε στη Λιοσίων 205. Ενα μεγάλο μέρος της αθηναϊκής ροκ σκηνής των τριών τελευταίων δεκαετιών, καλλιτέχνες παλιοί και νεότεροι, συγκροτήματα διαλυμένα πλέον και τραγουδιστές, που είχαν χρόνια να παίξουν live, άπαντες έκαναν ένα πέρασμα από το stage του «Gagarin». Οι Last Drive γιόρταζαν τα τριάντα τους χρόνια κι
Περισσότερα.. »Ολα είναι προς πώληση, αλλάζουν χέρια, τιμές. Αισθήματα, αναμνήσεις, ρόλοι, κοσμήματα, πάθη, σώματα, πνεύμονες, καρδιά, στομάχι, όνειρα, ηλιοβασιλέματα, μετοχές, σπίτια βγαίνουν στο σφυρί στη διάρκεια μιας φρενήρους δημοπρασίας «στη σκηνή του θεάτρου, στης Ευρώπης τον πάτο». Ενας άντρας σε παραλήρημα, κατειλημμένος από τη μανία των αριθμών. Εχει ξεχάσει λέξεις, σκέψεις, ιδέες, θεούς. Τα χέρια του πληκτρολογούν με ηδονή, ακατάπαυστα. Το βλέμμα του ακολουθεί πυρετικά τους δείκτες σε μια αόρατη οθόνη. Το στόμα του πλημμυρίζει από νούμερα, δεκαδικούς αριθμούς, τραπεζικούς όρους, χρηματιστηριακά ύψη, επιτόκια, βαθμούς οίκων αξιολόγησης. Το αφιονισμένο golden boy πολλαπλασιάζει, διαιρεί, αγοράζει, ξεφορτώνεται.
Περισσότερα.. »
Μισή ώρα άντεξα στη συναυλία της Ευγενίας Μανωλίδου, την Τρίτη, στο «Παλλάς». Κι ας πήγα προετοιμασμένος, οπλισμένος με υπομονή, ξέροντας από πριν τι θα αντικρίσω και τι θα ακούσω. Ομολογώ πως προσήλθα με αμιγώς προβοκατόρικη διάθεση– δεν ήταν καλλιτεχνικοί οι λόγοι φυσικά. Αλλά όλα έχουν τα όριά τους. Αυτό που παρακολούθησα live ξεπερνούσε κάθε φαντασία… Πρώτη φορά είδα διευθυντή ορχήστρας (διευθύντρια εν προκειμένω) να διευθύνει το «Fame» χορεύοντας σαν τον Τζον Τραβόλτα στο «Grease». Πώς χορεύουν οι gay τα ντίσκο σηκώνοντας τη γροθιά ψηλά; Ετσι διηύθυνε η Ευγενία Μανωλίδου την ορχήστρα. Οχι κάποια μεγάλη ορχήστρα,
Περισσότερα.. »Γιατί ένα παιδί από τη μακρινή Περσία θέλει να φύγει από την πατρίδα του; Πώς είναι να ακούς πάνω από το κεφάλι σου τους τρομακτικούς ήχους από αεροπλάνα που σκορπούν τον θάνατο με τις δολοφονικές τους βόμβες; Κι όταν το ταξίδι της φυγής είναι αναπόφευκτο, ποιος έχει το δικαίωμα να ορίζει τα όνειρα και τις επιλογές εκείνου που αναζητεί μιαν άλλη πατρίδα; Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Γρηγόρης Χαλιακόπουλος στο βιβλίο του «Το ταξίδι του Φερεϋντούν», που εικονογράφησε η Φιρουζέ Αχλαγί (εκδ. Καλειδοσκόπιο), με ιδιαίτερη ευαισθησία και συναίσθημα αφηγείται την ιστορία του Φερεϊντούν από το
Περισσότερα.. »«…Από τον φάκελο προκύπτει επίσης ότι οι ανωτέρω αρχαιότητες αποτελούν μοναδικό μνημείο και ιστορικό τμήμα της πόλης της Θεσσαλονίκης, που διατηρήθηκε στην αυθεντική του μορφή επί 16 περίπου αιώνες, η ύπαρξη του οποίου, αν και είχε θεωρηθεί βέβαιη από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία, εν τούτοις δεν ελήφθη υπ’ όψιν κατά την έγκριση της κατασκευής του σταθμού στη θέση αυτή, αφού στα στοιχεία του φακέλου δεν περιλαμβάνονται μελέτες με εναλλακτικές λύσεις κατασκευής του σταθμού ή κατάργησής του προκειμένου το μνημείο να προστατευθεί και να αναδειχθεί in situ, όπως επιβάλλεται από τις προαναφερθείσες διατάξεις του Συντάγματος και
Περισσότερα.. »
© 2025 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
