Του Νίκου Φωτόπουλου

Μετά την αεροπορική τραγωδία, η κρατική αναλγησία. Εχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια από τη συντριβή του «Γιάκοβλεφ» στα Πιέρια όρη, αλλά το ελληνικό Δημόσιο επιχειρεί να συντρίψει και τις ελπίδες αποζημίωσης για τις οικογένειες των θυμάτων.

Ηταν το βράδυ της 17ης Δεκεμβρίου 1997, όταν το ουκρανικό αεροπλάνο, προσεγγίζοντας το αεροδρόμιο«Μακεδονία» με πυκνή ομίχλη, έχασε τον προσανατολισμό του και τσακίστηκε σε δασική περιοχή του χωριού Σκοτεινά Πιερίας. Ολα τα μέλη του πληρώματος και οι 74 επιβάτες έχασαν τη ζωή τους.

Μέρες ολόκληρες τα σωστικά συνεργεία περισυνέλεγαν τις σορούς, ενώ ιδιαίτερα δύσκολο αποδείχθηκε το έργο της αναγνώρισης. Λόγω του δυστυχήματος, ένα άλλο χωριό, η Αιανή Κοζάνης, ντύθηκε στα μαύρα. Δέκα επιβάτες κατάγονταν από εκεί. Ηταν εργαζόμενοι τεχνικής εταιρείας που δραστηριοποιούνταν στην Ουκρανία.

Παρότι έχουν περάσει τόσα χρόνια, οι συγγενείς των θυμάτων δεν έχουν κατορθώσει να κλείσουν το κεφάλαιο της αεροπορικής τραγωδίας. Το ελληνικό Δημόσιο αποφεύγει συστηματικά να τους αποζημιώσει, με συνεχείς προσφυγές στη Δικαιοσύνη. Αντιθέτως, από το 2001 ακόμη, η αεροπορική εταιρία του μοιραίου «Γιάκοβλεφ» αποζημίωσε τις οικογένειες των θυμάτων με χρηματικά ποσά 20 έως 60 εκατομμύρια δραχμές, αναλόγως με τον αριθμό τέκνων και συγγενών πρώτου βαθμού.

Το ελληνικό Δημόσιο από την πλευρά του προτιμά ν' αφήνει ανεπούλωτες τις πληγές. Αν και το διοικητικό πρωτοδικείο επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στους συγγενείς, οι δικηγόροι του Δημοσίου άσκησαν έφεση. Το εφετείο, επίσης, δικαίωσε τις οικογένειες των θυμάτων, ωστόσο στη συνέχεια το Δημόσιο προσέφυγε στο ΣτΕ, που εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχει εκδώσει οριστική απόφαση.

«Τόσο μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης ουσιαστικά ισοδυναμεί με αρνησιδικία, καθώς το Δημόσιο αρνείται να απονείμει δικαιοσύνη», δήλωσε ο δικηγόρος συγγενών των θυμάτων, Μάρκος Φλώρος.