ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Ντίνα Δασκαλοπούλου. Εικονογράφηση-Λεζάντες: Wonder JLaw
• Τι είναι το πρότζεκτ wonder jlaw 3; Κατ’ αρχάς, τι σημαίνει το όνομά του;
«Με όχημα τα σατιρικά φωτομοντάζ και όχι τα μακροσκελή κείμενα (μιας και υπάρχουν πολλοί και καλύτεροι αρθρογράφοι, για να το κάνουν αυτό), το Wonder JLaw προσπαθεί να μεταδώσει αντιπληροφόρηση, χρησιμοποιώντας το χιούμορ -άλλοτε εκλεπτυσμένο, άλλοτε πιο ωμό-, να βάλει τον αναγνώστη στη διαδικασία να σκεφτεί και να δει μιαν άλλη όψη από αυτή που κατακλυσμικά τού παρουσιάζουν στα δελτία ειδήσεων. Τέλος, στόχος της καθημερινής καταγραφής και της απεικόνισης με σατιρικά φωτομοντάζ της πολιτικής ζωής είναι και η δημιουργία ενός είδους “ιστορικού”, στο οποίο μπορείς να ανατρέξεις, να θυμηθείς και να συγκρίνεις γεγονότα».
• Από τα βέλη της σάτιράς σας δεν ξεφεύγει κανείς. Υπάρχουν όμως κάποια πρόσωπα που σας εμπνέουν ιδιαίτερα; Κι αντίστοιχα κάποια άλλα που σας δυσκολεύουν;
«Αυτό το σύστημα εξουσίας, όπως έχει διαμορφωθεί, εξυπηρετεί πολύ λίγους, οι οποίοι επίσης έχουν εισχωρήσει σε όλα τα κόμματα και τα ελέγχουν, με αποτέλεσμα να έχει διαβρωθεί οποιαδήποτε έννοια ιδεολογικής παράταξης. Βέβαια, μπροστάρηδες σ’ αυτό το σύστημα εξουσίας είναι πάντα αυτοί που αποτελούν την εκάστοτε κυβέρνηση, οπότε επικεντρώνομαι σ’ αυτούς, χωρίς όμως να αφήσω απ’ έξω και την αντιπολίτευση, όταν δεχτώ ερεθίσματα και από εκεί.
»Μια άλλη πηγή έμπνευσης είναι ο φασισμός, γνωστός και με την πιο μοδάτη λέξη “εθνικισμός”. Θεωρώ γελοιότητα το γεγονός ότι ένας λαός που έπαθε τόσο μεγάλη ζημιά απ’ αυτόν, μπορεί να φάει τόσο εύκολα το παραμύθι του φασισμού. Πρόκειται απλά για έναν μηχανισμό αντιπερισπασμού που χρησιμοποιεί το καθεστώς σε κρίσιμες περιπτώσεις, όταν βλέπει ότι η πτώση του είναι πλέον πολύ κοντά, για να καταστείλει οποιαδήποτε διάθεση αντίδρασης της κοινωνίας και να τη διασπάσει σε μικρότερα, ανομοιογενή κομμάτια που θα τρώγονται μεταξύ τους, όσο το σύστημα θα συνεχίζει απρόσκοπτα τη δουλειά του. Οσο για πρόσωπα, κανείς δεν με δυσκολεύει, όλοι φροντίζουν καθημερινά να μου προσφέρουν απλόχερα τόνους έμπνευσης!».
• Στις πολιτικές καμπάνιες -και στον πολιτικό λόγο γενικότερα- το χιούμορ λείπει. Πόσο αποτελεσματικό εργαλείο θα μπορούσε να είναι;
«Για τις πολιτικές καμπάνιες -αν εννοούμε τις κομματικές- δεν θέλω να έχω άποψη. Εχω δει βέβαια να χρησιμοποιούνται φωτομοντάζ της σελίδας γι’ αυτόν τον λόγο (χωρίς ποτέ να έχω ενημερωθεί), ακόμα και από καθέτως αντίθετα ως προς την ιδεολογία μου μορφώματα, κάτι που αποδεικνύει και την παντελή έλλειψη δημιουργικότητας από αυτά.
»Η χρήση τους από αριστερά κόμματα δεν με ενοχλεί, αλλά αυτό που πραγματικά απολαμβάνω είναι όταν βλέπω σατιρικές δημιουργίες μου να χρησιμοποιούνται από συλλογικότητες και οργανώσεις με αριστερή, αντιφασιστική, αντιτραπεζική (δόκιμος ο όρος) και ανθρωποκεντρική ιδεολογία. Το χιούμορ καθιστά μια άποψη πιο ελκυστική στην προσέγγιση και κατατροπώνει τον “ξύλινο λόγο”. Ιδίως αυτήν την περίοδο που μας βομβαρδίζουν καθημερινά με τρόμο και μιζέρια, αν κάτι μπορεί να μας δώσει ελπίδα αυτό είναι το χιούμορ».
