Της Βιβής Κεφαλά* Η κρίση στην Ουκρανία, που κλιμακώνεται συνεχώς από τον Νοέμβριο του 2013 μέχρι σήμερα, μεταφράζεται από τους περισσότερους στη Δύση ως ιδεολογική πάλη ανάμεσα στις δυνάμεις της προόδου και τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης. Ετσι, από τη μία πλευρά βρίσκονται οι δυνάμεις που διεκδικούν τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ανάπτυξη, υπό την πεφωτισμένη ηγεσία της Γιούλια Τιμοσένκο, και προσβλέπουν στον «φυσικό τους σύμμαχο», δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι δυνάμεις αυτές αντιμάχονται τις δυνάμεις που εκπροσωπούν τα λείψανα ενός οδυνηρού και σκοτεινού παρελθόντος, οι οποίες δρουν υπό την ηγεσία του Βίκτορ Γιανουκόβιτς,
Περισσότερα.. »Του Θεόδωρου Γεωργίου* Ευθύς εξ αρχής θα πρέπει να τονιστεί ότι οι δημοσκοπήσεις που έχουν αναλάβει να διενεργήσουν διάφορες και ποικίλες επιχειρηματικές εταιρείες του σχετικού έργου και κατά καιρούς δημοσιεύονται στα κλασικά και ψηφιακά μέσα ενημέρωσης δεν αντέχουν να υποστούν τον πολιτικό έλεγχο των πολιτών. Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιες οι δημοσκοπήσεις, στον βαθμό που δεν μπορούν να επεξεργαστούν το ιδιαίτερο καθεστώς πολιτικής συνείδησης που έχει διαμορφωθεί κατά τα τελευταία πέντε χρόνια (2009-2014) στην ελληνική κοινωνία, δεν μπορούν να διεκδικούν για τον εαυτό τους τον ρόλο του «πολιτικού θεού». Ζούμε σε μια εκκοσμικευμένη
Περισσότερα.. »Του Αλέξανδρου Μαυρικάκη* Είναι γνωστή η αλληλεξάρτηση του επιπέδου υγείας του πληθυσμού με το επίπεδο της φτώχειας και την ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας. Η διαπίστωση της ανάγκης για υγιές εργατικό δυναμικό με δυνατότητα πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας και ο έλεγχος της ασθένειας αποτέλεσαν βάση για ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας και αναγκαία συνθήκη λειτουργίας των σύγχρονων κοινωνιών. Στη χώρα μας, κατά τα φαινόμενα, η υγεία του πληθυσμού δεν θεωρείται βασικό κοινωνικό αγαθό και συντελεστής ανάπτυξης και το Σύστημα Υγείας δεν αποτελεί παράγοντα κοινωνικής πολιτικής και μέσο ανάπτυξης. Διαπιστώνουμε, και ζούμε, μια αποδόμηση
Περισσότερα.. »Του Τάσου Τσακίρογλου «Η μεγάλη μάζα των ανθρώπων υπηρετούν το κράτος, κυρίως όμως όχι σαν όντα ανθρώπινα, μα με το σώμα τους, σαν μηχανές». Αυτό συμπέραινε το 1849 ο εμβληματικός Αμερικανός στοχαστής Χένρι Ντέιβιντ Θόρο στην πραγματεία του «Αντίσταση στην πολιτική εξουσία». Θέλοντας μάλιστα να υπερτονίσει την πολιτική αλλοτρίωση που ήδη από εκείνη την εποχή χαρακτήριζε τη (μη) συμμετοχή στα κοινά, έγραφε: «Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν περιθώριο για ελεύθερη άσκηση της κρίσης και του αισθήματος της ηθικής, μα βάζουν τους εαυτούς τους στο ίδιο επίπεδο με το χώμα, τα ξύλα και τις πέτρες
Περισσότερα.. »Του Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου* Μπορεί η πολιτική επιστήμη να θεωρητικολογεί αενάως –και πολύ καλά κάνει– αλλά οι βετεράνοι των πολιτικών χαρακωμάτων ξέρουν ότι η πολιτική πράξη βασίζεται σε δύο πράγματα κυρίως: στην εκμετάλλευση της συγκυρίας (timing) και τις συμμαχίες. Τη συγκυρία μπορείς εν μέρει να την προετοιμάσεις αλλά συνηθέστερα οι καιροί αποδεικνύονται άδηλοι. Οπως λένε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο ποδόσφαιρο και την πολιτική, μία εβδομάδα είναι μακρύ διάστημα. Οι συμμαχίες όμως δεν είναι αστάθμητος παράγοντας, αντιθέτως βρίσκονται στο χέρι του κάθε πολιτικού δρώντος. Απαιτούν ασφαλώς δύο βασικές προϋποθέσεις: στρατηγική σκέψη που
Περισσότερα.. »Του Γιώργου Γιαννουλόπουλου Το ερώτημα τι σημαίνει πολιτική σηκώνει πολλή κουβέντα. Ολοι όμως θα συμφωνούσαμε ότι, μεταξύ άλλων, περιέχει και τις εξής δύο διαστάσεις: η μία, σαφώς η κύρια, είναι η ιδεολογική κόντρα ανάμεσα σε κόμματα που διαβάζουν διαφορετικά το παρόν και οραματίζονται διαφορετικά το μέλλον. Βάζοντας κατά μέρος το ποιoς έχει δίκιο, αυτή είναι η πολιτική φύση της αντιπαράθεσης Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ: διαφωνούν ως προς το πρακτέον με το Mνημόνιο και ταυτόχρονα προωθούν ή απορρίπτουν μέτρα και πρωτοβουλίες που οδηγούν προς τη μία ή στην άλλη κατεύθυνση. Η έτερη διάσταση της πολιτικής,
Περισσότερα.. »Του Δημήτρη Τρίμη Αυτές τις μέρες δύο έννοιες, με ηθικό περιεχόμενο, απασχολούν έντονα τη δημόσια συζήτηση: το «δημοψήφισμα» και το «ασυμβίβαστο». Το δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση-ανεξαρτητοποίηση ή προσάρτηση μιας περιοχής και η παραίτηση -λόγω ασυμβίβαστου- από τη βουλευτική έδρα για την κατάθεση υποψηφιότητας ενός πολιτικού στελέχους είτε σε αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια. Και οι δυο έννοιες αναφέρονται σε αμιγώς πολιτικά διλήμματα και η ηθική τους υπόσταση είναι -φοβούμαι- ολίγον προσχηματική. Η μία αποτελεί ασφαλώς διεθνές μεγάλο θέμα, που μας αφορά όλους ως γεωπολιτικό γεγονός το οποίο προστίθεται στη σχετική διεθνή «νομολογία» και προδιαγράφει ανακατατάξεις στην ευρύτερη
Περισσότερα.. »Του Φώτη Παπούλια Οταν ο πρωθυπουργός της χώρας εμφανίζεται ως πρόεδρος φιλόπτωχου ενοριακού ταμείου, τότε η λέξη ύβρις χάνει το νόημά της. Ο Α. Σαμαράς, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εμφανιστεί ως «σωτήρας» του τόπου, επέλεξε τη λογική του «φιλοδωρήματος» απέναντι στους φτωχούς πολίτες-επαίτες της χώρας. Χωρίς αιδώ προκάλεσε τα αισθήματα όσων εδώ και τέσσερα χρόνια βιώνουν την εξαθλίωση και την έλλειψη σεβασμού από τη συγκυβέρνηση και σαν άλλος φύλαρχος μοίρασε «καθρεφτάκια και πολύχρωμες χάντρες» βαφτίζοντας τα «δώρα» του κοινωνικό μέρισμα. Μόνο που ο πρωθυπουργός, για μια ακόμα φορά, κοροϊδεύει ακόμα και
Περισσότερα.. »Του Τάσου Παππά Αλλη μία «διαπραγμάτευση» τελείωσε. Αν πιστέψουμε τους κυβερνητικούς παράγοντες και τους πρόθυμους συμμάχους τους στη μιντιακή επικράτεια, οι δανειστές έβαλαν την ουρά στα σκέλια, αναδιπλώθηκαν σε όλα τα μέτωπα και υποχρεώθηκαν να συνθηκολογήσουν. Οι ντόπιοι Ναπολέοντες πέτυχαν έναν ακόμη θρίαμβο. Τώρα, τι συνέβη και υποχώρησαν ατάκτως αυτοί που περιγράφονταν ως αδίστακτοι και αδιάλλακτοι, που κατηγορούνταν ότι εξυπηρετούσαν συμφέροντα, είναι άγνωστο. Δεν θα κωλώσουμε όμως αυτή την ώρα που οι δανειστές γλείφουν τις πληγές που τους προκάλεσαν τα χειρουργικά χτυπήματα των ειδικών δυνάμεων της κυβέρνησης. Δεν θα μπλέξουμε με αμφιβολίες που μπορεί
Περισσότερα.. »Της Μαρίας Στρατηγάκη* Στις 6 Φεβρουαρίου 2014 ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών αποφάσισε να «συμπληρώσει» τους σκοπούς του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) με δράσεις για την καταπολέμηση των διακρίσεων «που υφίστανται ευπαθείς ομάδες και ιδίως λόγω φύλου, εθνικότητας (μετανάστριες), θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, ηλικίας, αναπηρίας, γενετήσιου προσανατολισμού». Η εξέλιξη αυτή αποτελεί την πρώτη θεσμική υποβάθμιση των πολιτικών ισότητας των φύλων στη Ελλάδα από την ίδρυση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Η «συμπλήρωση» αυτή (τι ευφημισμός!) περιλαμβάνει σε μία φράση δύο καταστροφικές για την ισότητα των φύλων έννοιες
Περισσότερα.. »Του Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή Η έκρηξη οργής, αντιπάθειας, κατακραυγής εξαιτίας της έκδοσης του βιβλίου ενός αναγνωρισμένου τρομοκράτη συνοδεύτηκε από τετελεσμένες ετυμηγορίες (π.χ. «δεν έχει το δικαίωμα να εξιστορεί και να αιτιολογεί τις εγκληματικές του πράξεις», «ώς εδώ και μη παρέκει», «θα εισπράξει -δυστυχώς- δικαιώματα δίχως τα θύματά του να έχουν αποζημιωθεί»), από καταδίκες του συγγραφικού του οίστρου, από υπουργικές δηλώσεις περί του απαράδεκτου τέτοιας έκδοσης, από αφορισμούς παλαιότερων και νεότερων πολιτικών. Ολα αυτά εν θερμώ και με λεκτική ευρηματικότητα καταδίκης, με πλειοδοσίες ηθικών επιταγών, με το δάχτυλο χωμένο στο μάτι του τρομοκράτη για να
Περισσότερα.. »Του Τάσου Παππά «Μα, θα ρίξουμε την κυβέρνηση για τα εργασιακά;». Σε καμία περίπτωση, προέχει η σωτηρία της πατρίδας. «Θα πέσει η κυβέρνηση για την ΕΡΤ;». Ελεος, υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα. «Θα αποσύρουμε την εμπιστοσύνη μας για το γάλα;». Αστεία υπόθεση, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Είναι μερικά από τα επιχειρήματα που έχουμε ακούσει από βουλευτές της πλειοψηφίας και από δημοσιολόγους. Κάπως έτσι όμως, με τη σχετικοποίηση δηλαδή των συνεπειών που θα προκαλούσαν οι επιλογές της τρόικας και της κυβέρνησης, οδηγήθηκε η χώρα στην αιχμαλωσία και οι πολίτες στην απελπισία. Αναρωτιέμαι ποιο θέμα έχει εκείνη
Περισσότερα.. »
«Αν θα διαβάσει κάποιος Ντοστογιέφσκι θα εξαρτηθεί από την τιμή του; Μήπως πρέπει να του δημιουργηθεί πρώτα η ανάγκη να μελετήσει τα μεγάλα κείμενα και μετά να τα αγοράσει; Και πώς θα γίνει αυτό δίχως παιδεία και μεγάλο δίκτυο οργανωμένων βιβλιοθηκών στην Ελλάδα;»
Περισσότερα.. »Του Παντελή Κυπριανού* Συχνά στον τόπο μας ανακαλύπτουμε όψιμα χρονίζοντα προβλήματα. Αντί να τα θεραπεύσουμε άμεσα τα διογκώνουμε, τα ρίχνουμε στους άλλους και αυτο-αναγορευόμαστε σε θεράποντες σωτήρες. Ετσι και με τους λεγόμενους αιώνιους ή λιμνάζοντες φοιτητές. Το πρόβλημα παλιό, από το 1979. Με την εκκαθάριση τότε των μητρώων από τους 95.899 εγγεγραμμένους φοιτητές, 83.485 ήταν σε «κανονικά εξάμηνα φοίτησης» και 12.414 «πέραν των κανονικών εξαμήνων φοίτησης». Εκτοτε τα μητρώα δεν εκκαθαρίστηκαν και οι αριθμοί ευημερούν. Το πρόβλημα αναδείχτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν οι ελληνικές αρχές, σύμφωνα με τις κοινοτικές πρακτικές, ήθελαν
Περισσότερα.. »
© 2025 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
