Ιστορία Νο1: Η ληστεία έπρεπε να διαρκέσει 10 λεπτά. Τέσσερις ώρες μετά, η τράπεζα ήταν σαν θέαμα τσίρκου. Οχτώ ώρες μετά, το πιο καυτό πράγμα για τη ζωντανή τηλεόραση. Τρία χρόνια αργότερα έγινε ταινία από τον Σίντνεϊ Λουμέτ με τον Αλ Πατσίνο: «Σκυλίσια μέρα» (Dog Day Afternoon, 1975). Ιστορία Νο2: Μια 83χρονη, φαινομενικά ακίνδυνη, κυρία, καλοντυμένη, εύθραυστη, ετοιμόλογη και αυτάρκης είναι από τις πλέον διαβόητες κλέφτρες κοσμημάτων στις ΗΠΑ. Το 2010 καταδικάζεται σε 5 χρόνια χωρίς αναστολή, βγαίνει στα μισά. Η ζωή της θα γίνει ταινία με τη Χάλι Μπέρι. Δεν είναι ούτε
Περισσότερα.. »
Μπορεί να μην το έκανε στη διάρκεια του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά το ντοκιμαντέρ «Στο νήμα» των Αλέξανδρου Παπανικολάου και Εμιλυς Γιαννούκου κατάφερε, λίγες μέρες μετά, να τραβήξει πάνω του το βλέμμα ολόκληρης της χώρας – για λόγους εξωκινηματογραφικούς, αν και όχι απόλυτα. Η ταινία παρακολουθεί τις διαδρομές του Αλέξη Τσίπρα από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου του Ιουνίου του 2012 μέχρι το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος, τον Ιούλιο του 2013. Δεν είναι ανάθεση του ΣΥΡΙΖΑ για προβολή του frontman της παράταξης – παρ’ ότι, όπως είναι φυσικό, χρειάστηκε το Ok του για να προβληθεί
Περισσότερα.. »
Του Νίκου Καλτσά Η ταινία είναι το Two-Lane Blacktop. Ο τραγουδιστής Τζέιμς Τέιλορ είναι ο Οδηγός. Ο Ντένις Γουίλσον των Beach Boys, ο Μηχανικός. Oι δυο τους, μέσα σε μία Σέβρολετ του ΄55, διασχίζουν την Αμερική, συμμετέχοντας σε αγώνες αυτοκινήτων. Στην τελευταία σκηνή, ο Οδηγός, αποφασίζοντας να βάλει τέλος σε ένα ταξίδι χωρίς προορισμό και, ενώ ένας ακόμη αγώνας εξελίσσεται, μειώνει ταχύτητα. Κάθε ήχος από την ταινία χάνεται, η ροή των εικόνων επιβραδύνεται και, σαν να μπλέχτηκε το φιλμ στους κυλίνδρους της μηχανής προβολής, ένα καρέ παγώνει πάνω στην οθόνη και το φιλμ
Περισσότερα.. »Η Ελένη Ουζουνίδου είναι σπουδαία ηθοποιός. Το έχει αποδείξει παίζοντας σε ποικίλου ύφους παραστάσεις υπό την καθοδήγηση διαφόρων σκηνοθετών. Τώρα αφέθηκε στον Σταμάτη Κραουνάκη για να ερμηνεύσει, στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, μια παρτιτούρα με θραύσματα από έργα της Λούλας Αναγνωστάκη. Κι έχεις την εντύπωση ότι η σύνθεση των κειμένων υφαίνει μια μικρή «βιογραφία» της συγγραφέως. Μνήμες κοινωνικών αγώνων αλλά και από τη γενέτειρα, ιδέες βαλτωμένες σε αδιέξοδα, πρόσωπα που καταρρέουν μέσα στην ασφυξία της καθημερινότητας. Η τραυματική ηχώ της μεταπολίτευσης, το άκαρπο της επικοινωνίας, η βαθιά υπόγεια μοναξιά κάτω από το σαρκαστικό χιούμορ. Ο
Περισσότερα.. »Να που το αυτονόητο βαφτίστηκε «εθνικό σχέδιο» και μετατράπηκε σε «στοίχημα προσωπικό» για τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ετσι είπε χθες ο Αντώνης Σαμαράς στο Μουσείο της Ακρόπολης. Αναφερόταν στη λειτουργία 33 αρχαιολογικών χώρων και μουσείων, από τα εκατοντάδες της επικράτειας, τα οποία θα ευτυχήσουν, από 1η Απριλίου έως 31 Οκτωβρίου, να λειτουργήσουν με ενιαίο ωράριο 8.00-8.00, όπως σε όλο τον κόσμο δηλαδή. Ο Αντώνης Σαμαράς παρευρέθηκε χθες στην ευρεία υπηρεσιακή σύσκεψη υπό τον υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, Πάνο Παναγιωτόπουλο, με τα διευθυντικά στελέχη των 33 αρχαιολογικών χώρων και μουσείων, που επελέγησαν με βάση την επισκεψιμότητα,
Περισσότερα.. »Δεν είναι ούτε η πρωτοτυπία ούτε ο συνδυασμός θεάτρου-χορού στην περίπτωση του έργου του Αυγούστου Στρίντμπεργκ «Miss Τζούλια», που παρουσιάζεται σε μορφή φλαμένκο, αυτά που συναρπάζουν τον θεατή στο θέατρο Arroyo Nuevo. Είναι το πάθος του εμπνευστή και δημιουργού Σταύρου Λίτινα, επικεφαλής της ομάδας Arroyo Nuevo, που διοχετεύεται στον χώρο αγγίζοντας ακαριαία τις αισθήσεις μας ν’ ανοιχτούν και να ακολουθήσουν το νήμα της γνωστής σύγκρουσης φύλων και τάξεων. Η εύπορη δεσποινίς Τζούλια (Εύα Παρασκευοπούλου) ερωτεύεται τον υπηρέτη της Ζαν (Σταύρος Λίτινας), με όλα τα επακόλουθα που μπορεί να έχει μία τέτοια σχέση. Παρακολουθούμε την
Περισσότερα.. »Πήραν φωτιά χθες τα σόσιαλ μίντια. Εντάξει, παίζει ρόλο και με ποιους συγχρωτίζεσαι. Οι δικοί μου, πάντως, οι σινεφίλ φίλοι φρύαξαν. Τους φάνηκε ανοσιούργημα ο διορισμός του Γιάννη Σμαραγδή στη θέση του προέδρου του Δ.Σ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Δεν τους αρέσουν οι ταινίες του (μεταξύ μας, δύσκολα βλέπονται, ειδικά το «Χαβιάρι», άσ’ τα να πάνε). Τους είχε ενοχλήσει πολύ και η μαντινάδα που έγραψε για τον πρωθυπουργό μας. Εμένα, πάλι, η μαντινάδα μού είχε φανεί απλώς γελοία. Πολιτικά δεν μου έπεφτε λόγος. Κάποιος πρέπει να ψηφίζει και Δεξιά σ’ αυτόν τον τόπο. Μέσα στο
Περισσότερα.. »Είναι ηθικά σωστό να παραχωρούνται μνημεία της αρχαιότητας σε ξένους ιδιώτες για εκδηλώσεις και δείπνα; Αυτό το ερώτημα απασχόλησε τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου κατά την τελευταία του συνεδρίαση. Κλήθηκαν να γνωμοδοτήσουν για την παραχώρηση του Παναθηναϊκού Σταδίου και της Στοάς του Αττάλου στη Γεν. Συνέλευση της Επενδυτικής Εταιρείας Κεφαλαίων «Ardian» και στο συνέδριο της Παγκόσμιας Οργάνωσης Επιχειρηματιών Ε.Ο. Και τα δύο γεγονότα θα συνδυάζονται, όμως, με πολιτιστικές εκδηλώσεις (προβολή στο Καλλιμάρμαρο, χορευτικό δρώμενο στη Στοά του Αττάλου) υψηλού επιπέδου, όπως αναφέρθηκε, και με… δείπνο. Τελικά τα μέλη του ΚΑΣ αποφάσισαν «ναι» κατά
Περισσότερα.. »Εχω έναν κολλητό στην Κυπαρισσία που διαθέτει ένα μικρό και ντελικάτο βιβλιοπωλείο, από εκείνα που πουλούν βιβλία αλλά σιγά – σιγά προσθέτουν και χαρτικά είδη προκειμένου να επιζήσουν. Από εκείνα που θα κλείσουν ένα – ένα αν η… φιλελεύθερη κυβέρνησή μας καταργήσει (χάριν της ανταγωνιστικότητας!) την ενιαία τιμή βιβλίου. Αυτός ο φίλος λοιπόν παρακολούθησε μία Δευτέρα βράδυ, στην «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη, τη Σώτη Τριανταφύλλου. Να λέει τα δικά της η συγγραφέας, θα θυμάστε υποθέτω, είχε γίνει σχετικός ντόρος. Την επομένη το πρωί ο βιβλιοπώλης πήγε στο μαγαζί και απέσυρε τα βιβλία της Σώτης από
Περισσότερα.. »
Το είναι και το φαίνεσθαι, η αλήθεια και το ψέμα, το υποκειμενικό και το αντικειμενικό. Δεν βρίσκεις άκρη, λέει ο Πιραντέλο, αφού η ζωή είναι ένα παιχνίδι διαρκούς αυταπάτης. Στην ίδια παγίδα έπεσε και το έργο του «Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε», που ανέβηκε στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και κατεβαίνει πριν την ώρα του, χωρίς καμιά εξήγηση προς τους συντελεστές της παράστασης. Ετσι, το πρώτο θέατρο της χώρας έγινε ξανά πρωτοσέλιδο, για ακόμα μία φορά όχι επί καλού. Κανείς δεν επιχαίρει. Αλλά δεν μπορείς να αποσιωπήσεις τα γεγονότα και τα απότοκά τους, ούτε
Περισσότερα.. »
Tελικά, για να ανάψει η φωτιά σε ένα πάρτι δεν χρειάζονται πολλοί. Καμιά φορά είναι αρκετός και ένας μόνο άνθρωπος. Αρκεί να έχει τα φωνητικά χαρίσματα της Idra Kayne, να χορεύει σαν να ζει για τη στιγμή μόνο, να νιώθει τη σκηνή σαν έναν φανκ κόσμο που πρέπει να κατακτήσει. Αυτό το νεαρό, μελαχρινό κορίτσι, που ξέρει όσο λίγοι νέοι performer να μεταδίδει την εσωτερική της φλόγα, ανέβηκε προχθές το βράδυ στη σκηνή του Βοτανικού (στο πλαίσιο του πάρτι του Pepper 96,6), μηδένισε την απόσταση που τη χώριζε με το κοινό κι απέδειξε ότι
Περισσότερα.. »
1939, 1980, 2014… Οι χρονιές αυτές δεν συνδέονται ούτε με κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός ούτε με κάποια φυσική καταστροφή. Ενα τετράποδο είναι ο συνδετικός τους κρίκος: η γάτα. Ανήκει στην οικογένεια των αιλουροειδών και εξημερώθηκε από μόνη της πριν από 10.000 χρόνια. Ετσι ήθελε, έτσι έκανε. Γιατί πάντα μόνο αυτό που θέλει κάνει η γάτα. Οσο και να τη δωροδοκήσεις, να την παρακαλέσεις ή να την απειλήσεις, εκείνη θα κάνει αυτό που θέλει, όταν το θέλει. Για τους δικούς της… γατολόγους. Ισως αυτή η ανεξαρτησία της ήταν που γοήτευσε κατά καιρούς μεγάλους συγγραφείς της παγκόσμιας
Περισσότερα.. »
«Καλά, είναι δυνατόν να πεθαίνει ο Ελβις Πρίσλεϊ και να μη λέει τίποτε στην εκπομπή του ο Γιάννης Πετρίδης;». Αυτό ήταν το εύλογο ερώτημα ενός ακροατή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, τότε, την επομένη του θανάτου του βασιλιά του ροκ εντ ρολ. Καλοκαίρι, Αύγουστος, 16 του μηνός, 1977. Μέσα στο κατακαλόκαιρο, σε φάση διακοπών. Η εκπομπή βέβαια ήταν ηχογραφημένη, εξ ου και η μη αναφορά στο μέγα αυτό γεγονός της μουσικής από τον κ. Πετρίδη. Προχθές λοιπόν, Καθαρή Δευτέρα, αργία δηλαδή, αλλά ο Γιάννης Πετρίδης ήταν εκεί, στο πόστο του, μπροστά στα μικρόφωνα του «Βήμα 99,5»
Περισσότερα.. »
Στην περίοδο της Μπελ Επόκ έκανε μεγάλες επιτυχίες στη θεατρική σκηνή του Παρισιού. «Ράφτης κυριών», «Ψύλλοι στ’ αφτιά», «Μέθοδος της απιστίας» και δεκάδες ακόμη έργα, που εξακολουθούν να είναι μέρος του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου. Ο Ζορζ Φεϊντό αναμφισβήτητα υπήρξε ο μετρ της θεατρικής φάρσας. Με σκανδαλώδη διάθεση, λοξή ματιά και προκλητική ειλικρίνεια κατορθώνει να συνδυάζει την «τριπλή απειλή»: απολαυστική κωμωδία, καυστική σάτιρα και βαθιά κριτική της αστικής τάξης των αρχών του αιώνα. Τρία δικά του έργα ανέβηκαν φέτος μόνο στην Αθήνα. Μας αρέσει ο Φεϊντό, πώς να το κάνουμε, είναι κλασικός εκπρόσωπος της γαλλικής,
Περισσότερα.. »
© 2025 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
